 |
| ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΛΙΑΦΤΗΣ (1905-2003) |
Στις
25 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 12 χρόνια από το θάνατο ενός μεγάλου
Κομμουνιστή-Τροτσκιστή αγωνιστή, του Λουκά Καρλιάφτη. Ο σύντροφος Λουκάς αφιέρωσε
ολόκληρη τη ζωή του –περισσότερα από 80 χρόνια ενεργού δράσης!– στην υπόθεση
της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, με απαράμιλλη συνέπεια και αφοσίωση στο
σκοπό.
Είχε
την τύχη να οργανωθεί στο κίνημα κάτω από την άμεση ακτινοβολία της Οκτωβριανής
Επανάστασης και να γίνει ένα από τα επίλεκτα στελέχη της πρώτης εκείνης ηρωικής
κομμουνιστικής γενιάς της χώρας μας. Αμέσως προσανατολίστηκε προς την αριστερή
αντιπολίτευση του ΚΚΕ, το ρεύμα του αρχειομαρξισμού, από το οποίο βγήκε η κύρια
δύναμη των τροτσκιστών στην Ελλάδα, κατόπιν της επέμβασης του ίδιου του Λέοντα
Τρότσκυ το 1930. Συνδικαλιστικά έδρασε κυρίως στους εμποροϋπαλλήλους, που ήταν
και το επάγγελμά του για αρκετά χρόνια. Υπήρξε από τα κορυφαία οργανωτικά
στελέχη του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, της
ΚΟΜΛΕΑ, με μεγάλη προσφορά σε μια σειρά περιοχές και τομείς δουλειάς. Μεταξύ
άλλων, έπαιξε βασικό ρόλο στη συγκρότηση των Περιφερειακών Επιτροπών του
Πειραιά, των βορειοδυτικών συνοικιών της Αθήνας, αλλά και της Ανατολικής
Μακεδονίας-Θράκης.
Με
τη δικτατορία Μεταξά εξορίστηκε στην Ακροναυπλία, στη συνέχεια στην Πύλο και
τελικά, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, δραπέτευσε σε μια μεταγωγή στην Εύβοια.
Ασφαλώς η κορυφαία συμβολή του Λουκά στο κίνημα ήταν ότι κατάφερε, μετά το
δολοφονικό όργιο που εξαπέλυσε εναντίον του κινήματός μας η σταλινική ηγεσία
του ΚΚΕ το 1944 (όπου δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 100 αγωνιστές μας – οι
καλύτεροι), να ξαναμαζέψει τους τροτσκιστές και να πρωταγωνιστήσει στην ίδρυση
του ενιαίου ελληνικού τμήματος της 4ης Διεθνούς, του ΚΔΚΕ, του οποίου υπήρξε
και ο πρώτος γραμματέας.
Προσωπικά
είχα την τιμή να βρεθώ πολύ κοντά του στα τελευταία χρόνια της ζωής του, με
παραίνεση του αξέχαστου ηγέτη μας Γιάννη Βερούχη, ο οποίος εκτιμούσε ιδιαίτερα
τον Λουκά και τον θεωρούσε μια ηθική φυσιογνωμία του κινήματός μας. Σχεδόν
ακινητοποιημένος πια στο κρεβάτι του, μου διηγήθηκε, επί δύο περίπου χρόνια που
τον επισκεπτόμουν συνεχώς, μοναδικές εμπειρίες και κατασταλάγματα από την
αξιοζήλευτη επαναστατική του σταδιοδρομία. Και μια και στην Ιστορική Στήλη της
Σοσιαλιστικής Προοπτικής μας έχουμε ξεκινήσει τώρα μια αναδρομή σε ένδοξες «σελίδες»
της ιστορίας του κινήματός μας, ήρθε η ώρα να δημοσιευθούν και σημαντικά
κομμάτια από αυτές τις αφηγήσεις.
Πάρις Δάγλας