 |
Ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας
για τα δικαιώματά μας,
αγώνας ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής
|
Μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και τη δημιουργία του
υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων παραχωρείται για 99 χρόνια στον έλεγχο των δανειστών
και των ιδιωτικών συμφερόντων το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, άρα και των
επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ). Επίσης, με τη συμφωνία ανάμεσα
σε Καναδά και Ευρωπαϊκή Ένωση (CETA), αλλά και
την υπό έγκριση συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΤΤΙP), οι
πολυεθνικές του νερού θα αποφασίζουν ερήμην πολιτών και κυβερνήσεων.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, το νερό στην Ελλάδα κινδυνεύει. Και δεν μιλάμε
μόνο για τις επιχειρήσεις νερού, αλλά και για όλη τη φιλοσοφία διαχείρισης των υδάτινων
πόρων, όπως η προστασία των υδάτων από τη μόλυνση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, η
προστασία των υδροβιότοπων και των υδροφορέων, οι συνέπειες από τη δημιουργία
μεγάλων φραγμάτων, η φθηνή και κατάλληλη πρόσβαση σε επαρκείς ποσότητες
αγροτικού νερού, οι συνθήκες υγιεινής λόγω ανεπαρκών ή ακατάλληλων υποδομών
αποχέτευσης, κομμάτια που συνδέονται άμεσα με τη διαχείριση των υδάτινων πόρων.
Όλες οι προσπάθειες στην Ευρώπη για ιδιωτικοποίηση του νερού, μετά από
αντιδράσεις κινημάτων και πολιτών, οδηγήθηκαν σε αποτυχία. Έτσι, λοιπόν, κι εμείς
στην Ελλάδα δεν πρέπει να
αφήσουμε κανέναν να κάνει το νερό εμπορικό προϊόν προς πώληση. Στα πλαίσια αυτά
πραγματοποιήθηκε στις 26 Νοεμβρίου στην Αθήνα η 3η πανελλαδική συνάντηση κινημάτων
και συλλογικοτήτων της Πανελλαδικής Συμμαχίας για το Νερό.
Καταστατική
αρχή της Πανελλαδικής Συμμαχίας αποτελεί ότι: «Το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι
εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας.
Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι
αποθήκη ενέργειας για “πράσινη” και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση».
Πρέπει όλοι να αντισταθούμε με κάθε δυνατό τρόπο και να
απαιτήσουμε να κατοχυρωθεί συνταγματικά
η δημόσια ιδιοκτησία των οργανισμών ύδρευσης-αποχέτευσης και η μη κερδοσκοπική διαχείριση
του κύκλου του νερού. Να κατοχυρωθούν θεσμικά ο κοινωνικός έλεγχος των
φορέων διαχείρισης του νερού, η ορθολογική διαχείριση, η θεσμοθέτηση βιώσιμων
πρακτικών, που θα προστατεύουν την οικολογία των υδατικών κύκλων. Να γίνει ο
αγώνας για το νερό κομμάτι του συνολικού αγώνα ενάντια στην ανεργία, τη φτώχεια,
τα χαμηλά μεροκάματα, την αρπαγή των δικαιωμάτων και την υποβάθμιση της
ποιότητας ζωής.
Ματίνα
Χελιδώνη