 |
Όσο σίγουρος κι αν εμφανίζεται ο
γερμανικός ιμπεριαλισμός,
ο φόβος του ότι μπορεί να χάσει το προστατευτικό του
τείχος,
την Ευρωζώνη, είναι μεγάλος
|
Πρόσφατα δημοσιεύθηκε μια μελέτη της Bank of America, με τίτλο «Η ημέρα
μετά το ευρώ», που ασχολείται με το τι θα συνέβαινε με τα εθνικά νομίσματα των
ευρωπαϊκών χωρών εάν διαλυόταν η Ευρωζώνη.
Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτη, το γερμανικό μάρκο θα ήταν ο μεγάλος χαμένος,
καθώς θα βίωνε μια ισχυρή ανατίμηση προς τα πάνω σε σχέση με το ευρώ, της τάξης
του 15%, κάτι που θα είχε αρνητικές συνέπειες στις γερμανικές εξαγωγές, αφού
τα γερμανικά προϊόντα θα γίνονταν κατά πολύ ακριβότερα. Όσον αφορά στις
άλλες χώρες, εκτιμάται πως το γαλλικό νόμισμα θα έπεφτε 5%, της Ελλάδας και
της Ισπανίας 7,5%, ευνοώντας τις εξαγωγές και τον τουρισμό τους, της
Πορτογαλίας 1% και της Ιταλίας 3%.
Όπως υπογραμμίζεται, σε περίπτωση διάλυσης
της Ευρωζώνης, η υποτίμηση των νομισμάτων της νότιας Ευρώπης θα σήμαινε ότι το
γερμανικό μάρκο θα γινόταν μέχρι και 40% ακριβότερο έναντι αυτών!
Η ουσία είναι ότι η Γερμανία τα τελευταία 20 χρόνια έχει μετατρέψει την Ευρωζώνη
και την Ευρώπη γενικά σε ζωτικό της χώρο. Έτσι: 1) Σε αυτόν κατευθύνεται το
60% περίπου των εξαγωγών της, οι οποίες συντηρούν τη γερμανική οικονομική ισχύ.
2) Το ευρώ, αν και ακριβότερο από το δολάριο, είναι πεσμένο σε σχέση με τα
προηγούμενα χρόνια, λόγω και της οικονομικής κρίσης, κάτι που ευνοεί τις
γερμανικές εξαγωγές. 3) Οι γερμανικές τράπεζες έχουν μαζέψει όλες τις
καταθέσεις των Ευρωπαίων, και κυρίως των νοτίων, λόγω του φόβου χρεοκοπίας
και της κατάστασης των τραπεζών τους. Και 4) τα επιτόκια των γερμανικών
ομολόγων κινούνται στο χαμηλότερο επίπεδο, καθιστώντας τον δανεισμό της
Γερμανίας ανέξοδο.
Όσο λοιπόν κι αν η γερμανική πολιτική ελίτ διατείνεται ότι δεν θα την
πείραζε μια αποχώρηση της χώρας μας από το ευρώ, κατά βάθος τρέμει ότι θα
ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και ότι οι συνέπειες για τη συνοχή της Ευρωζώνης θα
είναι ανυπολόγιστες. Αν ληφθούν υπ’ όψιν και η άνοδος του εθνικού προστατευτισμού
στις ΗΠΑ καθώς και οι συνέπειες του Brexit για την ίδια την ύπαρξη της Ε.Ε., που
μπορεί να είναι καταλυτικές, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η αλαζονεία των
Γερμανών «ηγεμόνων» της Ευρώπης δεν στέκεται σε τόσο στέρεες βάσεις.
Γιάννης Τριανταφύλλου