 |
Για γέλια και για κλάματα είναι πλέον όλες οι
«ριζοσπαστικές» ιδέες της παρηκμασμένης
Ευρωπαϊκής «Ένωσης»
|
Η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρεται
τελευταία να συζητά θέμα ενιαίου ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού. Η ιδέα αυτή
εκφράζει βέβαια τη λύσσα των Ευρωπαίων καπιταλιστών να συμπιέσουν γενικά τις
αμοιβές των Ευρωπαίων εργατών· επί της ουσίας, όμως, είναι μια γελοιότητα, που
δείχνει ότι η αστική σκέψη στην Ε.Ε. παρακμάζει εξίσου γρήγορα με την ίδια την
Ε.Ε. Ας θυμίσουμε τα βασικά.
Ο εργατικός μισθός είναι η
τιμή του εμπορεύματος «εργατική δύναμη». Η τιμή αυτή ανεβαίνει και κατεβαίνει
κατά περιόδους, ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση (ποσοστό ανεργίας) και
άλλους παράγοντες.
Όμως, γενικά, σε κάθε δοσμένη χώρα εκφράζει πάνω κάτω την
αξία του εμπορεύματος «εργατική δύναμη». Η οποία αποτελείται από όλα εκείνα τα
μέσα που έχει ανάγκη ο εργάτης για να αναπαραγάγει την εργατική του δύναμη
(φαγητό, στέγη, ρουχισμός, μετακίνηση, στοιχειώδης ψυχαγωγία κ.λπ.), ώστε να
μπορεί να πάει στη δουλειά του την επόμενη μέρα και να δουλέψει με μια ικανοποιητική
απόδοση. Τα μέσα αυτά διαφέρουν από χώρα
σε χώρα ανάλογα με το κατακτημένο βιοτικό επίπεδο αλλά και το επίπεδο που
απαιτεί από τον εργάτη η παραγωγικότητα της εργασίας στη δοσμένη χώρα. Γι’
αυτό, ακόμα και ο πλέον ανειδίκευτος Σουηδός εργάτης πληρώνεται και θα
πληρώνεται πάντα περισσότερο από τον πλέον ειδικευμένο Βούλγαρο εργάτη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα, και εκεί ακριβώς εκφράζεται η
πλήρης αποτυχία της, όχι μόνο δεν οδηγεί σε μια σύγκλιση το βιοτικό επίπεδο και
το επίπεδο παραγωγικότητας των κρατών-μελών της αλλά το οδηγεί και σε απόκλιση. Οπότε: αν αυτός ο μέσος κατώτατος ευρωπαϊκός μισθός
συμφωνούνταν πιο κοντά σε εκείνον των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών, θα έφερνε
κύματα απεργιών, κατάρρευση της παραγωγικότητας και πτώση της κατανάλωσης στις
δυτικές χώρες. Αν συμφωνούνταν πιο κοντά σε εκείνον των δυτικών χωρών, θα
έφερνε μεγάλη αύξηση του εργατικού κόστους, άρα και μεγάλη απώλεια επενδύσεων
στις ανατολικές χώρες.
Το ακόμα πιο γελοίο, όμως, είναι ότι αυτές οι συζητήσεις
γίνονται τώρα, που και οι πέτρες το έχουν πάρει χαμπάρι ότι η Ε.Ε. πάει για
διάλυση. Οι εργάτες σε όλη την Ευρώπη θα πρέπει να παλέψουμε για τα άμεσα και
τα ιστορικά συμφέροντά μας, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τη σύγχυση και τις
διχόνοιες στο στρατόπεδο των αφεντικών μας.
Πάρις Δάγλας