Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)
1)
Οι
ληστές των επιτοκίων
 |
«Πιστωτικές κάρτες», η χειρότερη
μορφή όλων των
ληστρικών τραπεζιτικών δανείων
|
●
Ένα
πολύ μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης, είναι οικονομικά αιχμάλωτο των
τραπεζιτών, οι οποίοι απομυζούν ένα μεγάλο μέρος των εισοδημάτων της. Το ίδιο συμβαίνει
και με τη μικροαστική τάξη που οι επιχειρήσεις της βρίσκονται στο έλεος της
ληστείας των τραπεζιτών.
Η ληστεία των τραπεζιτών γίνεται
διαμέσου της τεράστιας διαφοράς μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων χρημάτων στην
τράπεζα που είναι 1,4% και των επιτοκίων δανεισμού από την τράπεζα που είναι
9%. Όσο για τα τραπεζιτικά δάνεια με τη μορφή «πιστωτικής κάρτας», η ληστεία
είναι τεράστια διότι αυτά τα επιτόκια
είναι πολύ μεγαλύτερα.
▬ Οι τράπεζες είναι
οι επιχειρήσεις με τα πλέον μυθώδη κέρδη, που οφείλονται στη ληστεία των επιτοκίων τους.
▬ Η ληστεία όμως των
τραπεζιτών παίρνει και διάφορες άλλες εγκληματικές μορφές. Διότι οι τράπεζες δανειοδοτούν με
την ίδια ευκολία και αυτούς που μπορούν να εξοφλήσουν το δάνειό τους, αλλά και
αυτούς που δεν μπορούν: Σκοπεύοντας στην κατάσχεση της εγγύησης του
δανειζόμενου, που είναι κάποιο ακίνητο, το αυτοκίνητό του ή το ίδιο του το
σπίτι.
▬ Οι κατασχέσεις
γίνονται από «θυγατρικές» εταιρείες των τραπεζών και ακολουθούν στημένοι
πλειστηριασμού –χωρίς την παρουσία κρατικών εκπροσώπων- όπου τα προσυνεννοημένα
«κοράκια» αποτελειώνουν το θύμα.
Πάρα πολλά θύματα των
τραπεζιτών, έχασαν το σπίτι τους για μηδαμινά χρέη.
Τι πρέπει να γίνει
●Αυτή η τερατώδης σκευωρία που
καταλήγει στη μυθώδη και αυθαίρετη αποθησαύριση μιας χούφτας ληστών τραπεζιτών
από τη μία, και μιας απέραντης δυστυχίας ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού
από την άλλη, πρέπει να εκλείψει με την άμεση εφαρμογή τριών μέτρων.
Πρώτον: Να καταργηθεί η τεράστια διαφορά
μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και των επιτοκίων χορηγήσεων, και περιοριστεί η
διαφορά στο διπλάσιο. Δηλαδή για τα επιτόκια καταθέσεων 1,4% να μην επιτρέπεται
επιτόκιο χορήγησης δανείου άνω του 2,8%. Και με αυτά όμως τα επιτόκια των
τραπεζιτών τα κέρδη τους θα είναι και πάλι μεγάλα.
Δεύτερον: Να παγώσουν αμέσως όλοι οι
λογαριασμοί, και να υπολογιστούν όλα τα ανεξόφλητα δάνεια με τα νέα επιτόκια.
Και τρίτον: Να ακυρωθούν όλες οι κατασχέσεις
της τελευταίας δεκαετίας, και να επιστραφούν όλες οι ουσιαστικά κλεμμένες
περιουσίες.
Πως μπορεί να
γίνει
●Κατ’ αρχήν πρέπει να ξέρουμε καλά,
ότι δεν αρκεί να έχουμε δίκιο, αλλά πρέπει να έχουμε και την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια και την τόλμη, να διεκδικήσουμε το δίκιο μας.
Επίσης
να ξέρουμε ότι οι τραπεζίτες δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την τεράστια
ληστεία τους με το καλό. Ούτε φυσικά και οι υποτακτικές τους κυβερνήσεις,
όποιες και να είναι.
Γι’ αυτό όλα τα
θύματα των τραπεζιτών, ανεξάρτητα της οποιασδήποτε άλλης διαφοράς τους, πρέπει
να αρχίσουν τις συνεννοήσεις, κατά επάγγελμα, γειτονιά, συνοικία, και να μπουν
σε μια διαδικασία αγώνα. Αρχικά με διαμαρτυρίες, τοιχοκολλήσεις, προκηρύξεις,
και μετά με συγκεντρώσεις διαδηλώσεις, και τελικά να περικυκλώσουν τα ληστρικά
άντρα των τραπεζών, και να ασκήσουν τις απαιτούμενες πιέσεις.
▬ Σ’ αυτόν τον αγώνα
ο καθένας θα πολεμήσει με τα ηθικά όπλα που διαθέτει. Οι τραπεζίτες της
αυθαιρεσίας και της ληστείας, αυτοί που ποδοπατούν κάθε ηθικό και ανθρώπινο
νόμο πιθανότατα να κατηγορήσουν εμάς τα θύματά τους, για ασέβεια του νόμου.
Αυτή η περίπτωση δεν θα μας ενδιαφέρει. Διότι για μας, ο πλέον ηθικός και
ανθρώπινος νόμος, είναι το ιερό δίκιο του αδικημένου.
Γράφτηκε τον
Ιανουάριο του 2006
2)
Ληστεία και θρασύτητα
● Η μεγαλύτερη φανερή καπιταλιστική
ληστεία σε βάρος του ελληνικού λαού έγινε και γίνεται με τον «αναπτυξιακό
νόμο», που έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ το 1982.
Με
τον νόμο αυτό, κάθε καπιταλιστική επένδυση στην Ελλάδα, ή ελληνική
ιμπεριαλιστική επένδυση στο εξωτερικό, ή ιμπεριαλιστική επένδυση στην Ελλάδα,
επιδοτείται ουσιαστικά εντελώς δωρεάν από το ελληνικό κράτος, με 40% κατά μέσον
όρο περίπου.
Τα
κεφάλαια αυτών των επιδοτήσεων, εξασφαλίζεται με εξωτερικούς και εσωτερικούς
δανεισμούς, που είναι τόσο τεράστιοι, που όχι μόνο δεν μπορούν να εξοφληθούν,
αλλά είναι πολύ δύσκολο να πληρωθούν ακόμα και οι τόκοι αυτών των δανεικών
κεφαλαίων.
Αυτώ
τα δανεικά που χαρίστηκαν στους καπιταλιστές, έχουν χρεωθεί σε ολόκληρο τον
ελληνικό λαό, ώστε είναι υποθηκευμένο και το δικό του μέλλον, και ακόμα και το
μέλλον των επερχόμενων γενεών του.
Τώρα
αυτές οι καπιταλιστικές επενδύσεις αυξάνονται συνεχώς κατακόρυφα, οι κρατικές
επιδοτήσεις αυτών των επενδύσεων επίσης, τα ελλείματα του καπιταλιστικού
κράτους πάλι επίσης, και θα κληθεί ο ελληνικός λαός να πληρώσει με πρόσθετους
άμεσους και έμμεσους φόρους που θα επιβάλλει οπωσδήποτε η κυβέρνηση Σημίτη.
Ο
ληστρικός αυτός «Αναπτυξιακός νόμος» είναι θεμέλιο της λεγόμενης «αναπτυξιακής
πολιτικής και του εκσυγχρονισμού», και
τον νόμο αυτόν και τις φοβερές συνέπειές του πάνω στον εργαζόμενο αλλά
και ολόκληρο τον καταπιεζόμενο ελληνικό λαό, τον γνωρίζουν πολύ καλά, το ΚΚΕ,
και ο Συνασπισμός, και ο Τσοβόλας, και όλοι τους μπροστά στα συμφέροντα της
μεγαλοαστικής τάξης, σκύβουν δουλικά το κεφάλι και σιωπούν.
Και
ακριβώς πάνω σε αυτήν τη σιωπή αν υψώνεται όλη η θρασύτητα και η υποκρισία της
αστικής τάξης, που επιχειρεί να παρουσιάσει το ληστρικό «αναπτυξιακό» νόμο της
σαν φιλεργατικό. Διότι κατ’ αυτήν δια της «ενθάρρυνσης» των επενδύσεων
επιδιώκεται αποκλειστικά και μόνο η
εξεύρεση νέων θέσεων εργασίας και η καταπολέμηση της ανεργίας της εργατικής
τάξης.
Οπότε
εφόσον όλες αυτές οι επιδοτήσεις είναι μέτρο φιλεργατικό, είναι και πολύ πολύ
φυσικό η εξόφληση των τεραστίων αυτών δανείων που απαιτήθηκαν για τις
«φιλεργατικές» αυτές επιδοτήσεις των επενδύσεων να επιβαρύνουν τον εργαζόμενο
λαό.
Εμείς
θα απαντήσουμε σε όλη αυτή την ελεεινή και ξεδιάντροπη ψευδολογία της αστικής
τάξης, και θα το κάνουμε όχι με συλλογισμούς, αλλά με στοιχεία μιας αστικής
–μιας δικής τους- οικονομικής εφημερίδας, του «ΕΠΕΝΔΥΤΗ» της 8ης Σεπτεμβρίου
1996. Και για τα στοιχεία αυτά, οι «αντιπολιτευόμενες αριστερές-δημοκρατικές
δυνάμεις» της Βουλής των Ελλήνων, ασφαλώς δεν «ξέρουνε τίποτα»…!
«ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ: 27
εκατομμύρια δραχμές για κάθε θέση εργασίας. Πολύ ακριβά αγοράζει η κυβέρνηση
τις νέες θέσεις εργασίας στο βιομηχανικό τομέα. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία
30 επενδύσεων που εντάχθηκαν στον αναπτυξιακό νόμο το α΄ εξάμηνο του 1996.
Συγκεκριμένα οι 30
μεγάλες κυρίως βιομηχανικές επενδύσεις που περιλαμβάνονται στους πίνακες
επιχορηγήθηκαν (σ.σ. με δωρεάν κεφάλαια εκτός της επιδότησης επιτοκίου
δανεισμού) συνολικά από τον κρατικό κορβανά με περίπου 35 δισεκατομμύρια δρχ.
ενώ οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν οι επιχειρήσεις είναι συνολικά
1.257».
● Και τώρα προσέξτε το φιλεργατικό
χαρακτήρα του «αναπτυξιακού νόμου». Για κάθε νέο εργάτη που θα προσληφθεί, ο
καπιταλιστής εισπράττει προκαταβολικά από το κράτος και εντελώς δωρεάν 27
εκατομμύρια (εκτός από τη δωρεάν κρατική επιδότηση των επιτοκίων των δανείων,
που παίρνει από τις κρατικές τράπεζες με την εγγύηση του κράτους).
Εάν τώρα υπολογιστεί
ότι ο κάθε νέος εργάτης κοστίζει στον καπιταλιστή περίπου 2 εκατομμύρια το
χρόνο, αυτό σημαίνει ότι το κράτος προκαταβάλλει στον καπιταλιστή για κάθε νέο
εργάτη τους του μισθούς 13,5 ετών…!
Εκτός
όμως του «αναπτυξιακού νόμου», για κάθε νέο εργάτη –με άλλο νόμο του ΠΑΣΟΚ-
επιδοτείται ο εργοδότης από το ταμείο ανεργίας για μεγάλο διάστημα, με το 50%
του μισθού του και το 50% των ασφαλίστρων του. Αλλά και με άλλο πρόσφατο νόμο
του ΠΑΣΟΚ (Σημίτης), εάν ο νέος εργάτης είναι άνεργος, ο εργοδότης εισπράττει
και το επίδομα ανεργίας του εργάτη.
Είναι απίστευτο το
εύρος του «φιλεργατισμού» της «αναπτυξιακής πολιτικής και του εκσυγχρονισμού»
της ελληνικής αστικής τάξης. Και δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και για
τη ληστεία και τη θρασύτητα των καπιταλιστών και την υποταγή του εργαζόμενου
ελληνικού λαού.
Γι’ αυτό και πέρα από
τις διάφορες φανφάρες, για δημοκρατικό πολίτευμα και καθολική ψηφοφορία,
κυρίαρχο λαό και βουλή των Ελλήνων και κράτος δικαίου, πολιτισμό ελευθερίας και
δικαιοσύνης και άλλα στολίδια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η μεγάλη αλήθεια
είναι ότι: η ελληνική αστική τάξη, στη φάση της πλήρους ηθικής κρίσης και του
πλήρους ιστορικού αδιεξόδου των βιοτικών περιθωρίων του κοινωνικού της
συστήματος, που και η ίδια γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα είναι θνησιγενές,
ενεργεί σαν μια αδίστακτη άγρια και βάρβαρη συμμορία ληστών. Που έχει υπνωτίσει
και αλυσοδέσει την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό, δια μέσου των
ηθικά εξαθλιωμένων πολιτικών υπηρετών της και των κομματικών μηχανισμών της,
καθώς και του πολιτικού και ένοπλου καταπιεστικού μηχανισμού του κράτους της.
Ότι θα ξεπεραστεί
οπωσδήποτε αυτή η φάση είμαστε απόλυτα βέβαιοι, το πόσο όμως θα διαρκέσει δεν
μπορούμε να το ξέρουμε επακριβώς. Αυτό θα εξαρτηθεί από την ίδια την εργατική
τάξη και ιδιαιτέρως από αγωνιστική ηγεσία της.
Γράφτηκε τον Οκτώβριο
του 1996
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε, με
αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την
πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη, που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος,
δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης από τον Ιανουάριο του 1996.