Κίνδυνος για το νερό

Οι εργαζόμενοι του Ινστιτούτου Γεωλογικών Μελετών (ΙΓΜΕ), που αγωνίζονται να κρατήσουν ζωντανό τον σημαντικό αυτό οργανισμό, προειδοποιούν: η αύξηση της τιμής του αρδευτικού νερού είναι μέτρο καθαρά εισπρακτικό και δεν μειώνει τον κίνδυνο υπεράντλησης των υδάτινων πόρων. Τα κριτήρια άντλησης νερού παραμένου  ασαφή. Το 38% των πηγών αρδευτικού νερού ανήκει σε συνεταιρισμούς ΤΟΕΒ (Τοπικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων), που πολλοί όμως είναι σχεδόν εγκαταλειμμένοι. Το 62% ανήκει σε ιδιώτες (πηγές, γεωτρήσεις).
Μια σωστή πολιτική για το νερό επιβάλλει: σχέδιο ορθολογικής διαχείρισης με καθορισμό των αποθεμάτων κάθε περιοχής και της δυνατότητας άντλησης νερού, εισαγωγή λειτουργικών μεθόδων (στάγδην ύδρευση, καινούργια δίκτυα κ.λπ.). Με την κατάσταση που επικρατεί τώρα υπάρχει κίνδυνος τα προβλήματα των λιγότερο υδροφόρων περιοχών να μεταφερθούν στοις περισσότερο υδροφόρες. Αυτά έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, αλλά τα ξέχασαν στη δίνη των μνημονίων. Και απόδειξη αυτού είναι και το ότι οι εταιρείες ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ–ΕΥΑΘ) μπήκαν τελικά στα ταμείο του ξεπουλήματος.

Σ.Κ.