13 Ινδοί εργάτες κάηκαν
ζωντανοί σε πυρκαγιά που ξέσπασε σε
εργοστάσιο βυρσοδεψίας στην περιοχή
Γκαζιαμπάντ. Άλλοι 8 τραυματίστηκαν
σοβαρά. Θα νομίζει κανείς ότι επρόκειτο
για κάποιο «ατύχημα». Όμως όχι, δεν ήταν
ένα ατύχημα. Γιατί οι εργάτες κάηκαν
ενώ κοιμούνταν μέσα στο εργοστάσιο. Και
κοιμούνταν μέσα στο εργοστάσιο γιατί
η εργοδοσία τους επιβάλλει, για ένα
μεροκάματο πείνας, να δουλεύουν τόσο
πολλές ώρες που πρακτικά δεν υπάρχει η
δυνατότητα να επιστρέψουν σπίτι τους
ούτε για να φάνε ούτε για να κοιμηθούν.
Πολλές φορές δεν μετακινούνται καν από
το πόστο τους, μπροστά στη μηχανή, και
επιτόπου κοιμούνται και τρώνε. Ζουν
δηλαδή ως δουλοπάροικοι, δεμένοι με τον
χώρο εργασίας και τον εργοδότη. Σε τέτοια
εργοστάσια κατασκευάζονται όλα τα
μοδάτα κομμάτια των μεγάλων δυτικών
εταιρειών ένδυσης και αξεσουάρ ένδυσης.
Οι εν λόγω εταιρείες, που οι μέτοχοι
τους εμφανίζονται στις χώρες τους ως
αξιοπρεπέστατοι «κύριοι», όχι μόνο δεν
έχουν πρόβλημα με αυτές τις συνθήκες
εργασίας αλλά συνειδητά τις επιδιώκουν,
για να μειώνουν το κόστος και να αυξάνουν,
υπέρμετρα, το δικό τους κέρδος. Αυτά τα
άτομα, λοιπόν, δεν είναι παρά στυγνοί,
ειδεχθείς και κατά συρροήν δολοφόνοι.
Η μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία θα
δικάσει αυτούς τους δολοφόνους ακόμα
και μετά θάνατον και θα τιμήσει όπως
τους πρέπει τα δολοφονημένα ταξικά μας
αδέρφια.
Π.Δ.