 |
Η ίδια η νεολαία πρέπει να μπει μπροστά
και να ανοίξει δρόμους για το σχολείο
αλλά και το μέλλον που θέλει
|
Η
δημόσια εκπαίδευση σήμερα είναι σε κατάσταση διάλυσης εξαιτίας της μνημονιακής λαίλαπας.
Πάνω από 2.000 σχολικές μονάδες έχουν
χαθεί στα χρόνια των Μνημονίων, οι μαθητές στοιβάχτηκαν στα τμήματα, η
υποχρηματοδότηση έχει τσακίσει τα σχολεία, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή
είναι τεράστιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και τώρα, τρεις περίπου μήνες πριν από τη λήξη του
σχολικού έτους, μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση λείπουν 2.200 εκπαιδευτικοί,
την ίδια στιγμή μάλιστα που η ανεργία στους εκπαιδευτικούς θερίζει! Αυτό είναι ένα ακόμα μικρό δείγμα της
αναλγησίας των πολιτικών που είχαν καθίσει στο σβέρκο του ελληνικού λαού το
προηγούμενο διάστημα. Το ρημαγμένο δημόσιο σχολείο στηρίχθηκε στο φιλότιμο των
εκπαιδευτικών, που, παρά την τρομοκρατία της αξιολόγησης, τις άγριες
μισθολογικές περικοπές, τις απολύσεις, τα πειθαρχικά, προσπάθησαν να σταθούν
όρθιοι και να συνεχίσουν το δύσκολο έργο τους
.
Η δημόσια εκπαίδευση χρειάζεται στήριξη. Χρειάζεται
άμεσα να καλυφθούν τα κενά σε προσωπικό με μόνιμους διορισμούς, για να
λειτουργήσουν στοιχειωδώς τα σχολεία. Χρειάζεται να καταργηθούν όλοι οι
αντιεκπαιδευτικοί και αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων, από την
«αξιολόγηση» μέχρι το εξεταστικοκεντρικό σύστημα, το νέο πειθαρχικό «δίκαιο»
κ.λπ. Χρειάζεται οικονομική ενίσχυση για να μη βάζουν γονείς και εκπαιδευτικοί
το χέρι στην τσέπη για τα απαραίτητα (χαρτί, μελάνια κ.λπ.).
Η δημόσια εκπαίδευση, όμως, χρειάζεται
και νέο προσανατολισμό και περιεχόμενο.
Το σχολείο σήμερα είναι πρωτίστως για τους μαθητές ένα κάτεργο. Τα απαράδεκτα
σχολικά βιβλία, οι συνεχείς εξετάσεις, η εντατικοποίηση, η άνευ ουσίας σχολική
γνώση και οι εργασίες που τη συνοδεύουν πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Το λύκειο θα πρέπει να σταματήσει να
αποτελεί προθάλαμο εξετάσεων για το πανεπιστήμιο και η τεχνική-επαγγελματική
εκπαίδευση θα πρέπει να αναβαθμιστεί.
Χρειάζεται ένας
επανασχεδιασμός ολόκληρης της εκπαίδευσης, με βάση τις πραγματικές μορφωτικές και
κοινωνικές ανάγκες, που είναι άμεσα συνδεδεμένες με την παραγωγική
ανασυγκρότηση της χώρας, προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Στον επανασχεδιασμό
αυτό η ίδια η νεολαία θα πρέπει να έχει
ισχυρό λόγο, να ρίξει ιδέες, να προτείνει το σχολείο που επιθυμεί, να σκεφτεί
για το μέλλον που θέλει.
Μ. Σάκος