 |
Αλλαγές χρειάζονται στο δημόσιο, αλλά
στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη
του μνημονίου
|
Τα
πέντε χρόνια του μνημονίου επέφεραν μεγάλα πλήγματα στον δημόσιο τομέα. 10.000
εργαζόμενοι απολύθηκαν και πύκνωσαν τις στρατιές των ανέργων, η απαγόρευση
προσλήψεων έφερε τεράστιες ελλείψεις στις υπηρεσίες, ιδιαίτερα εμφανείς στις
κοινωνικά ευαίσθητες (υγεία, παιδεία). Οι παθογένειες του αστικού συστήματος
χρησιμοποιήθηκαν απ’ τους ίδιους τους εκφραστές του για να συκοφαντηθούν οι
εργαζόμενοι στο σύνολό τους, να χτυπηθούν δικαιώματα, να προωθηθούν αυταρχικά
μέτρα, όπως και τα πλέον αδηφάγα καπιταλιστικά σχέδια (ιδιωτικοποιήσεις,
εργολαβίες).
Η νέα κυβέρνηση -που αναδείχτηκε με την
αντιμνημονιακή ψήφο του ελληνικού λαού- οφείλει να κινηθεί στην αντίθετη
κατεύθυνση. Η στροφή στην παραγωγική ανασυγκρότηση χρειάζεται έναν δημόσιο
τομέα λειτουργικό και αναβαθμισμένο. Και αυτό δεν γίνεται με τεράστιες
ελλείψεις, με εργαζόμενους φοβισμένους και καταρρακωμένους.
Τα
πρώτα βασικά μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση είναι: Επαναπρόσληψη των απολυμένων, σταμάτημα κάθε ιδιωτικοποίησης (ύδρευση,
ενέργεια, σιδηρόδρομοι κ.λπ.) και επαναφορά στο δημόσιο έλεγχο όσων έχουν
ιδιωτικοποιηθεί. Ενίσχυση των υπηρεσιών με λειτουργική αναβάθμισή τους,
ιδιαίτερα αυτών που αφορούν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο (σχολεία, νοσοκομεία)
ή έχουν άμεση σχέση με την παραγωγή, επαναλειτουργία όσων καταργήθηκαν και
είναι χρήσιμοι κοινωνικά. Κατάργηση των
ελαστικών μορφών εργασίας και της εξάρτησης από τα άθλια προγράμματα ΕΣΠΑ, «ωφελούμενων»
κ.λπ. Προσλήψεις με διαφανείς όρους στο ύψος των πραγματικών αναγκών, με σταθερές
και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας. Άρση των εξοντωτικών πειθαρχικών μέτρων και
του κλίματος φόβου, έλεγχος των οργανισμών με συμμετοχή των ίδιων των
εργαζομένων για τις περιπτώσεις διαφθοράς, αυταρχισμού, καταστρατήγησης
εργασιακών δικαιωμάτων. Αντιμετώπιση και μείωση της γραφειοκρατίας. Βασική
προϋπόθεση φυσικά είναι να αυξηθούν οι πόροι, με χρήματα απ’ τη φορολόγηση του
μεγάλου και ασύδοτου κεφαλαίου.
Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί απ’ τον
ελληνικό λαό κατά πόσον έχει την πολιτική βούληση να σταματήσει τη μέχρι τώρα
πορεία διάλυσης του δημοσίου, που ήταν στενά συνδεδεμένη με τη διάλυση της
παραγωγικής βάσης. Ένας ισχυρός, λειτουργικός δημόσιος τομέας είναι απαραίτητη
προϋπόθεση για μια στροφή στην παραγωγή. Αυτή είναι η προσδοκία και το συμφέρον
του εργαζόμενου ελληνικού λαού και πρέπει να επιβάλει με την πάλη του αυτή την
κατεύθυνση.
Σ. Κρόκος