Ε.Ε.-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΦΕΡΝΟΥΝ «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ», ΔΗΛΑΔΗ ΝΕΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Η κυβέρνηση θεωρεί «ανάκαμψη» το ξεπούλημα των στρατηγικών επιχειρήσεων και να γεμίσουν τα βουνά με… γερμανικές ανεμογεννήτριες

 

Ο Μητσοτάκης δείχνει προς… το αναπτυξιακό μέλλον της χώρας, το οποίο όμως για αυτόν περιλαμβάνει μόνο ξεπουλήματα στρατηγικών επιχειρήσεων και αρπαχτές για τα συμφέροντα της Γερμανίας και των ντόπιων μεγαλοκαπιταλιστικών παρασίτων    

Η επιτάχυνση της ήδη επερχόμενης οικονομικής κρίσης λόγω της εξάπλωσης του Covid-19 έφερε τις οικονομίες των κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο στο χείλος της καταστροφής. Στην ήδη πληγείσα οικονομικά από την κρίση του 2008 Ευρώπη, και περισσότερο σε χώρες όπως η αποβιομηχανοποιημένη Ελλάδα, που στηρίζονται αποκλειστικά στον τουρισμό, το χτύπημα ήταν μεγάλο.

Η μόνη λύση που βλέπουν τα αστικά επιτελεία για να σώσουν το καπιταλιστικό τους σύστημα είναι να ρίξουν άφθονο χρήμα στην αγορά για να κινηθεί η οικονομία. Έτσι, Γαλλία και Γερμανία αποφάσισαν να προτείνουν την παροχή ζεστού χρήματος, 750 δις, στην ευρωπαϊκή αγορά. Ένα μέρος υπό τη μορφή επιχορηγήσεων και ένα μέρος υπό τη μορφή δανείων. Ολλανδία, Σουηδία, Δανία και Αυστρία αντέδρασαν στο να δοθούν αυτά τα χρήματα χωρίς κάποια μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα ως αντάλλαγμα, ειδικά στον «αμαρτωλό» Νότο.

Το παζάρι συνεχίζεται μέχρι σήμερα, χωρίς να έχει βρεθεί λύση, και η εδώ κυβέρνηση, που έχει στηριχθεί σ’ αυτά τα χρήματα, μιλάει διαρκώς για «επενδύσεις», αναφέροντας αποκλειστικά ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Κλείνει βιαίως τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη και δίνει απλόχερα σε γερμανικές εταιρείες την εγκατάσταση των καταστροφικών για το περιβάλλον και την οικονομία ανεμογεννητριών. Μάλιστα, σε μια αποστροφή του λόγου του, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στη γερμανική κυβέρνηση, ανέφερε το όφελος των γερμανικών εταιρειών από αυτές τις επενδύσεις, εκλιπαρώντας ουσιαστικά για τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, από τις οποίες θα πληρωθούν οι γερμανικές εταιρείες.

Στη συνέχεια είπε πως θα απαιτηθούν «μεταρρυθμίσεις», που «ούτως ή άλλως θα έπρεπε να τις κάνουμε». Εννοούσε ξεπούλημα όσων έχουν απομείνει. Οι αστικές κυβερνήσεις, αφού ιδιωτικοποίησαν τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τώρα ιδιωτικοποιούν υγεία, παιδεία, δίνουν σε ιδιώτες τα μεγάλα έργα και προχωρούν στα μεγάλα ναυπηγεία, τα εργοστάσια παραγωγής πολεμικού υλικού, τη βιομηχανία οχημάτων κ.λπ.

Τα λιγνιτωρυχεία ουσιαστικά δεν τα κλείνουμε, απλώς θα τα χαρίσουμε στη Γερμανία, που θα συνεχίσει να παράγει ενέργεια από λιγνίτη. Άλλωστε, τοποθετώντας αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα, απαλλάσσεται η ίδια από ένα ποσοστό του φόρου άνθρακα, οπότε μπορεί να συνεχίσει να παράγει ρεύμα από λιγνίτη.

Η Γερμανία, για να πείσει τα διαφωνούντα κράτη για τις επιχορηγήσεις, θέτει σαν διαπραγματευτικό χαρτί, πρώτον, την εξόφληση των δανείων εντός της περιόδου 2021-2027, και όχι μετά το 2028, όπως ήταν η αρχική πρόταση, και δεύτερον, δημοσιονομικά μέτρα, αλλά να φαίνεται ότι τα παίρνει η Ελλάδα μόνη της.

Για αυτόν το λόγο, το πρωθυπουργικό επιτελείο έχει αναθέσει τη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων σε μια επιτροπή υπό τον καθηγητή Χριστόφορο Πισσαρίδη. Ο επικεφαλής και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής, Νίκος Βέτας, Δημήτρης Βαγιανός, Αρίστος Δοξιάδης και Πάνος Τσακλόγλου, από τη σχολή του Σικάγου, όπως λέγεται, είναι φανατικοί υποστηρικτές των δημοσιονομικών μέτρων, δηλαδή, κόψιμο συντάξεων, μειώσεις μισθών κ.λπ. Αυτή η επιτροπή θα λογοδοτεί απευθείας στο Μαξίμου και στο στενό επιτελείο του πρωθυπουργού. Φυσικά, όλοι αρνούνται ότι θα επιβληθεί νέο μνημόνιο από την Ευρώπη, κάτι που μάλλον δεν θα χρειαστεί, αφού τα μέτρα των εγχώριων μνημονιακών είναι αυστηρότερα.

Η χρηματοδότηση από την Ε.Ε. πηγαίνει για το τέλος του 2021. Μέχρι τότε θα προκύψουν γεγονότα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Μεγαλύτερη ύφεση, δεύτερο κύμα του Covid-19, ανεργία, αλλά και αμφισβήτηση της ίδιας της Ε.Ε.

Ο μόνος τρόπος για να σωθούν οι λαοί της Ευρώπης είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η ανασυγκρότηση της βιομηχανίας και της πρωτογενούς παραγωγής κάτω από τον έλεγχο εργατικών επιτροπών. Όσο μακρινό φαίνεται κάτι τέτοιο τόσο πιο κοντά το φέρνουν οι απαιτήσεις των καιρών και τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει το καπιταλιστικό σύστημα.

 

Χρήστος Χατζής