Η
μεγαλειώδης απάντηση του ελληνικού
λαού στις εκλογές, που διάλεξε την
αξιοπρέπεια και τη σύγκρουση, έναντι
του φόβου και της υποτέλειας, προκάλεσε
ένα μπαράζ δηλώσεων ξένων
αστών
οικονομολόγων και πολιτικών που τάσσονται
υπέρ της ελάφρυνσης του χρέους και
καταδικάζουν τις πολιτικές της λιτότητας.
 |
|
Το
γεγονός ότι η λιτότητα αμφισβητείται
και μέσα στο αστικό στρατόπεδο
πρέπει
να το αξιοποιήσουμε για να οξύνουμε την
πάλη μας
|
Η
Ευρώπη πρέπει να μειώσει στο μισό το
χρέος της Ελλάδας, αναφέρει σε άρθρο
του στην εφημερίδα Financial Times ο Ρεζά
Μογκάνταμ, πρώην
επικεφαλής του ΔΝΤ για την Ευρώπη
και νυν αντιπρόεδρος της Morgan Stanley. Το
πρακτορείο Bloomberg
υποστήριξε ότι Ελλάδα και Ευρωπαϊκή
Ένωση θα μοιράσουν τις διαφορές τους
στη διαμάχη για την ελάφρυνση του χρέους.
Αυτό που δεν είναι ακόμη βέβαιο είναι
πώς θα δικαιολογήσουν οι αντίστοιχες
κυβερνήσεις τη νέα συμφωνία και πόσο
μεγάλη ζημιά θα προκαλέσουν η μία στην
άλλη μέχρις ότου
αποδεχθούν το
«αναπόφευκτο». Η γαλλοαμερικανική
τράπεζα-κολοσσός Lazard
προτείνει κούρεμα του ελληνικού χρέους
κατά 50% ως τη μόνη πραγματική και βιώσιμη
λύση, ενώ το αμερικανικό περιοδικό
Newsweek,
σε άρθρο-«φωτιά» έριξε απευθείας τα
βέλη του εναντίον του Β. Σόιμπλε, τον
οποίο και χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη
απειλή για την Ευρωζώνη! Παρέμβαση,
όμως, υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού
χρέους, ώστε να δοθεί η δυνατότητα
ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία,
έκαναν και 18
οικονομολόγοι από βρετανικά και
αμερικανικά πανεπιστήμια,
με άρθρο τους στην εφημερίδα Financial Times,
λίγο πριν τις εκλογές, ενώ το παράδειγμά
τους ακολούθησαν και 40 διακεκριμένοι
Αυστραλοί οικονομολόγοι, οι οποίοι
υπέγραψαν διακήρυξη για σημαντικό
κούρεμα του ελληνικού χρέους. Και φυσικά,
μην ξεχνάμε την παρέμβαση του Ομπάμα
κατά της λιτότητας, με κύριο «αποδέκτη»
τη Γερμανία.
Όμως,
προσοχή! Να μην έχουμε την αυταπάτη ότι
το «κούρεμα» του χρέους είναι κάποια
μαγική λύση, αφού και σε αυτή την περίπτωση
οι δανειστές θα συνεχίσουν να πιέζουν
για τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις», οι
οποίες και πάλι παίρνουν από την εργατική
και μικροαστική τάξη για να τα δώσουν
στο παρασιτικό μεγάλο κεφάλαιο. Αντιθέτως,
χρειάζεται παραγωγική ανασυγκρότηση
της χώρας με εκτεταμένες δημόσιες
επενδύσεις, κεντρικό σχέδιο και εργατικό
έλεγχο. Και μια αρχή για να το πετύχουμε
αυτό είναι να εκμεταλλευτούμε τη διάσπαση
των καπιταλιστών και να παλέψουμε!
Γιάννης
Τριανταφύλλου