Του
Γιάννη Βερούχη (1931-2010)
1) Οι συμφωνίες με την Κίνα
Η
Κίνα είναι η χώρα του μέσου μηνιαίου εργατικού μισθού των 60 έως 80 ευρώ. Με
14ωρη ημερήσια συνεχή εργασία, και χωρίς πληρωμένες υπερωρίες. Με συνεχή
επταήμερη εβδομαδιαία εργασία. Χωρίς θερινή άδεια, χωρίς αργίες, χωρίς
επιδόματα ανεργίας, χωρίς αποζημίωση απολύσεων, και χωρίς κοινωνική ασφάλιση.
Οπότε:
τα κινεζικά προϊόντα που είναι πάμφθηνα λόγω αυτών των κτηνωδών συνθηκών
εργασίας και αμοιβών του κινεζικού λαού, όταν εξάγονται σε άλλες χώρες, τα
αντίστοιχα προϊόντα αυτών των άλλων
χωρών, μπορούν να αντέξουν στον ανταγωνισμό των κινεζικών, αποκλειστικά και
μόνον όταν: Τα προϊόντα αυτών των χωρών παραχθούν και αυτά, με τις ίδιες
κτηνώδεις συνθήκες εργασίας και αμοιβής σαν αυτές των κινεζικών.
● Ο
Κινέζος μεγαλοκαπιταλιστής Τζιαφού, πρόεδρος της COSCO και
από τα ισχυρότερα στελέχη του μεγαλοκαπιταλιστικού “Κομμουνιστικού
Κόμματος Κίνας”, εδήλωσε στην Αθήνα: Ότι με τις υπάρχουσες συμφωνίες “η Ελλάδα
είναι για την Κίνα η πύλη εισόδου των εμπορευμάτων της στην Ευρώπη”.
●
Οι ηγέτες όλων των ελληνικών αστικών κομμάτων και των ονομαζομένων αριστερών,
που –επίσημα ή δια της σιωπής τους- συμφώνησαν στην παραχώρηση του λιμανιού του
Πειραιά για πύλη εισαγωγής των κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη και φυσικά και
στην Ελλάδα, καθώς και στις κινεζικές επενδύσεις σ’ αυτήν: Όλοι αυτοί οι ηγέτες ουσιαστικά δέχθηκαν μαζί με τις συμφωνίες, και το
εξής αυτονόητο που είναι και το εγκληματικότερο.
Διότι εκ των πραγμάτων και αργά ή
γρήγορα, οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές του εργαζόμενου ελληνικού λαού, θα
κινδυνεύσουν να γίνουν παρόμοιες με τις κτηνώδεις συνθήκες εργασίας και αμοιβής
του κινεζικού λαού, και με παρόμοιες στερήσεις, δυστυχία και αθλιότητα.
●
Για τις συνέπειες “των συμφωνιών με την Κίνα”, για τη χώρα μας το λαό μας και
για τις κοινωνικές τάξεις, διακατεχόμαστε από τη εξής βέβαια πρόβλεψη.
■
Η χώρα μας θα κινδυνεύσει να γίνει ασιατική, και ο λαός μας να περιέλθει στη
βαρβαρότητα και τη δυστυχία της κινεζοποίησης.
■
Η υπεράρχουσα αστική τάξη, οι εφοπλιστές, που στην μεν Κίνα δια του τεράστιου
στόλου τους διαχειρίζονται όλες τις θαλάσσιες μεταφορές της και στην Ελλάδα δια
των ΜΜΕ που ελέγχουν, διευθύνουν όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις: “Οι συμφωνίες
με την Κίνα” θα τους συσσωρεύσουν αμύθητα πλούτη.
■ Για το τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης, που
δραστηριοποιείται στο εσωτερικό της Ελλάδας και ιδιαίτερα στον παραγωγικό
τομέα, οι “συμφωνίες με την Κίνα” θα είναι από επιζήμιες έως καταστρεπτικές.
■
Όσο για τις δυο άλλες πολυάριθμες τάξεις που συνθέτουν τη συντριπτική
πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού… Πρώτον
για τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα και μικροεπιχειρηματίες κάθε μορφής,
και πληθυσμούς της υπαίθρου κ.λπ. Και
δεύτερον για το σύνολο της εργατικής τάξης. Οι “συμφωνίες με την Κίνα” θα
είναι για όλους αυτούς, από καταστρεπτικές έως αφανιστικές…
●
Με βάση αυτή μας την
πρόβλεψη, θεωρούμε άμεσο πολιτικό μας καθήκον, να καταγγείλουμε σαν τους
μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία του ελληνικού λαού, όλους αυτούς τους
αυτοονομαζόμενους “εκπροσώπους ηγέτες” του ελληνικού λαού που συμμετείχαν σ’
αυτήν τη “συμφωνία με την Κίνα”.
●
Αυτός ο τεράστιος
κίνδυνος της Κινεζοποίησης είναι εντελώς καινούργιος. Αλλά και ο εκρηκτικός
δυναμισμός του ελληνικού λαού για την αντιμετώπισή του, θα είναι και αυτός
ακόμα πιο καινούργιος.
●
Υστερόγραφο
Εάν
υπήρχε στην Ελλάδα ένα πραγματικό εργατικό κίνημα θα έπρεπε να είχε απαγορεύσει
αγωνιστικά την εισαγωγή προϊόντων κατασκευασμένων με τέτοιες κτηνώδεις
αντεργατικές συνθήκες, όπως αυτές της σημερινής Κίνας.
2) Οι Άρχοντες, οι εκλεκτοί
του Θεού
 |
| Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος |
●
Ο
Εκπρόσωπος του θεού επί του φλοιού της γης της ανατολικής ευρωπαϊκής ηπείρου,
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος: Επέλεξε –βάσει ενός προνομίου του
του βυζαντινού Μεσαίωνα- τους εκλεκτούς του θεού με τον τίτλο ΑΡΧΟΝΤΕΣ και με
την προσθήκη ειδικής τιμητικής διακρίσεως, και τους οργάνωσε στην αγία
αδελφότητα “Παναγία η Παμακάριστος” που συναθροίζεται στο Πατριαρχείο την
Κυριακή της Σαμαρείτιδος (2 Ιουνίου).
■
Ας δούμε λοιπόν τώρα, τα εις το πνεύμα της χριστιανικής φιλευσπλαχνίας,
αγαθότητας και αγάπης, αφοσιωμένα τέκνα της σεβάσμιας αδελφότητας.
1)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Λαοσυνάκτης) Σωκράτης Κόκκαλης:
Κατηγορούμενος ως αρχιχαφιές της σταλινικής εγκληματικής μυστικής αστυνομίας
ΣΤΑΖΙ, μεγαλοκαπιταλιστής των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας και του
χρηματιστηρίου.
2)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Μέγας Πρωτέκδικος) Δημήτριος
Κοντομηνάς: Μεγαλοκαπιταλιστής των ασφαλειών, του χρηματιστηρίου, και της
ανθρώπινης υγείας.
3)
και
4)
ΑΡΧΟΝΤΕΣ (Μέγας Ρεφενδάριος) και
(Ακτουάριος) Ιωάννης Λάτσης και Σπυρίδων Λάτσης: Μεγαλοκατπιταλιστές του στόλου
και των μεγάλων τραπεζών και χρηματιστηρίων.
5)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Μέγας Ιερομνήμων) Κων/νος
Γουλανδρής: Μεγαλοεφοπλιστής.
6)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Μέγας Λογοθέτης) Παναγιώτης
Αγγελόπουλος: Μεγαλοβιομήχανος και μεγαλέμπορος χάλυβα.
7)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Δεπουτάτος) Ανδρέας Ποταμιάνος:
Μεγαλοεφοπλιστής.
8)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Χαρτουλάριος) Βασίλειος
Θεοχαράκης: Μεγαλοκαπιταλιστής των αντιπροσωπειών και του εμπορίου.
9)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Έκδικος) Μιχάλης Περατικός:
Μεγαλοεφοπλιστής.
10)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Χαρτουλάριος) Νικόλαος Λέμός:
Μεγαλοεφοπλιστής.
11)
ΑΡΧΟΝΤΑΣ (Χαρτουλάριος) Επαμεινώνδας Εμπειρίκος:
Μεγαλοεφοπλιστής. Και ακολουθούν και άλλοι ΑΡΧΟΝΤΕΣ των μεγαλοκαπιταλιστικών
συμμοριών, που καταπιέζουν και ληστεύουν τον εργαζόμενο ελληνικό λαό κρατώντας
τον υποταγμένο, διαμέσου όλων των αστικών κυβερνήσεών τους: Και των
δικτατορικών όπως Μεταξά και Χούντας. Και των συντηρητικών δεξιών. Και των “Προοδευτικών”-“Σοσιαλιστικών”.
Και των μικτών κυβερνήσεων αστικών κομμάτων και ΚΚΕ, όπως του Γ. Παπανδρέου και
Τζαννετάκη.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Προς αποφυγή
παρεξηγήσεων. Εκπρόσωπος του θεού επί της Ανατολικής Ευρώπης δεν είναι μόνο ο
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αλλά είναι και ο Πατριάρχης της Μόσχας Αλέξιος.
Ο οποίος την σταλινική περίοδο ήταν μέγα στέλεχος –με βαθμό στρατηγού- της
Σταλινικής Εγκληματικής μυστικής αστυνομίας K.G.B. η οποία ήταν υπεύθυνη για την
εξόντωση 20 περίπου εκατομμυρίων σοβιετικών πολιτών.
3) Η ηθική κρίση της
κοινωνίας
● Η
βαθιά παρακμή του θνησιγενούς καπιταλιστικού συστήματος έχει επιφέρει μια βαθιά
ηθική κρίση σε ολόκληρη την καπιταλιστική κοινωνία. Αυτό φαίνεται καθαρά στην
κοινωνική ορολογία.
Άλλοτε ο όρος
«συμφεροντολόγος» εσήμαινε τον άνθρωπο που πάνω απ’ οτιδήποτε έβαζε το ατομικά
του συμφέρον, και ήταν μια λέξη γενικά προσβλητική, και για πάρα πολλούς
υβριστική.
Η πορεία όμως της ηθικής
κατάπτωσης της αστικής κοινωνίας, έφτασε σε ένα τέτοιο σημείο, που αυτοί που
εδικαιούντο να χρησιμοποιήσουν αυτήν τη λέξη, αρχικά ισοψηφούσαν, και μετέπειτα
έγιναν λιγότεροι από αυτούς που έπρεπε να την απευθύνουν.
Και τότε το περιεχόμενο
της λέξης από καταδικαστέο έγινε αποδεκτό από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας,
οπότε και σταμάτησε η χρήση της λέξης «συμφεροντολόγος» και ξεχάστηκε το
περιεχόμενό της.
■ Η ηθική κρίση της
αστικής κοινωνίας είναι αθεράπευτη, γι’ αυτό και η σοσιαλιστική επανάσταση,
μαζί με τη νεκρή αστική κοινωνία, θα ενταφιάσει και την ηθική της.
4) Πώς βλέπουμε την ιστορία
● Ασχολούμενοι
με τις πολιτικές πράξεις παλαιών συντρόφων, οφείλουμε να τους κρίνουμε όχι μόνο
γενικά, αλλά για κάθε πολιτική πράξη τους και σε κάθε συγκεκριμένη εποχή.
Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε
σαν αρχή, ότι η κάθε εσφαλμένη ενέργεια ενός ατόμου, δεν διαγράφει και κάθε
προηγούμενη σωστή ενέργειά του. Και αντίστροφα κάθε σωστή ενέργεια ενός ατόμου
και πάλι δεν διαγράφει και κάθε προηγούμενη ενέργειά του που ήταν εσφαλμένη.
■ Αυτή η αντίληψή μας
έχει σαν συνέπεια, ότι κρίνοντας τα ίδια πρόσωπα αλλά για διαφορετικές
πολιτικές πράξεις τους, άλλοτε να γράφουμε επικριτικά και άλλοτε επαινετικά γι’
αυτά τα πρόσωπα.
■ Αυτή την γνώμη την
σχηματίσαμε από τις παρατηρήσεις μας πάνω στις πράξεις της Ρώσικης Επανάστασης
των Μπολσεβίκων του 1917. Οι οποίοι όταν το 1918 ετύπωναν το βιβλίο του Λένιν
κατά του Κάουτσκυ με τίτλο «Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης
Κάουτσκυ», ταυτόχρονα τύπωναν και το βιβλίο του Κάουτσκυ «Η καταγωγή του
Χριστιανισμού», πάνω στο οποίο εσημείωναν ότι ήταν η καλύτερη μαρξιστική
ερμηνεία του χριστιανισμού…
Και τα δύο αυτά βιβλία
έγραφαν όμως την αλήθεια. Διότι άλλος ήταν ο Κάουτσκυ το 1908 όταν έγραφε για
τον Χριστιανισμό, και άλλος ήταν το 1918 όταν τον χτυπούσε ο Λένιν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε,
με αναδημοσίευση παλιών κομματιών, τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο
αλησμόνητος σύντροφος, δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης. Τα άρθρα που
δημοσιεύουμε σε αυτό το φύλλο μας έχουν γραφτεί τον Μάιο του 2010 το πρώτο, τον
Μάιο του 2002 το δεύτερο, τον Νοέμβριο
του 2007 το τρίτο και τον Ιούνιο του 2004 το τέταρτο.