 |
Σκουριές: Η
εταιρεία του χρυσού υποδαυλίζει τον «εμφύλιο» μεταξύ των
εργατών και όσων
αντιδρούν στην καταστροφή του τόπου
|
Η
περίπτωση των Σκουριών είναι γνωστή. Το ελληνικό κράτος, ως πιστός υποτακτικός,
παραχώρησε στην Ελληνικός Χρυσός έναντι γελοίου τιμήματος τα δικαιώματα
εξόρυξης στην περιοχή, κάνοντας δεκτή μια άκρως καταστροφική μέθοδο εξόρυξης. Η
καταχρηστική εύνοια προς την εταιρεία και η ασυδοσία που αυτή από την αρχή
επιδεικνύει καθιστά αμφισβητούμενους τους περιβαλλοντικούς όρους και
υποχρεώσεις της. Επιπλέον, εκ των υστέρων, τους χάρισαν και το αρχέγονο δάσος
της περιοχής. Η Χαλκιδική ετοιμάζεται να καταστραφεί στο όνομα της κερδοφορίας
ενός καπιταλισμού που κανιβαλίζει.
Η
τοπική κοινωνία αντέδρασε και η Ελληνικός Χρυσός άρχισε να υποδαυλίζει έναν
εμφύλιο πόλεμο, επειδή έτσι είδε ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της. Και οι
δύο πλευρές παρασύρθηκαν σε αυτή τη μεγάλη παγίδα. Οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται
ότι στο άμεσο μέλλον θα είναι αδύνατο να ζουν στον τόπο τους, ενώ οι
μεταλλεργάτες εξωθούνται να ταυτιστούν με τα συμφέροντα της εταιρείας υπό τον
εκβιασμό της ανεργίας. Έτσι ο πραγματικός αντίπαλός τους, ο καπιταλισμός,
κερδοσκοπεί εκμεταλλευόμενος τα φαινομενικά αντίθετα συμφέροντα των δύο
πλευρών, τη στιγμή που οι ίδιοι «σκοτώνονται» μεταξύ τους ενώ δεν ανήκουν σε
διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Τα τελευταία επεισόδια στις Σκουριές, με
τις δύο πλευρές να πετροβολούν η μία την άλλη, αποκαλύπτουν, άλλη μια φορά, ότι
το «επιχειρείν» σε συνθήκες
καπιταλισμού είναι ταυτόσημο με τα εγκλήματα που αυτός είναι έτοιμος να
διαπράξει.
Οι μεταλλωρύχοι
έχουν δικαίωμα να έχουν δουλειά. Οι κάτοικοι έχουν δικαίωμα να έχουν έναν τόπο
βιώσιμο, όπου και να μπορούν να ζήσουν και να τον αξιοποιούν και να τον
χαίρονται. Και
η ελληνική πολιτεία δεν είναι δυνατόν να μην εκμεταλλευτεί μια τόσο σημαντική
πλουτοπαραγωγική πηγή, ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης, που θα μπορούσε να
ανακουφίσει συνολικά τους εργαζόμενους της χώρας.
Το
πρόβλημα μοιάζει περίπλοκο αλλά δεν είναι. Η κρατικοποίηση του ορυχείου, υπό
τον έλεγχο των κατοίκων που θα εφαρμόζουν τις περιβαλλοντικές μελέτες της
εξόρυξης και των μεταλλωρύχων που έχουν ήδη την τεχνογνωσία είναι η μοναδική
ρεαλιστική και βιώσιμη λύση. Στα
αιώνια δέντρα, στις Σκουριές, κάτοικοι και εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να
ξαναβρούν τη συνείδηση της κοινωνικής τους τάξης και να τρίψουν τα μούτρα του
καπιταλισμού στα χρυσοφόρα χώματα του τόπου τους.
Θωμάς Θαλασσινός