Οι εξελίξεις μετά το δημοψήφισμα του
Brexit επιβεβαιώνουν πλήρως τις προβλέψεις των επαναστατών μαρξιστών
 |
Η χωρίς γιατρειά
κρίση της Ε.Ε. είναι μια ιστορική ευκαιρία να βγάλουμε τη
θηλιά από τον δικό
μας λαιμό και να την περάσουμε στους καπιταλιστές
|
Η
αναγκαιότητα να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τον αμερικανικό ανταγωνισμό μετά τον Πόλεμο
έριξε ξανά στο τραπέζι την ιδέα της ένωσης των κρατών της, κάτω από ένα ενιαίο
νόμισμα, παραβλέποντας όμως το πιο σημαντικό: τους ανταγωνισμούς των εθνικών
αστικών τάξεων, που με ένα κοινό νόμισμα η ισχυρότερη θα υποδούλωνε τις πιο
αδύναμες.
Το
Brexit ήρθε να επιβεβαιώσει τις αναλύσεις των μαρξιστών και
τη δικιά μας πρόβλεψη από το 1993 για τη διάλυση της ουτοπίας που ονομάζεται «ενωμένη
Ευρώπη». Έτσι σήμερα, η Αγγλία –που, βλέποντας τη διαλυμένη της βιομηχανία και
οικονομία να υποτάσσεται στη γερμανική εξαγωγική ατμομηχανή, αποσχίστηκε–
υποτιμά τη λίρα της και δείχνει να στέκεται στα πόδια της αρκετά καλά, με
μείωση της ανεργίας και ελαφρά αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης, παρά την καταστροφολογία των διαφωνούντων
με το Brexit.
Η
Ιταλία, τρίτη οικονομική δύναμη της Ευρωζώνης, με δημόσιο χρέος 2,17 τρις,
θεωρείται το Νο1 πρόβλημα της Ευρώπης. Τα κόκκινα δάνεια ξεπερνούν τα 400 δις,
οι τράπεζες έχουν ανάγκη από 565 δις, ενώ η χαμηλή παραγωγικότητα, σε συνδυασμό
με το σκληρό ευρώ, αναγκάζουν τον πρωθυπουργό να δηλώνει πως η Ιταλία δεν θα υποταχτεί στις εντολές του Βερολίνου.
Στην
Γαλλία, μεγάλο κομμάτι των Γάλλων ζητάει
δημοψήφισμα για την Ε.Ε., καθώς η ανεργία μεγαλώνει, η οικονομία ακολουθεί
την κάθοδο των εξαγωγών και το δημόσιο χρέος φτάνει τα 2,5 τρις. Η ακροδεξιά
Λεπέν, που διεκδικεί με αξιώσεις την προεδρία της χώρας, έχει κάνει σύνθημά της
την έξοδο από την Ε.Ε.
Η
Φινλανδία, που ήταν από τις πιο ανταγωνιστικές οικονομίες της Ε.Ε., παραπαίει,
αφού κατέρρευσε η χαρτοβιομηχανία της. Η εξαγορά της Nokia
από τη Microsoft έκλεισε πολλά εργοστάσια ως ασύμφορα,
οδηγώντας στην ανεργία πολλές βιομηχανικές περιοχές. Την κρίση επέτειναν και οι
κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, τον βασικότερο εμπορικό εταίρο της, κι έτσι εξαγγέλλει τώρα και αυτή τη θέλησή της για
ανεξάρτητη οικονομική πολιτική.
Από
την άλλη, η Κομισιόν ακύρωσε το πρόστιμο για τα ελλείμματα Ισπανίας και
Πορτογαλίας, κρίνοντας ως «πολιτικά και οικονομικά ορθή» την απόφαση, παρά την
παραβίαση του Συμφώνου Σταθερότητας. Σε
αντίθετη περίπτωση, η αποδυναμωμένη ισπανική οικονομία θα έπαιρνε μαζί της όλη
την Ευρώπη.
Σε
μια κίνηση να χτυπήσει τα αμερικανικά συμφέροντα, η Κομισιόν αποφάσισε να βάλει
πρόστιμο στην Apple 13 δις, για φόρους που δεν εισπράχτηκαν, αφού η
Ιρλανδία την είχε εντάξει σε ειδικό χαμηλό φορολογικό καθεστώς. Η Ιρλανδία αντιδρά υπερασπίζοντας τις
εθνικές της επιλογές, αφού οι αμερικανικές εταιρείες είναι ο βασικότερος
πυλώνας της οικονομίας της.
Πριν
από ακριβώς έναν αιώνα, ο Λένιν εξηγούσε πως η ενοποίηση της Ευρώπης είναι αδύνατη στα καπιταλιστικά πλαίσια,
γιατί ο καπιταλισμός, αν και τείνει να ξεπεράσει το έθνος-κράτος με τη διεθνοποίηση
της αγοράς, ποτέ δεν θα το ξεπεράσει πραγματικά.
Την
ίδια στιγμή, το μεγαλύτερο κομμάτι της
ρεφορμιστικής-μικροαστικής «αριστεράς» στηρίζει ουσιαστικά την παραμονή σε
αυτόν τον αντιδραστικό θεσμό, θεωρώντας ότι η Ε.Ε. «ενώνει» και την
εργατική τάξη, παραβλέποντας ότι είναι μία αστική ένωση για τη σκλαβοποίηση των
εργατών.
Η επερχόμενη
διάλυση της Ε.Ε. θα είναι μια στρατηγική ήττα της ευρωπαϊκής αστικής πολιτικής.
Οι αστικές τάξεις θα μπουν σε πολύ σοβαρή κρίση, αμφισβήτησης ηγεσίας και
θεσμών. Είναι μια ιστορική ευκαιρία για την εργατική τάξη να διεκδικήσει ξανά
τα ιστορικά δικαιώματά της, να γκρεμίσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που
από εδώ και μπρος το μόνο που έχει να δώσει είναι οικονομικές κρίσεις και
πολέμους. Αυτό που χρειάζεται είναι μια πραγματική μαρξιστική επαναστατική
ηγεσία, φτιαγμένη μέσα από την εργατική τάξη, και τότε θα γίνει δυνατή η
πραγματοποίηση των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης.
Χρήστος Χατζής