 |
Ο Σόιμπλε παρουσιάζει
τα δανεικά προς την Ελλάδα
ως «εξυπηρέτηση» που μας κάνει, όμως η Γερμανία
θησαυρίζει από αυτά
|
Η
οικονομική αντίληψη του «ορθολιμπεραλισμού» που πρεσβεύει η Γερμανία τα
τελευταία χρόνια, μια έκφραση νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην πιο ακραία τους
μορφή, δεν είναι ικανή από μόνη της για να ερμηνεύσει την εμμονή της στην
ακραία λιτότητα. Μια ματιά, όμως, στα ταμεία του γερμανικού χρηματοπιστωτικού
συστήματος δίνει μια πιο καθαρή εικόνα.
Η
Γερμανία είναι γεγονός ότι έχει δανείσει την Ελλάδα με 56 δισ. ευρώ, το
μεγαλύτερο ποσό από όλους τους «εταίρους», με δεύτερη τη Γαλλία και τρίτη την
Ιταλία. Φυσικά, το ποσό αυτό θα το πάρει πίσω με τόκο. Κάθε σκέψη, επομένως, για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι
απαγορευτική, γιατί πολύ απλά σημαίνει ότι το μεγαλύτερο κούρεμα θα το δεχτεί η
Γερμανία.
Ακόμα
μεγαλύτερο, όμως, είναι το κέρδος από την ασταμάτητη ροή κεφαλαίων προς τη
Γερμανία. Δεν ενδιαφέρει τον «ηθικολόγο» Σόιμπλε αν τα χρήματα αυτά είναι
φορολογημένα ή μαύρα ή αν είναι καν από νόμιμες συναλλαγές. Γεγονός παραμένει
πως επιτρέπουν στη γερμανική αστική τάξη να δανείζεται με πολύ χαμηλά επιτόκια
από τη μια και να μας δανείζει με πολύ υψηλότερα επιτόκια από την άλλη. Από τη συνολική διαφορά επιτοκίων, το London School of Economics
υπολόγισε ότι η Γερμανία κέρδισε περί τα
80 δισ. Έτσι
αντιλαμβάνονται την «εταιρική» αλληλεγγύη τους οι καπιταλιστές, με το αζημίωτο,
όπως κάνει κάθε αξιοπρεπής τοκογλύφος!
Αυτή
η υψηλή ρευστότητα, σε συνδυασμό και με την αύξηση των φορολογικών εσόδων, επέτρεψε
μια επιπλέον εξοικονόμηση του δανεισμού της γερμανικής οικονομίας, ύψους 73 δισ.,
σε σχέση με αυτόν που αρχικά προϋπολογιζόταν. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε
και τον οικονομικότερο δανεισμό των γερμανικών επιχειρήσεων, που υπολογίζεται
σε 60 δισ., που τις καθιστά ανταγωνιστικότερες σε σχέση με τις υπόλοιπες
ευρωπαϊκές.
Ο
γερμανικός καπιταλισμός, με εργαλείο την αυστηρή λιτότητα, αφού πάνω από μια
δεκαετία απομύζησε τον πλούτο της γερμανικής εργατικής τάξης, τώρα στρέφεται
συνολικά προς όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους. Αυτό που αποδεικνύει, όμως, η
εμμονή του είναι το τεράστιο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Είναι χρυσή
ευκαιρία, ως Έλληνες εργαζόμενοι, να τον χτυπήσουμε αρνούμενοι την πληρωμή του
χρέους που μας φόρτωσαν με τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Θωμάς Θαλασσινός