 |
Όσοι άνεργοι Έλληνες έκαναν το λάθος ν’ ανταποκριθούν σε
τέτοιες αγγελίες
βρέθηκαν να δουλεύουν σε συνθήκες
κάτεργου, με εργοδότη συνήθως «συμπατριώτη»
|
Τα τελευταία χρόνια η μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό έχει γίνει
καθημερινό φαινόμενο. Τόσο από νέους επιστήμονες όσο και από απλούς,
ειδικευμένους ή ανειδίκευτους, εργαζόμενους. Μέσα από διάφορα ρεπορτάζ έχουν
καταγγελθεί οι άθλιες συνθήκες εργασίας για τους Έλληνες μετανάστες στη
Γερμανία, κύρια χώρα υποδοχής τους, στην Αυστραλία και αλλού. Με τίτλους που
μιλούν για πρωτοφανή έξαρση της εργασιακής
εκμετάλλευσης τα τελευταία χρόνια στην ευρωπαϊκή «Γη της Επαγγελίας».
Αυτοί δε που καταστρατηγούν τα δικαιώματά τους και τους εκμεταλλεύονται
περισσότερο δεν είναι, όπως λέγεται, οι ντόπιοι εργοδότες αλλά οι Έλληνες μετανάστες προηγούμενων γενεών! Έτσι λοιπόν,
Έλληνες που μεταναστεύουν στη Γερμανία και την Αυστραλία υπό το βάρος της
κρίσης καταλήγουν εργαζόμενοι για «συμπατριώτες» που αποδεικνύονται δυνάστες. Εργαζόμενοι που πήγαν και γύρισαν συμβουλεύουν: «Mην εμπιστευτείτε
καμία “εταιρεία” που θα σας βρει δουλειά. Ξεχάστε ότι έχετε συγγενείς και φίλους
σ' εκείνο το μέρος και τάχα θα σας βοηθήσουν. Ξεχάστε ότι υπάρχουν Έλληνες,
οργανώσεις, εκκλησία που θα σας στηρίξει. Το πιο πιθανό είναι να βρεθείτε σε ξένη
χώρα χωρίς δουλειά, λεφτά και άδεια παραμονής». Στις λίγες αυτές προτάσεις
αποκαλύπτεται η πραγματικότητα για τους Έλληνες που αναζητούν δουλειά στο
εξωτερικό σε Έλληνες εργοδότες. Αναφορές όπως ότι «οι Έλληνες εργοδότες
συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια στους συμπατριώτες τους» είναι πολύ
χαρακτηριστικές. Κάποιοι υπολογίζουν στους «δεσμούς» με τον «πατριώτη», τον
ομοεθνή. Όμως, δεν είναι έτσι. Για την
εργοδοσία δεν υπάρχει και δεν υπήρχε ποτέ η έννοια «πατριώτης, Έλληνας κ.λπ.». Υπάρχει
μόνο ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Έρχονται μετανάστες Έλληνες; Ευκαιρία
για εκμετάλλευση, για φτηνό μεροκάματο, για υπερεργασία και δουλειά χωρίς δικαιώματα. Ευκαιρία να κονομήσουμε.
Πρέπει λοιπόν όλοι όσοι διατίθενται να μεταναστεύσουν να
έχουν ένα πράγμα στο νου τους: ότι οι δυσκολίες που θα συναντήσουν εκεί δεν θα
είναι λιγότερες από τις δυσκολίες στην πατρίδα. Για το λόγο αυτό, εμείς
πιστεύουμε ότι πρέπει να μείνουν εδώ και να παλέψουν, κοντά στην οικογένεια, με
μεγαλύτερη ασφάλεια και λιγότερους κινδύνους, αντί να γίνονται βορά των εκεί εκμεταλλευτών,
«πατριωτών» και μη. Και πάνω απ’ όλα να παλέψουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση
εδώ, στη χώρα μας, βασιζόμενοι στη μοναδική αλληλεγγύη που μπορεί να υπάρχει,
την αλληλεγγύη μεταξύ εργατών.
Ματίνα Χελιδώνη