ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ! ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΜΕ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

Μπροστά μας ανοίγεται μια ιστορική ευκαιρία να δυναμώσουμε και πάλι το αναντικατάστατο όπλο μας: τα σωματεία μας!

Για να ξαναγεννηθεί η δύναμη της τάξης μας πρέπει να επιστρέψουμε στα σωματεία, να διώξουμε τους γραφειοκράτες και να βάλουμε στη θέση τους τίμιους αγωνιστές εργάτες, χωρίς εξαρτήσεις από το αστικό κράτος

Παρά την τρομοκρατία που επιστράτευσαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, στις 25 του Γενάρη η εργατική τάξη της χώρας, έδωσε την απάντησή της, στηρίζοντας αντιμνημονιακά κόμματα, εκλέγοντας μια κυβέρνηση με ένα αντιμνημονιακό πρόγραμμα.

Οι προηγούμενες, μνημονιακές κυβερνήσεις, υπηρετώντας
την ευρωπαϊκή και την ντόπια αστική τάξη, με σημαία τη «σωτηρία της χώρας», διέλυσαν τη χώρα, επιβάλλοντας με δικτατορικό τρόπο μέτρα εξόντωσης του ελληνικού λαού. Χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, στέλνοντας στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους. Μείωσαν μισθούς και συντάξεις σε επίπεδα πλήρους εξαθλίωσης. Έσπρωξαν στην αυτοκτονία πάνω από 5.000 απελπισμένους. Διέλυσαν εντελώς την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια. Κατάργησαν εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, σπρώχνοντας την εργατική τάξη σε έναν εργασιακό μεσαίωνα, επιβάλλοντας ένα καθεστώς υπερεκμετάλλευσης των εργατών, εργοδοτικής ασυδοσίας, με απολύσεις και εκβιασμούς, ένα καθεστώς φτωχοποίησης της εργατικής τάξης.

Με την εκλογή της νέας κυβέρνησης, που με σύνθημα την ελπίδα για τον λαό ξεκίνησε κάποιες, έστω ελάχιστες παροχές, ξαναγύρισε το χαμόγελο στον ελληνικό λαό, που ξαναγέμισε ελπίδα για κάποιες αλλαγές. Παρόλα αυτά, ο ελληνικός λαός, είναι επιφυλακτικός όσον αφορά τις ουσιαστικές αλλαγές που μπορούν να επιτευχθούν προς όφελος της εργατικής τάξης. Και δεν έχει άδικο. Δεν τρέφει αυταπάτες πως μπορούν να γίνουν αλλαγές υπέρ του χωρίς να θιχτεί η αστική τάξη.

Για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση της κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων, εργάστηκαν ασταμάτητα όλες οι έως τώρα κυβερνήσεις, ιδιαίτερα από το 1980 και μετά. Μέσα στα σχέδιά τους για την υποδούλωση της εργατικής τάξης ήταν ο έλεγχος και, τελικά, η διάλυση των εργατικών οργανώσεων, των σωματείων, δια της απαξίωσης από τους εργάτες. Αυτό το πέτυχαν με την εμπλοκή των συνδικαλιστικών στελεχών στα γρανάζια της κρατικής γραφειοκρατίας και τελικά με τον χρηματισμό αυτών, είτε με τη λεγόμενη συνδικαλιστική σύνταξη, είτε με αμοιβές από τη συμμετοχή τους σε διάφορες επιτροπές, είτε με την ένταξή τους στη διαχείριση των κρατικών επιχορηγήσεων και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Οι εργάτες, απογοητευμένοι, προδομένοι, απαξίωσαν και εγκατέλειψαν τη μοναδική και αναντικατάστατη οργάνωση άμυνας και επίθεσης που διέθεταν.

Αυτή η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να δώσει κάποια πράγματα στους εργαζόμενους. Μα δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Δεν πρόκειται να θελήσει να συγκρουστεί με την αστική τάξη και από τις διακηρύξεις της φαίνεται πως και αυτοί θέλουν να διαχειριστούν το καπιταλιστικό σύστημα. Ένα σύστημα νεκρό, σάπιο, που μας έφερε ως εδώ.

Δεν πρέπει να εφησυχάσουμε και να αφήσουμε τα δικαιώματά μας και τις κατακτήσεις μας να τις διαχειριστούν γραφειοκράτες. Πρέπει να προχωρήσουμε σε διεκδικήσεις και αυτό περνάει μόνο μέσα από τα σωματεία μας.

Πρέπει να γίνει μια επανασύσταση-επανεκκίνηση των εργατικών οργανώσεων, είτε κατά χώρους εργασίας, είτε κλαδικά, είτε σε ευρύτερα συνδικάτα, που να μην εξαρτώνται οικονομικά και πολιτικά από το κράτος και τους εργοδότες και να έχουν επικεφαλής τους τίμιους, αγωνιστικούς εργάτες και όχι κρατικοδίαιτους εργατοπατέρες.

Να διεκδικήσουμε τα χαμένα δικαιώματά μας:

Συλλογικές συμβάσεις αξιοπρέπειας και όχι ψίχουλα τη στιγμή που η αστική τάξη της χώρας έχει αυξήσει τα κέρδη της. Να ανοίξουν όλα τα εργοστάσια που έκλεισαν, με εργατικό έλεγχο, για να απορροφηθεί η ανεργία. 5ήμερο, 40ωρο και τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Όχι στην υποαπασχόληση. Άδειες, δώρα, επιδόματα, ασφάλιση όλων των εργαζομένων. Ασφαλιστικά ταμεία με εργατικό έλεγχο. Χωρίς ένα ταξικό εργατικό κίνημα, που να υπερασπίζεται το δίκιο του εργάτη, δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική πολιτική στροφή στη χώρα μας. Κανείς δεν θα μας χαριστεί. Μόνοι μας μέσα από τα σωματεία μας θα διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν και θα νικήσουμε.

Χρήστος Χατζής