* Σήμερα
ο πολιτικός αγώνας των εκμεταλλευομένων κατά των εκμεταλλευτών μας είναι πολύ πιο
δύσκολος από άλλοτε, διότι οι καπιταλιστές διαθέτουν ένα ισχυρότατο όπλο για
τον έλεγχο της σκέψης, που ονομάζεται ιδιωτική τηλεόραση. Και επειδή η κατοχή
αυτού του όπλου προϋποθέτει τεράστια κεφάλαια, το όπλο αυτό έχει περάσει στα
χέρια των μεγαλοκαπιταλιστικών συγκροτημάτων και έχει κάνει ευκολότερη την
ουσιαστική δικτατορία τους.
Ποιος
όμως τους παραχώρησε αυτό το όπλο; Τους το πρόσφερε η συνεργαζόμενη ηγεσία της
Νέας Δημοκρατίας και η ηγεσία του ΚΚΕ στην συγκυβέρνησή τους του Τζ. Τζανετάκη
το 1989, με το γελοίο και ηλίθιο επιχείρημα ότι έτσι θα θωράκιζαν τη δημοκρατία…!
Ας
δούμε λοιπόν πώς έγινε.
-
Την 1η Ιουλίου του 1989 το στέλεχος της ΝΔ Τζανετάκης εσχημάτισε κυβέρνηση που
ψηφίστηκε από 174 βουλευτές (145 της Νέας Δημοκρατίας, 27 του Συνασπισμού της
Αριστεράς, ο Στεφανόπουλος της ΔΗΑΝΑ και ο Σαδίκ της τουρκικής μειονότητας).
Αυτή
η εξαμβλωματική κυβέρνηση σχηματίστηκε με το πρόσχημα της «κάθαρσης» του
δημόσιου βίου…!
-
Ο πραγματικός αρχηγός της Δεξιάς με 147 έδρες ήταν ο Μητσοτάκης και της
«Αριστεράς» με 27 ο Φλωράκης, και κάθε πράξη αυτής της κυβέρνησης προϋπόθετε
την συναπόφαση των δύο αρχηγών, διότι χωρίς τις έδρες της αριστεράς η κυβέρνηση
Τζανετάκη έπεφτε.
-
Η κυβέρνηση Τζανετάκη παραιτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1989. Λίγο πριν πέσει
όμως, και κατόπιν συμφωνίας Μητσοτάκη - Φλωράκη, παραχώρησε στο μεγάλο κεφάλαιο
το νέο όπλο της ισχυρότερης πολιτικής κυριαρχίας πάνω στον ελληνικό λαό, την
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.
Έτσι
οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΚΚΕ, κατοχύρωσαν νομοθετικά την ιδιωτική τηλεόραση
και παραχώρησαν και τις δύο πρώτες άδειες ιδιωτικής τηλεόρασης, στο MEGA και τον ANTENA.
*
Τα γενόμενα, για την αστική ηγεσία της ΝΔ ήταν κάτι το φυσικό, αλλά για την
κομμουνιστική ηγεσία του ΚΚΕ, αυτά ήταν μια νέα απόδειξη ότι αυτή ήταν
οτιδήποτε άλλο εκτός από κομμουνιστική.
Η
κατάσταση της ηγεσίας του ΚΚΕ, τότε πολιτικά ήταν –όπως και τώρα– απελπιστική.
Δεν πίστευε πια σε καμιά κομμουνιστική ιδεολογία, και οι κόκκινες σημαίες και
οι κομμουνιστικές φράσεις ήταν για τις αυταπάτες των οπαδών…
Γι’
αυτό και κατ’ ουσία εκλιπαρούσε, όπως και εκλιπαρεί την μεγαλοαστική τάξη, να
δώσει και σ’ αυτήν κάποιο μικρό ρόλο μέσα στο αστικό πολιτικό της σύστημα.
Αλλά
η αστική τάξη, προς το παρόν δεν έχει πια ανάγκη την ηγεσία του ΚΚΕ, και την
έχει εφεδρεία –σαν εντελώς ακίνδυνη– για την περίπτωση που τυχόν θα την
χρειαστεί για μια νέα πολιτική υπηρεσία της…
Από τη σύνταξη