Η
νέα φοροκαταιγίδα είναι συν τοις άλλοις
και εντελώς αδιέξοδη, αφού όλο το χρήμα
πάει
στη μαύρη τρύπα της διαρκούς ύφεσης
που
προκαλούν τα μνημόνια
|
Τα
στοιχεία για το φορολογικό νομοσχέδιο
που ετοιμάζει η κυβέρνηση δείχνουν ότι
επίκειται νέα φοροκαταιγίδα σε βάρος
του ελληνικού λαού. Σχεδιάζεται περαιτέρω
μείωση του αφορολόγητου ορίου, αύξηση
της φορολογίας σε όλη την κλίμακα των
εισοδημάτων, γενίκευση της «εισφοράς
αλληλεγγύης», αύξηση της φορολόγησης
των εσόδων από ενοίκια, καθώς και επιπλέον
έμμεσοι φόροι σε λογαριασμούς τηλεφώνων,
καύσιμα, τσιγάρα-ποτά κ.λπ.
Είναι
αστεία τα επιχειρήματα της κυβέρνησης
ότι με τα μέτρα της θα θιχτούν τα «μεγάλα»
εισοδήματα και δεν θα πειραχτούν τα
χαμηλά. Η
φύση του φορολογικού συστήματος είναι
τέτοια που την «πληρώνουν» πάντα οι πιο
αδύναμοι, ενώ αυτό που μένει εντελώς
άθιχτο, ακόμα και στην επιχειρηματολογία
της κυβέρνησης, είναι βέβαια το μεγάλο
κεφάλαιο.
Ο
χαρακτήρας και αυτών των μέτρων είναι
ξεκάθαρα μνημονιακός, δηλαδή
καθαρά εισπρακτικός, για να τραφεί το αδηφάγο τέρας του χρέους και του καπιταλιστικού παρασιτισμού. Δεν εμπεριέχουν καμία προοπτική ανάπτυξης. Θα αυξήσουν αντίθετα την αδυναμία πληρωμής φόρων και τη φοροδιαφυγή. Η περίπτωση της «εισφοράς αλληλεγγύης» δείχνει ανάγλυφα τη λογική των μέτρων. Δίνεται δήθεν υπέρ των ανέργων, κάτι που όμως στην πράξη δεν ισχύει, και θα την πληρώνουν και οι μισθωτοί των 700 ευρώ το μήνα. Την ανεργία δεν την πολεμάς χαρατσώνοντας το λαό αλλά με άνοιγμα των κλειστών εργοστασίων και δημόσιες επενδύσεις.
καθαρά εισπρακτικός, για να τραφεί το αδηφάγο τέρας του χρέους και του καπιταλιστικού παρασιτισμού. Δεν εμπεριέχουν καμία προοπτική ανάπτυξης. Θα αυξήσουν αντίθετα την αδυναμία πληρωμής φόρων και τη φοροδιαφυγή. Η περίπτωση της «εισφοράς αλληλεγγύης» δείχνει ανάγλυφα τη λογική των μέτρων. Δίνεται δήθεν υπέρ των ανέργων, κάτι που όμως στην πράξη δεν ισχύει, και θα την πληρώνουν και οι μισθωτοί των 700 ευρώ το μήνα. Την ανεργία δεν την πολεμάς χαρατσώνοντας το λαό αλλά με άνοιγμα των κλειστών εργοστασίων και δημόσιες επενδύσεις.
Η
κυβέρνηση όμως τρέμει σαν το ψάρι μπροστά
σε μια τέτοια προοπτική, γιατί είναι
πιστή στην πολιτική της φύση και καταγωγή.
Αν
ήθελε να θίξει το κεφάλαιο, θα έπαιρνε
μέτρα κατά της συστηματικής φοροδιαφυγής
των καπιταλιστών και μέτρα βαριάς
προοδευτικής φορολόγησής του, στα οποία
θα εντασσόταν και ο φόρος στις μεγάλες
τραπεζικές συναλλαγές.
Αυτό είναι το μόνο μέτρο που μπορεί να
βάλει κάποια όρια στην καπιταλιστική
ασυδοσία και τον παρασιτισμό του
κεφαλαίου.
Τα
μέτρα αυτά συγκεντρώνουν τη γενική
αποδοκιμασία των εργαζομένων και των
μικρομεσαίων. Με την οργανωμένη και
σωστά προσανατολισμένη πάλη μας, μπορούμε
να σταματήσουμε αυτές τις πολιτικές
και να δώσουμε απάντηση στην εγκληματική
πολιτική των μνημονίων της αστικής
τάξης και των ξένων αρπακτικών.
Σ.
Κρόκος