Οφείλουμε
να πούμε την αλήθεια: οι συγκεντρώσεις της φετινής Εργατικής Πρωτομαγιάς ήταν
απογοητευτικές σε συμμετοχή κόσμου. Όχι βέβαια πως τα προηγούμενα χρόνια η
κατάσταση ήταν και πολύ καλύτερη. Η Πρωτομαγιά είναι μια ιερή παρακαταθήκη για
την τάξη μας και υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αποκτήσει και πάλι τη σημασία που
της πρέπει. Είναι ασφαλώς σημαντικό να ξαναγυρίσουμε στον ενωτικό εορτασμό της
Πρωτομαγιάς (και όχι 3-4 χωριστές συγκεντρώσεις). Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει
να αντλήσουμε έμπνευση από τις ίδιες τις παραδόσεις του εργατικού κινήματος και
να προτείνουμε έναν νέο τρόπο εορτασμού.
Μια καλή λύση είναι να εορτάζεται η
Πρωτομαγιά σε έναν μεγάλο ανοιχτό χώρο, όχι πολύ μακριά από το κέντρο
(προπολεμικά γινόταν στου Ρέντη), με επαναστατικά τραγούδια, θεατρικά δρώμενα,
ζωγραφικές αναπαραστάσεις, ομιλίες για την ιστορία του εργατικού κινήματος.
Εκεί ο εργάτης θα έχει ένα κίνητρο να φέρει και την οικογένειά του, ενώ δεν θα
υπάρχει και ο κίνδυνος «καπελώματος» από ένα και μόνο κόμμα. Η μίζερη πορειούλα
Ομόνοια-Σύνταγμα σε μια άδεια Αθήνα δεν έχει πια νόημα. Η αναγέννηση του
εργατικού μας κινήματος είναι μια υπόθεση που θέλει και φαντασία και τόλμη!
Πάρις Δάγλας