 |
Το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό. Ντροπή είναι η
μόνιμη
ομηρία των συμβασιούχων και όχι οι διορισμοί.
|
Σύμφωνα με πρόσφατα
δημοσιεύματα, η κυβέρνηση σχεδιάζει, μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους
«δανειστές», τη μονιμοποίηση 30.000 συμβασιούχων του δημοσίου μέσω ΑΣΕΠ. Επειδή
το θέμα των συμβασιούχων γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τα κόμματα
εξουσίας, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Το ότι οι υποσχέσεις
διορισμού έχουν χρησιμοποιηθεί διαχρονικά προς άγραν ψήφων από τις κυβερνήσεις
είναι γνωστό, αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά
είναι ότι οι συμβασιούχοι, στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον, καλύπτουν
πάγιες και διαρκείς ανάγκες, υπό τις
χειρότερες εργασιακές σχέσεις και υπό καθεστώς μόνιμης εργασιακής ανασφάλειας. Το δικαίωμα των ανθρώπων να δουλέψουν και
να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειές τους είναι ιερό και είναι πάνω απ’
οτιδήποτε άλλο, ιδίως σε εποχές τόσο μεγάλης κρίσης και ανεργίας. Είναι
αλητεία οι συμβασιούχοι να γίνονται «μπαλάκι» από τα αστικά κόμματα, που όταν
είναι στην κυβέρνηση τάζουν διορισμούς και όταν είναι στην αντιπολίτευση
καταγγέλλουν «ρουσφετολογικές προσλήψεις».
Η λύση είναι: μαζικοί διορισμοί με διαφανή και δίκαιο
τρόπο, σε παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια και σε ό,τι έχει σχέση με την
παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Το κράτος δεν έχει «πλεονάζον
προσωπικό», ίσα ίσα με τα μνημονιακά
μέτρα έχουν αποψιλωθεί από προσωπικό μια σειρά τομείς, και τις συνέπειες
τις βιώνουμε όλοι, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους φορείς κοινωνικής
πρόνοιας κ.α. Οι εργαζόμενοι δεν είναι «περιττό βάρος» αλλά παραγωγοί πλούτου
και είναι στην ευθύνη της πολιτείας να τους αξιοποιεί παραγωγικά. Πρέπει οι
συμβασιούχοι, από κοινού με τους μόνιμους εργαζομένους του δημοσίου, να οργανωθούν και να απαιτήσουν μαζικούς
διορισμούς προς όφελος της κοινωνίας και βάσει ενός σχεδίου παραγωγικής αναδιάταξης
του δημοσίου. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να φτιαχτούν ειδικές επιτροπές αγώνα, μια και η ανώτερη γραφειοκρατία των
συνδικάτων του δημοσίου είναι συνυπεύθυνη στην ομηρία των συμβασιούχων. Το ίδιο
ισχύει και για τους δημάρχους, γι’ αυτό και πρέπει να αφαιρεθεί από τους δήμους
κάθε αρμοδιότητα επί του θέματος.
Οι μαζικοί διορισμοί στο δημόσιο, εκεί που πραγματικά
υπάρχει ανάγκη, θα ευνοήσουν και την εργατική τάξη του ιδιωτικού τομέα, αφού θα
αποδομήσουν έναν βασικό μοχλό ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και θα
αυξήσουν τη διεκδικητική δύναμη όλης της εργατικής τάξης.
Πάρις Δάγλας