 |
Από τις αντιδραστικές απόψεις του προέδρου της
«επιτροπής
διαλόγου» Α. Λιάκου (εδώ δεξιά του υπουργού Φίλη) φαίνονται
και οι
προθέσεις της κυβέρνησης
|
Η κυβέρνηση προετοιμάζει μια
σειρά μεγάλων αλλαγών στη δημόσια εκπαίδευση κι αυτό το κάνει κάτω από την ομπρέλα
του «εθνικού διαλόγου». Πρόκειται για συνταγή που έχουν ακολουθήσει όλες οι
κυβερνήσεις τα τελευταία 25 χρόνια, προκειμένου να περάσουν «αναίμακτα» αλλαγές
–και ιδιαίτερα τις πιο αντιδραστικές– στην εκπαίδευση. Δεν είναι, άλλωστε,
τυχαίο ότι πρόεδρος της επιτροπής διαλόγου έχει οριστεί ο καθηγητής Λιάκος, ο
οποίος συμμετείχε το 2006 στην κίνηση των 1.000 πανεπιστημιακών υπέρ του
αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο της τότε υπουργού κ. Γιαννάκου, που ξεσήκωσε κυριολεκτικά
τους φοιτητές.
Η κυβέρνηση πραγματοποιεί τώρα ένα «διάλογο» ενώ έχει ήδη ψηφίσει το
τρίτο μνημόνιο και έχει ήδη αποδεχθεί τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ
για την εκπαίδευση, που μεταξύ άλλων προβλέπουν: αύξηση της αναλογίας μαθητών
ανά εκπαιδευτικό (που σημαίνει νέες συγχωνεύσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων
κ.λπ.), εισαγωγή της «επιχειρηματικότητας» στα σχολεία (διευθυντές-μάνατζερ,
χορηγοί, λεφτά από γονείς), μαθητεία στην τεχνική εκπαίδευση (δηλαδή τσάμπα
εργατικό δυναμικό), αξιολόγηση εκπαιδευτικών (δηλαδή υποταγή, μισθολογική
καθήλωση, απολύσεις), όπως επίσης έχει ψηφίσει μειωμένες δαπάνες για την
παιδεία στον προϋπολογισμό του 2016. Άρα λοιπόν, όταν μιλάει για διάλογο ο κ. Φίλης
και οι παρατρεχάμενοί του, εννοούν ότι θα εφαρμόσουν μέτρα που έχουν ήδη αποφασίσει!
Από κει και πέρα, η ίδια η
θεματολογία του «διαλόγου» –η οποία έχει καθοριστεί από κυβερνητικούς ιθύνοντες–,
αλλά και οι προτάσεις της λεγόμενης ομάδας REN, τις οποίες προώθησε (αν δεν τις έγραψε) το ίδιο το υπουργείο,
αφορούν αλλαγές που, αν περάσουν, θα
επιτείνουν τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, θα χτυπήσουν τα μορφωτικά δικαιώματα
των μαθητών, θα προσανατολίσουν ακόμα βαθύτερα το περιεχόμενο του σχολείου στα νέα
ιδεολογήματα της αστικής τάξης (πολυπολιτισμικότητα, αφαίρεση της
αγωνιστικής ιστορίας του ελληνικού λαού κ.λπ.), θα διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Είναι όλα
μέσα στη λογική της βαρβαρότητας των μνημονίων και δεν δίνουν καμία διέξοδο και
προοπτική στη νεολαία και στη χώρα.
Οι εκπαιδευτικοί και οι Ομοσπονδίες τους δεν έχουν καμία θέση σ’ αυτόν
τον διάλογο-παρωδία. Τα αιτήματα και οι θέσεις μας είναι γνωστά εδώ και χρόνια
στην κυβέρνηση. Άλλωστε, ξέρουμε πολύ καλά ότι οι πραγματικές ανάγκες του
δημόσιου σχολείου ποτέ δεν ικανοποιήθηκαν παρά μόνο μέσα από μεγάλους αγώνες.
Μ. Σάκος