Εμπαιγμός για τα
μεγαλύτερα θύματα της κρίσης τα «προγράμματα απασχόλησης»
 |
Επιτροπές Ανέργων
σε όλες τις γειτονιές είναι το πρώτο βήμα για να αρχίσει
να συγκροτείται ένα μαζικό
Κίνημα Ανέργων... Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι
είναι μια τεράστια δύναμη, αρκεί να
το πάρουν απόφαση ότι, αν δεν κινηθούν
οι ίδιοι, κανείς δεν θα κινηθεί για
αυτούς.
|
Σήμερα
1,5 εκατομμύριο Έλληνες ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας και χιλιάδες ακόμη απειλούνται
άμεσα από αυτόν. Την ίδια στιγμή, το φορτίο των μνημονίων βαραίνει όλο και
περισσότερο στις πλάτες μας, με τα δυσβάσταχτα μέτρα (φόροι, χαράτσια, περικοπές)
να μην κάνουν καμία διάκριση για τους ανέργους. Εδώ και έξι χρόνια, από τότε
που ξεκίνησε ο μνημονιακός εφιάλτης, η μόνη προοπτική «απασχόλησης» που προσφέρθηκε
από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις στους ανέργους είναι τα άθλια προγράμματα ανακύκλωσής της ανεργίας, περιστασιακή δουλειά για
ψίχουλα δηλαδή, χωρίς καμιά προοπτική. Με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, άκρως
υποτιμημένη και προσωρινή εργασία, οι άνεργοι βαφτίστηκαν «ωφελούμενοι». Και
βέβαια, μέσα από αυτά τα «προγράμματα» οι
εγκάθετες κυβερνήσεις χρηματοδοτούν αδρά τους εργοδότες, για να «προσλαμβάνουν»
τους ανέργους, χωρίς να πληρώνουν ούτε ένα ευρώ από τη τσέπη τους. Αυτή την «άνεργη ανάπτυξη» ευαγγελίζεται και
η κυβέρνηση του 3ου Μνημονίου, στα χνάρια των προκατόχων της.
Το
πιο αυτονόητο δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπή διαβίωση
καταπατείται συστηματικά, ωθώντας τους ανέργους στη διαρκή ανασφάλεια, σε κάθε
είδους στερήσεις, στην παραίτηση και την περιθωριοποίηση. Παράλληλα, τους ωθούν
στη μαύρη εργασία για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό δικαιούται και
αυτό ακόμα το επίδομα ανεργίας, που είναι επίδομα πείνας. Η ανεργία είναι αδιάσπαστο
και δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, καθώς ο «εφεδρικός βιομηχανικός στρατός» των ανέργων αξιοποιείται από τους
εργοδότες για να μειωθεί το εισόδημα και αυτών που εργάζονται, για την εντατικοποίηση
της εργασίας, για την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, για τη διαίρεση
της εργατικής πλειοψηφίας της κοινωνίας σε εργαζόμενους και ανέργους.
Η οργάνωση ενός
μαζικού και ριζοσπαστικού Κινήματος Ανέργων είναι ανάγκη επιτακτική. Κόντρα στις
κανιβαλικές πολιτικές των μνημονίων, χρειάζεται ένα συγκροτημένο κίνημα ανέργων,
με διεκδικήσεις που θα ενοποιούν τις διάσπαρτες δυνάμεις τους και θα στέκονται
εμπόδιο στην περιθωριοποίησή τους. Η
οικοδόμηση αυτού του κινήματος περνάει μέσα από τη συγκρότηση Επιτροπών
Ανέργων, ανά συνοικία ή και ανά επάγγελμα, από τους ίδιους τους ανέργους,
επιτροπές που συντονισμένες μεταξύ τους μπορούν να τρομοκρατήσουν αυτούς που
σήμερα συνθλίβουν τις ζωές των ανέργων. Η αλληλεγγύη εργαζομένων και
ανέργων θα παίξει, επίσης, κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη αυτού του κινήματος.
Τα
κύρια αιτήματα ενός τέτοιου κινήματος: Δραστική
μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο αρχικά) και μεγάλες δημόσιες επενδύσεις, για
να δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Επίδομα
ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο και για όλο το χρονικό
διάστημα της ανεργίας. Ασφάλιση και δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή
περίθαλψη για όλους τους ανέργους. Φοροαπαλλαγές,
πάγωμα και διαγραφή των χρεών των ανέργων. Άμεσες προσλήψεις με συλλογικές συμβάσεις
και σταθερές σχέσεις εργασίας, εκτός πλαισίου ΕΣΠΑ και των όρων που αυτό θέτει,
ώστε να καλυφθούν πάγιες κοινωνικές
ανάγκες, που σήμερα καλύπτονται από τα άθλια «προγράμματα» του εργασιακού
μεσαίωνα. Απαγόρευση των απολύσεων. Να
κρατικοποιηθούν οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας που βρίσκονται στα χέρια
των ιδιωτών. Να επαναλειτουργήσουν όλα
τα εργοστάσια που έχουν κλείσει, με εργατικό έλεγχο, ή με αυτοδιαχείριση, όπου
αυτό είναι δυνατό.
Ενάμισι
εκατομμύριο άνεργοι, ενωμένοι και οργανωμένοι, αν μετατρέψουν σε οργή και
αποφασιστικότητα το φόβο και την παραίτηση, θα γίνουν ορμητικό ποτάμι που θα
πνίξει όλους όσοι ευθύνονται για το έγκλημα της ανεργίας.
Όλγα Στεφανίδου