Το κίνημα για
«καθαρό Καλαμά» είναι σημαντικό όχι μόνο
για το περιβάλλον αλλά και για το
μέλλον όλης της περιοχής
και των κατοίκων της
|
Η
ασύδοτη και ανεξέλεγκτη ρύπανση και μόλυνση του ποταμού Καλαμά στην Ήπειρο οφείλεται
στο ότι όλες σχεδόν οι μονάδες της περιοχής Λαψίστας Ιωαννίνων (πτηνοτροφεία,
χοιροστάσια, βουστάσια, ιχθυοτροφεία, βιομηχανίες-βιοτεχνίες, όπως
μεταλλοβιομηχανίες, τυροκομεία, μονάδες παραγωγής ζωοτροφών, πλυντήρια,
συνεργεία κ.ά.) ρίχνουν τα απόβλητά τους στο ποτάμι. Η κατάσταση μάλιστα επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο με τη
σημερινή οικονομική κρίση, διότι, λόγω της αυξημένης ανεργίας, οι κάτοικοι φοβούνται
όχι μόνο να αντισταθούν αλλά ακόμα και να διαμαρτυρηθούν για την παράνομη απόρριψη
λυμάτων στο ποτάμι.
Η προστασία του
Καλαμά και του φυσικού οικοσυστήματος της περιοχής μπορεί να συνυπάρξει με
μια πρόταση βιώσιμης ανάπτυξης που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των κατοίκων
αλλά και γενικά της παραγωγικής ανασυγκρότησης των φτωχών επαρχιακών περιοχών
της χώρας. Η Ήπειρος έχει ανάγκη και από βιομηχανική ανάπτυξη, η οποία όμως
θα σέβεται το περιβάλλον.
Η αφύπνιση και ευαισθητοποίηση των κατοίκων είναι το
μεγάλο στοίχημα.
Αν οι ίδιοι αντιληφθούν την ανάγκη να είναι ζωντανός και καθαρός ο ποταμός,
τότε θα φανεί κάποιο φως. Γιατί η σύνδεση του περιβάλλοντος με την ανάπτυξη
μιας περιοχής φτωχής και εγκαταλελειμμένης από το κράτος θα βοηθήσει σε πολύ
μεγάλο βαθμό τον αγώνα για τη σωτηρία του Καλαμά. Η προστασία του Καλαμά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη
οποιασδήποτε δραστηριότητας (οικονομικής, παραγωγικής, φυσιολατρικής,
πολιτιστικής) έχει ανάγκη η περιοχή.
Το φυσικό περιβάλλον των Παρακαλάμιων περιοχών (βουνά, λίμνες, καταρράκτες,
φαράγγια, δάση, ποτάμια) είναι μοναδικό και λειτουργεί παράλληλα με τα
πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία. Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα ζωντανές τις
παραδόσεις, και κυρίως τη μουσική παράδοση, ενώ ταυτόχρονα υφίσταται πρωτογενής
παραγωγή (κτηνοτροφική και γεωργική), με περισσότερο ανεπτυγμένη την
αμπελουργία και οινοποιία. Όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν σημαντικά
συγκριτικά πλεονεκτήματα και ανυπολόγιστης αξίας «προίκα»
για μια
βιώσιμη ανάπτυξη που θα συμβάλλει στην οικονομική ενίσχυση των κατοίκων και του
τόπου, με σεβασμό στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
Όσο
οι ίδιοι οι κάτοικοι βρίσκονται στο περιθώριο, είναι φυσικό να μη σέβονται ούτε
το περιβάλλον που ζουν. Η ενεργοποίησή
τους, όμως, προϋποθέτει μια πολιτική που να απευθύνεται και να αφορά τους
πολλούς και όχι τους λίγους. Αυτή μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με την ενίσχυση του
δημόσιου τομέα και των δημόσιων επενδύσεων, που θα δώσουν εργασία και θα κρατήσουν
τους νέους ανθρώπους στην περιοχή, μακριά από πελατειακές λογικές και σχέσεις
που πρεσβεύουν και υπηρετούν τα κόμματα, αλλά και η σημερινή περιφερειακή αρχή.
Ματίνα Χελιδώνη