 |
|
Τα
θέματα της χρήσης της γης πρέπει
να
υποταχθούν πάνω απ’ όλα στην ανάγκη
παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας
|
Ο
αγροτικός κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό,
με το νέο κατόρθωμα της κυβέρνησης να
χαρακτηρίσει δασικές εκτάσεις 450.000
στρέμματα γης που τώρα καλλιεργούνται.
Οι
αγρότες καλούνται να πληρώσουν 400-500
ευρώ για ένσταση, χωρίς να είναι σίγουρο
100% ότι θα γλυτώσουν τα χωράφια.
Ο
χαρακτηρισμός βασίστηκε σε χαρτογράφηση
του... 1945. Τότε η κατάσταση, στην επαρχία
ειδικά, ήταν πολύ διαφορετική. Πολλά
κτήματα που ήταν τότε χέρσα, ακαλλιέργητα
δηλαδή, ανήκαν νομικά στους σημερινούς
ιδιοκτήτες τους και καλλιεργήθηκαν
αργότερα, με την ανάπτυξη των τεχνικών
μέσων και της αγροτικής παραγωγής, με
όποιο ρυθμό και τρόπο έγινε αυτή, στα
μεταπολεμικά χρόνια. Να τα βγάλουν τώρα
δασικά αυτά τα κτήματα, είναι παραλογισμός...
φοροεισπρακτικού χαρακτήρα.
Άλλες
περιπτώσεις είναι
βέβαια πιο πρόσφατες
και αφορούν «επεκτάσεις» υπαρχόντων
κτημάτων. Ξηλώθηκαν, δηλαδή, θάμνοι και
πουρνάρια και φυτεύτηκαν καρποφόρα
δέντρα. Κάποιες απ’ αυτές τις καταπατήσεις
είναι μικρής κλίμακας, κάποιες πιο
σοβαρές. Αν υπάρξει κάποια επιβάρυνση
γι’ αυτές, θα πρέπει είναι ανάλογη με
την έκταση της καταπάτησης και στο
πλαίσιο των σημερινών δύσκολων οικονομικών
δεδομένων.
Το
μέτρο, έτσι όπως εφαρμόζεται, είναι
μαζική φοροεπιδρομή και αμφισβήτηση
της μικρής ιδιοκτησίας. Είναι
δηλαδή ξεκάθαρα μνημονιακό, αντίστοιχο
με τα «χαράτσια» της πρώτης μνημονιακής
περιόδου.
Η
υποκρισία της κυβέρνησης φαίνεται απ’
το γεγονός ότι προωθεί την υπενοικίαση
640.000 στρεμμάτων, τώρα χέρσων, σε «ομάδες
παραγωγών», αγρότες απ’ την πόλη κ.λπ.
Και αυτές δασικές εκτάσεις είναι βέβαια,
αλλά εκεί υπάρχει το αντίτιμο της
ενοικίασης. Η κυβέρνηση με το μέτρο του
αποχαρακτηρισμού ενισχύει άλλα μεσαία
στρώματα στα οποία στηρίζεται, μηχανικούς
και τεχνικά γραφεία, στα οποία καταφεύγουν,
πληρώνοντας αδρά, οι θορυβημένοι αγρότες.
Ο
παραλογισμός αυτός πρέπει να σταματήσει
τώρα. Όσες περιπτώσεις είναι σοβαρές
καταπατήσεις να ελεγχθούν με
επικαιροποιημένα στοιχεία και να
επιβαρυνθούν ανάλογα με την πραγματική
αξία της γης. Η
ουσία είναι άλλη. Με
φοροεπιδρομή και γενικότερο κυνηγητό
των αγροτών δεν γίνεται παραγωγική
ανασυγκρότηση.
Ίσα ίσα, σπρώχνεται κόσμος προς πιο
συντηρητικές κατευθύνσεις. Η
ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα θέλει
κεντρικό σχέδιο σε φιλολαϊκή κατεύθυνση,
με συμμετοχή των ίδιων των αγροτών. Και
τέτοια πράγματα η κυβέρνηση δεν δείχνει
ότι θέλει να τα κάνει.
Σ.
Κρόκος