Ακόμα και οι κήποι των σπιτιών
μας μπαίνουν στο στόχαστρο των αδίστακτων καπιταλιστών!
 |
Διαδήλωση ενάντια στα
μεταλλαγμένα. Ο αγώνας για τη γη, για το δικαίωμα όλων
των ανθρώπων να
καλλιεργούν τον κήπο του σπιτιού τους ή το χωράφι τους, ενάντια
στον έλεγχο των
σπόρων και της διατροφής, είναι αγώνας για την
επιβίωση της ανθρωπότητας!
|
Η προσπάθεια ελέγχου της διατροφής παγκοσμίως από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα
περιλαμβάνει και το ζήτημα της ιδιωτικής μικρής καλλιέργειας και των ιδιωτικών
λαχανόκηπων. Η ιστορία φυσικά ξεκινάει πάλι από τις ΗΠΑ. Οι οποίες υπερασπιζόμενες
τα συμφέροντα των μεγάλων βιομηχανιών παραγωγής σπόρων και τροφίμων προσπαθούν να εξαλείψουν ό,τι
μπορεί να γίνει εμπόδιο στη μονοπωλιοποίηση της αγοράς από αυτές. Η Βουλή των Αντιπροσώπων
των ΗΠΑ ενέκρινε το νόμο για την απαγόρευση καλλιέργειας και αποθήκευσης
σπόρων. Το όνομα του νόμου αυτού είναι «Νόμος Συγκλήτου S 510 - Εκσυγχρονισμός Ασφάλειας
Τροφίμων».
Με λίγα λόγια προχώρησαν στην απαγόρευση του σπιτικού κήπου για την
επιβίωση της οικογένειας. Όποιος λοιπόν
δεν θέλει να ενταχθεί στους κανόνες της παγκόσμιας αγοράς τροφίμων και θα
θελήσει να κάνει έναν μικρό κήπο για να ζει αυτός και η οικογένειά του, θα
χαρακτηρίζεται επικίνδυνος και θα δέχεται πρόστιμα και κατασχέσεις προϊόντων, τα
οποία θα θεωρούνται «κίνδυνος για τη δημόσια υγεία»! Ο νόμος «S 510» έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο πιο επικίνδυνος
νόμος στην ιστορία των ΗΠΑ. Δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να
απαγορεύει ή να νομιμοποιεί το μέχρι τώρα αυτονόητο δικαίωμα όλων στην
καλλιέργεια, το εμπόριο και τη μεταφορά των τροφίμων.
Τι προσπαθούν τώρα να κάνουν με αυτούς τους νόμους; Θέλουν οι επιλογές του οποιουδήποτε πληθυσμού για τροφή να περιοριστούν
στα μεταλλαγμένα τροφικά τερατουργήματα και τα εμποτισμένα με δηλητήριο
αναλώσιμα των πολυεθνικών υπερκαταστημάτων. Δεν θέλουν να έχουμε επιλογή να
τρώμε τις ντομάτες του γείτονα, τις πατάτες του συγχωριανού, το λάδι του θείου,
τα μήλα του κουμπάρου. Θέλουν να τρώμε τα άγνωστης ταυτότητας, ποιότητας και
σύνθεσης φρούτα και λαχανικά που θα εισάγονται από άγνωστες χώρες και με
αδιαφανείς και άγνωστες συνθήκες παραγωγής. Σημαντικό, επίσης, είναι ότι
όλα αυτά (μαζί και με άλλους νόμους στους οποίους θα αναφερθούμε σε επόμενο
άρθρο) αποσκοπούν και στην εξαφάνιση των μικρών αγροτών και των παραδοσιακών
καλλιεργειών, που είναι ουσιαστικές και απαραίτητες για την επιβίωση και την
ανάπτυξη μιας χώρας.
Σύντομα δε περιμένουμε τέτοιες νομοθεσίες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με πρόσχημα την «προστασία» των καταναλωτών,
θα φροντίσουν κάθε μπουκιά που καταλήγει στο στόμα μας να έχει την έγκριση και
τη σφραγίδα «ευαγών» πολυεθνικών όπως η Monsanto, της οποίας υπάλληλοι ήδη κατέχουν
υψηλόβαθμες θέσεις στην αμερικανική κυβέρνηση. Η θηλιά, όπως καταλαβαίνουμε,
γύρω από το λαιμό όλων μας σφίγγει επικίνδυνα.
Όσον αφορά την Ελλάδα, υπάρχουν ήδη σημάδια αντίστασης, πριν ακόμα έρθει
αυτός ο αρμαγεδώνας. Η πολιτεία από τη μεριά της παλαιότερα είχε κάνει
προσπάθεια ανάπτυξης Τράπεζας Σπόρων, η οποία, από όσο γνωρίζουμε, έχει
εγκαταλειφθεί. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται μεγάλος αγώνας διατήρησης, ανταλλαγής
και φύτευσης κατά κύριο λόγο παραδοσιακών σπόρων από πρωτοβουλίες πολιτών που
επιθυμούν να ασχοληθούν με τη γεωργία, είτε σε επίπεδο παραγωγής είτε για
προσωπική χρήση. Αυτό δεν βοηθά μόνο την προσπάθεια διατήρησης σπόρων αλλά και
την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για το τι πρόκειται να συμβεί.
Πρόκειται για μικρές εστίες
αντίστασης προς το παρόν, αλλά στέλνουν αισιόδοξα μηνύματα. Πρέπει όλοι να σταθούμε στο πλάι αυτών των
κινημάτων, που δεν πρέπει να τα υποτιμούμε, ώστε να πάρουν χαρακτήρα παλλαϊκό.
Γιατί γνωρίζουμε ότι οι νόμοι και να
ψηφιστούν μπορούν να καταργηθούν στην πράξη, όταν οι πολίτες, οι
εργαζόμενοι γνωρίζουν, ενημερώνονται για ό,τι συμβαίνει και αποφασίζουν να
αγωνιστούν για τη ζωή τους.
Ματίνα Χελιδώνη