Δημιουργική απασχόληση παιδιών: Με τι προϋποθέσεις;

Η υπουργός Εργασίας Θεανώ Φωτίου έκανε μια δήλωση-φωτοβολίδα, για ένταξη στα σχολεία των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), τα οποία τώρα στο πλαίσιο των

Η κυβέρνηση που πετσόκοψε το ολοήμερο

σχολείο δεν πείθει ότι θέλει να προχωρήσει

τη δημιουργική απασχόληση

δήμων υπολειτουργούν. Ώστε να απασχολούνται τα μικρά παιδιά ως τις 8 το βράδυ, να αποφορτιστούν οι οικογένειες κ.λπ. Η ιδέα ακούγεται καλή, αλλά πρέπει να διευκρινίσουμε ορισμένα πράγματα, για να φανούν και οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης.

Είναι ασφαλώς προοδευτικό μέτρο και επιδίωξη του εργατικού κινήματος να δημιουργηθούν κοινωνικές δομές, όπου τα παιδιά

θα περνούν τις ελεύθερες ώρες τους, θα κάνουν τα μαθήματά τους κ.λπ. Κάτι τέτοιο θα απάλλασσε τις οικογένειες και κυρίως τις μανάδες από δυσβάσταχτα βάρη, ενώ θα μείωνε τις εσωτερικές συγκρούσεις στις οικογένειες, που μάλιστα έχουν αυξηθεί λόγω φτώχειας και ανεργίας των γονιών.

Στις σημερινές συνθήκες, όμως, για να γίνουν ορισμένα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση απαιτείται ανατροπή της επικρατούσας αντεργατικής πολιτικής. Από υλικής άποψης, πρέπει να δοθούν χρήματα για υποδομές, προγράμματα, προσωπικό κ.λπ. Τα σχολεία όπως είναι τώρα αδυνατούν να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Η υπουργός έπειτα μίλησε για λειτουργίες υπό την αιγίδα των δήμων. Οι εκπαιδευτικοί είναι δίκαια αντίθετοι στην είσοδο των δήμων στη δημόσια παιδεία, γιατί αυτή σημαίνει: καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου αλλά και της διαφθοράς που μαστίζει του δήμους στη δημόσια εκπαίδευση. Υπάρχει ακόμα βάσιμος φόβος ότι απώτερος στόχος των δηλώσεων είναι να δημιουργηθεί κλίμα ώστε να αρχίσει η παραχώρηση λειτουργιών του δημόσιου σχολείου στην «τοπική αυτοδιοίκηση».

Είναι μέγιστη υποκρισία να κάνει τέτοιες δηλώσεις η υπουργός μιας κυβέρνησης που με τα μέτρα του καλοκαιριού, στο πλαίσιο των περικοπών, χτύπησε τον μοναδικό σχετικό με αυτές τις ανάγκες θεσμό, το ολοήμερο πρόγραμμα των σχολείων. Κατάργησε τον υπεύθυνο δάσκαλο, υποβάθμισε τη λειτουργία του ολοήμερου προγράμματος, μείωσε τις δραστηριότητες, εξαφάνισε τις προσλήψεις.

Συνοψίζοντας, λέμε ότι η προοπτική για απασχόληση των παιδιών πέρα απ’ το σχολείο απαιτεί την αντίθετη από τη σημερινή πολιτική, με αύξηση των δαπανών για την παιδεία, δημιουργία κατάλληλων υποδομών και προσλήψεις εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση όχι μόνο εφαρμόζει τη μνημονιακή πολιτική, αλλά είναι και ίδιον του χαρακτήρα της να περνάει αντιδραστικά μέτρα με «προοδευτικό» προσωπείο.

Σ. Κρόκος