 |
Η αφύπνιση της εργατικής τάξης είναι αυτό
που τρέμει ο καπιταλισμός
και οι ακροδεξιές εφεδρείες του. Ειδικά από τη στιγμή
που αυτή η
εργατική τάξη θα αποκτήσει και μια ηγεσία αντάξιά της.
|
Το τελευταίο διάστημα διάφορα
ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη αυξάνουν τις δυνάμεις τους και την εκπροσώπησή
τους στα κοινοβούλια. Μεταξύ άλλων, στη Γερμανία
το AfD («Εναλλακτική για τη Γερμανία») εξελίσσεται σε ένα ανοιχτά ακροδεξιό
κόμμα, στη Σλοβακία το Λαϊκό Κόμμα πήρε το 9% των ψήφων στις πρόσφατες
εκλογές, στην Ουγγαρία το φασιστικό Jobbik αποτελεί πλέον την τρίτη πολιτική δύναμη της
χώρας. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η Αυστρία, όπου στις
πρόσφατες προεδρικές εκλογές ο υποψήφιος του ακροδεξιού FPO («Κόμμα της Ελευθερίας») παραλίγο να
βγει και πρόεδρος της χώρας!
Η άνοδος αυτή της ακροδεξιάς δεν είναι
τυχαία. Οφείλεται στην οικονομική κρίση, στο αδιέξοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά
και στην αύξηση των μεταναστών και προσφύγων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ζήτημα που
κυρίως εκμεταλλεύονται προκειμένου να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους και να αποκτήσουν
έναν ενισχυμένο πολιτικό ρόλο, στην υπηρεσία πάντα του κεφαλαίου. Εκφράζουν δε
και ευρωσκεπτικιστικά τμήματα της αστικής τάξης που κερδοφορούν από την
εσωτερική αγορά των αντίστοιχων χωρών. Σε τελευταία ανάλυση, η άνοδος
της ακροδεξιάς εκφράζει την ιστορική κρίση και παρακμή του καπιταλισμού.
Παρόλ’ αυτά όμως στην Ευρώπη δεν υπάρχουν
αυτή τη στιγμή πραγματικά φασιστικά κινήματα, ούτε η μικροαστική τάξη δείχνει
να κινείται μαζικά προς την ακροδεξιά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι
καπιταλιστές δεν προετοιμάζουν αυτά τα κόμματα για να τα χρησιμοποιήσουν
ενάντια στην εργατική τάξη. Μέχρι στιγμής, τα συντηρητικά, νεοφιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά
κόμματά τους υπηρετούν μια χαρά τα συμφέροντά τους και εφαρμόζουν τις πιο
άγριες αντεργατικές πολιτικές. Όταν όμως η αντίσταση των ευρωπαϊκών εργατικών
τάξεων ξεπεράσει το «όριο ανοχής» του συστήματος, κάτι που θεωρούμε δεδομένο, τότε
θα έρθει η ώρα που αυτές οι δυνάμεις θα κληθούν να παίξουν τον βρωμερό αντεργατικό
ρόλο τους.
Γι’ αυτό χρειάζεται
επαγρύπνηση και δράση από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, τόσο ενάντια στις βάρβαρες
πολιτικές και τους πολιτικούς λακέδες των Ευρωπαίων καπιταλιστών, όσο και
ενάντια στις ακροδεξιές εφεδρείες τους. Η οργάνωση και πάλη της εργατικής τάξης
και η συγκρότηση της επαναστατικής πρωτοπορίας της είναι ο μόνος δρόμος για την
υπεράσπιση των εργατικών κατακτήσεων στη σημερινή Ευρώπη της καπιταλιστικής παρακμής
– και ταυτόχρονα η βασική εγγύηση για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε
ακροδεξιάς-φασιστικής απειλής.
Μ. Σάκος