Ο υπέργηρος καπιταλισμός
προσπαθεί να απαλλαγεί από τον ιστορικό νεκροθάφτη του, την εργατική τάξη, αλλά
θα αποτύχει
 |
Η ευρωπαϊκή
εργατική τάξη δεν θα υποταχθεί στα «κοινωνικά πειράματα»
του συστήματος
|
Η δεξιά κυβέρνηση την Φινλανδίας άρχισε να υλοποιεί με την έναρξη του καινούργιου χρόνου ένα «παγκόσμιο κοινωνικό πείραμα», όπως το ονομάζει, που οι στόχοι του είναι ύπουλα αντεργατικοί. Το πείραμα αυτό είναι υποχρεωτικό για όποιον έχει επιλεγεί και λέγεται «άνευ όρων βασικό εισόδημα» ή «καθολικό βασικό εισόδημα». Είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα, βάσει του οποίου, για δύο χρόνια (2017 και 2018) θα χορηγείται σε 2.000 τυχαία επιλεγμένους άνεργους πολίτες ένα βασικό εγγυημένο εισόδημα των 560 ευρώ τον μήνα. Τα χρήματα αυτά θα είναι αφορολόγητα, ανεξάρτητα από την περιουσιακή κατάσταση των συμμετεχόντων, θα συνεχίσουν να τα παίρνουν είτε βρουν δουλειά είτε όχι και θα δίνονται από επενδυτικά funds που υποστηρίζουν αυτό το… φιλόδοξο πείραμα, το οποίο, αν «πετύχει», θα επεκταθεί.
Αφού
πρώτα η φινλανδική κυβέρνηση, και μάλιστα χωρίς την παρουσία κάποιας Τρόικας, έκανε δραστικές περικοπές στις δημόσιες
δαπάνες, αύξησε τις ασφαλιστικές εισφορές στους εργαζομένους, ψαλίδισε τα
επιδόματα (σε μια χώρα που υποστήριζε την επιδοματική πολιτική, με 40
περίπου επιδόματα!), κατάργησε το επίδομα αδείας, και ενώ εργοδότες σπάνε τις συλλογικές συμβάσεις (έναν από τους
βασικούς πυλώνες του λεγόμενου «σκανδιναβικού μοντέλου») και η ανεργία
ανέρχεται περίπου στο 10%, έρχεται τώρα
ο εκεί καπιταλισμός να κάνει «κοινωνικά πειράματα» με τους ανέργους.
Το
πείραμα αυτό δεν είναι αποκλειστικότητα της Φινλανδίας. Ήδη δοκιμάζεται στο
Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου χορηγήθηκε βασικό εισόδημα των 500 ευρώ μηνιαίως στις
100 πιο φτωχές οικογένειες. Ίδια προγράμματα συζητιούνται και στον Καναδά, την
Ισλανδία, τη Βραζιλία, ενώ και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» που ετοιμάζεται
στην Ελλάδα είναι στην ίδια λογική.
Ανίκανος
και απρόθυμος πια ο καπιταλισμός να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, μετατρέπει
τους πολίτες σε πειραματόζωα για να δουν πώς συμπεριφέρεται ο άνθρωπος όταν «πληρώνεται»
χωρίς να δουλεύει! Επειδή οσμίζονται την απειλή της εργατικής τάξης, λόγω της
κρίσης και της παρακμής του καπιταλισμού, μηχανεύονται φιλάνθρωπα «προγράμματα»
με στόχο τον εκτοπισμό των εργαζομένων
και τη λουμπενοποίησή τους, τη διάσπαση της εργατικής τάξης και την ενοχοποίησή
της για την ανεργία. Γι’ αυτό ισχυρίζονται ότι το πείραμά τους πιθανόν να δώσει
κίνητρο σε κάποιους να αναζητήσουν δουλειά, αφού πολλοί αποφεύγουν τις εργασίες
μερικής απασχόλησης, που από τη μια δεν τους εξασφαλίζουν τα προς το ζην και
ταυτόχρονα ακυρώνουν και τα επιδόματα. Έτσι, όμως, αν δεν βρουν δουλειά οι
«ωφελούμενοι», θα έχει «αποδειχθεί» ότι
οι εργάτες φταίνε που είναι άνεργοι, επειδή είναι «τεμπέληδες», αλλά κι αν
ακόμα βρίσκουν κάποιες δουλειές, θα έχει παγιωθεί η μετατροπή μεγάλου μέρους
της εργατικής τάξης σε αντικείμενο της αστικής «φιλανθρωπίας» και θα έχει
χτυπηθεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με κατακτήσεις.
Γιατί δεν κάνουν
με τα λεφτά αυτά
(20 εκατ. ευρώ έχει υπολογιστεί το κόστος του προγράμματος για δύο χρόνια) δημόσιες επενδύσεις και εργοστάσια για να
έχει κανονικές δουλειές ο κόσμος; Τώρα πώς τα διεθνή κερδοσκοπικά funds νοιάζονται για την εξάλειψη της φτώχειας σε παγκόσμιο
επίπεδο, υπερχρεώνοντας εκατομμύρια δανειολήπτες, είναι να απορεί κανείς! Ο λόγος που ο καπιταλισμός ειδικά στις
ανεπτυγμένες χώρες δεν επενδύει πια στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην
παραγωγή είναι ότι έχει γίνει πια τελείως παρασιτικός και ότι φοβάται τη
συσπειρωμένη και οργανωμένη εργατική τάξη.
Ο παρασιτικός
καπιταλισμός βλέπει ότι πλησιάζει το τέλος του και προσπαθεί με νύχια και με
δόντια να διαιρέσει, να απαξιώσει και να περιθωριοποιήσει το προλεταριάτο. Αλλά
δεν θα του περάσει. Αργά ή γρήγορα η τάξη των μη εχόντων και κατεχόντων θα βρει
τον δρόμο για το τσάκισμα αυτού του σαθρού πια συστήματος, τον δρόμο για τον
σοσιαλισμό.
Όλγα Στεφανίδου