 |
Απόσπασμα από τις επίμαχες
ατομικές συμβάσεις, όπου
αποκαλύπτεται το απύθμενο θράσος του εργοδότη
|
Νέες
κορυφές διεκδικεί να κατακτήσει η εργοδοτική ασυδοσία αξιοποιώντας με τον πιο ευφάνταστο
τρόπο τη μνημονιακή απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Στην ιδιωτική κλινική
Λυσίμαχος Σαραφιανός στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από 7 μήνες απλήρωτης εργασίας, οι
εργαζόμενοι έχουν φτάσει στα όρια της δυνατότητάς τους να διαβιώνουν. Όμως το
πράγμα δεν σταματά εκεί. Στις νέες ατομικές συμβάσεις η εταιρεία καλεί τους
νέους εργαζόμενους να υπογράψουν ότι έλαβαν γνώση και αποδέχονται να μην
πληρώνονται για μήνες, μέχρι την…
ομαλοποίηση της κατάστασης της χώρας!
Τα
προβλήματα για τους εργαζόμενους της κλινικής άρχισαν το 2012, με μειώσεις και
καθυστερήσεις μισθών και μη τήρηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Οι
εργαζόμενοι ξεκίνησαν δικαστικό αγώνα και απεργιακές κινητοποιήσεις για την
καταβολή των δεδουλευμένων τους, με την εργοδοσία να απαντά με απολύσεις και
τρομοκρατία. Καθώς η εταιρεία δεν υπακούει ούτε στις δικαστικές αποφάσεις, τελικά
κατόρθωσαν να μειωθεί η «ψαλίδα» των χρωστούμενων στους 3 μήνες. Όμως, από το
2015, και αφού σημαντικό μέρος του προσωπικού είχε αντικατασταθεί από νέους, οι
οποίοι καλούνταν να υπογράψουν τις προαναφερθείσες ατομικές συμβάσεις, ξεκίνησε
νέος κύκλος καθυστερήσεων. Από τον
Γενάρη του 2016 το σύνολο πια του προσωπικού βρίσκεται σε διαρκείς
κινητοποιήσεις, πολεμώντας τον εργασιακό μεσαίωνα της κλινικής.
Η
κλινική επικαλείται τις καθυστερήσεις πληρωμών από τον ΕΟΠΥΥ. Ο ισχυρισμός όμως
αυτός είναι πρόκληση, καθώς είναι γνωστό ότι η διάλυση του δημόσιου συστήματος
υγείας έχει διογκώσει τον κύκλο εργασιών και τα κέρδη των ιδιωτικών ιατρικών
υπηρεσιών. Επίσης, τονίζει –τι άλλο– το «υψηλό επίπεδο ιατρικών υπηρεσιών» που
παρέχει και την «ανθρωποκεντρική της αντίληψη»! Προφανώς στην «ανθρωποκεντρική αντίληψη» της κλινικής δεν χωράνε οι
εργαζόμενοι σε αυτή, είτε αυτή περιορίζεται μόνο σε όποιον μπορεί να την
πληρώσει.
Μοιάζει
λες και η εργασία δεν αποτελεί μέσο επιβίωσης αλλά «απασχόληση» –όπως χρόνια
τώρα καλλιεργούν– στον ελεύθερο χρόνο. Ο εργαζόμενος έχει την «επιλογή» να
τρώει αέρα κοπανιστό αλλά είναι υποχρεωμένος να μπορεί να δουλεύει!
Εστίες αντίστασης
υπάρχουν πολλές. Επιβάλλεται να τις στηρίξουμε και να τις υπερασπιστούμε. Χρειαζόμαστε
μια γνήσια εργατική ηγεσία για να σαρωθεί ο εργασιακός μεσαίωνας που πάνε να
μας επιβάλουν.
Θωμάς Θαλασσινός