 |
Οι καπιταλιστές,
μέσω του μνημονιακού καθεστώτος τους,
επιβάλλουν συνθήκες δουλοκτησίας
|
Πανηγυρίζει
από τις 26 Μαρτίου η ΓΣΕΕ, αλλά και οι εργοδοτικοί φορείς, για την υπογραφή της
νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Βεβαίως,
δημιουργείται το ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να πανηγυρίζουν ταυτόχρονα οι
εκπρόσωποι της εργατικής τάξης και της αστικής; Μέχρι να δούμε κάποιον
εργαζόμενο να πανηγυρίζει, ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα που έχει να
αντιμετωπίσει και ίσως καταλάβουμε γιατί πανηγυρίζουν τουλάχιστον οι εργοδότες
του
.
Ο
βασικός μισθός, που θα έπρεπε να είναι το θεμελιώδες ζήτημα μιας ΕΓΣΣΕ αλλά
πλέον αποφασίζεται από την κυβέρνηση, παραμένει καθηλωμένος στα 586 ευρώ.
Τριετίες και ωριμάνσεις παραμένουν παγωμένες μέχρι τη μείωση της ανεργίας κάτω
από 10% – κι αυτές στην πράξη δεν δίδονται. Ούτως ή άλλως, εργασία και εισόδημα
πρακτικά έχει μόνο ο ένας στους δύο ανήκοντες στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό!
…Αντί
να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας μέσω δημοσίων επενδύσεων, τα χρήματα των ΕΣΠΑ
και των εθνικών πόρων, 3,3 δις την τριετία 2010-2013, χαρίστηκαν, με κύριους
φορείς τον ΟΑΕΔ και τους ΟΤΑ, στους εργοδότες μέσω προγραμμάτων επανένταξης ή επιδοτούμενης εργασίας, προγραμμάτων
«ωφελουμένων», προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας» στους ΟΤΑ, «επιταγών
εισόδου» (voucher), προγραμμάτων
κατάρτισης, της μαθητείας και, βέβαια, της επίσημης σύγχρονης μορφής
δουλεμπορίου: εργασία μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.
Όλες
αυτές οι καινούργιες μορφές εργασίας έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά: α) Εισάγουν την αντίληψη της «απασχόλησης»
έναντι της εργασίας. Εξοικειώνουν, δηλαδή, με μια πιο χαλαρή σχέση του
εργαζομένου με τα μέσα παραγωγής. β) Νομιμοποιούν την ευελιξία τόσο στις ώρες
εργασίας όσο και στις μορφές αποζημίωσης για αυτή. γ) Επεκτείνουν τη μερική ή
εκ περιτροπής απασχόληση. δ) Προωθούν
την αμοιβή με ποσά ακόμα χαμηλότερα και από το καταβαραθρωμένο βασικό μισθό,
κάτι που αποτελεί τον ένα στρατηγικό στόχο. Χαρακτηριστική είναι η
περίπτωση της μαθητείας, όπου ανήλικοι
σπρώχνονται να εξοικειωθούν από τα σχολικά τους χρόνια σε αυτούς τους τόσο
σκληρούς όρους εκμετάλλευσης, με το 70% του βασικού μισθού! Αυτό
αποδεικνύει η πρόσφατη επέκταση του θεσμού της μαθητείας σε 30.000 νέους.
Ο
άλλος στρατηγικός στόχος είναι η
υποτίμηση της ανεργίας ως κοινωνικού αποτελέσματος των εφαρμοζόμενων πολιτικών,
ανακυκλώνοντας τους ανέργους και μειώνοντας τεχνητά το ποσοστό της.
Η
εργατική τάξη απαιτεί:
·
Με δημόσιες
επενδύσεις, εργασία για όλους, με πλήρη εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα
και οικονομικές απολαβές.
·
Οι ελαστικές
σχέσεις εργασίας και κάθε μορφή «απασχολησιμότητας» να απαγορευτούν διά νόμου.
·
Η «ενοικίαση»
εργαζομένων, αυτή η σύγχρονη μορφή δουλείας, να νομοθετηθεί ως ισοδύναμη της
δουλεμπορίας.
·
Επαναφορά του
κατώτατου μισθού σε επίπεδα που να καθιστούν αξιοπρεπή τη διαβίωση των
εργαζομένων.
Απρίλιος 2014
Θωμάς
Θαλασσινός