Στην περίπτωση του
κρατούμενου απεργού πείνας Κουφοντίνα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραβιάζει κάθε
έννοια νομιμότητας
Με μπροστάρηδες τους δικηγόρους, έχει αναπτυχθεί ένα δυναμικό
και μαζικό κίνημα, που δεν διεκδικεί μόνο το να μην εξοντωθεί
ένας κρατούμενος απεργός πείνας, αλλά υπερασπίζεται τα πιο
στοιχειώδη αγαθά της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης,
που κινδυνεύουν
Όταν
θα διαβάζετε αυτές εδώ τις γραμμές, μπορεί να έχουμε τον πρώτο νεκρό απεργό
πείνας στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας και τον πρώτο μετά από σαράντα χρόνια
σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Στην ουσία, θα έχουμε μια άτυπη επαναφορά της θανατικής ποινής, η οποία έχει καταργηθεί προ πολλού στη χώρα μας και για τελευταία φορά εκτελέστηκε επί Χούντας το 1972, αλλά θα έχουμε αναπόφευκτα και μια άγρια σκλήρυνση των πολιτικών ηθών.
Η κυβερνώσα
οικογένεια Μητσοτάκη, χρησιμοποιώντας δικούς της εγκάθετους στον κρατικό
μηχανισμό και ασκώντας επιρροή σε τμήμα της δικαιοσύνης, με τις ευλογίες της
αμερικανικής πρεσβείας και την υποστήριξη όλης της ελληνικής ακροδεξιάς, παραβιάζει
κάθε έννοια νομιμότητας και αντιμετωπίζει τον κρατούμενο Κουφοντίνα με
εγκληματικό τρόπο.
Με
το που ανέλαβε την εξουσία, ψήφισε
φωτογραφικό νόμο, έτσι ώστε ο συγκεκριμένος κρατούμενος και όσοι έχουν
καταδικαστεί για τρομοκρατία να απαγορεύεται να εκτίσουν την ποινή τους στις
αγροτικές φυλακές, φροντίζοντας μάλιστα
ο νόμος αυτός να μην πιάνει τους κατάδικους της Χρυσής Αυγής.
Δεν
της έφτανε όμως αυτό. Ακόμα και τον δικό
της νόμο τον εφάρμοσε κουτσουρεμένα, αφού δεν εφάρμοσε το σκέλος του το
οποίο ρητά ορίζει ότι ο κρατούμενος που αποπέμπεται από τις αγροτικές φυλακές
πρέπει να επιστρέψει στις φυλακές όπου ήταν πριν, δηλαδή εν προκειμένω στον
Κορυδαλλό. Με ετσιθελικό και εκδικητικό τρόπο, η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών,
που τα δύο από τα τρία μέλη της είναι διορισμένα από την κυβέρνηση, αποφάσισε
να τον πάει στις σκληρότερες φυλακές του Δομοκού, βεβαιώνοντας μάλιστα ψευδώς
σε έγγραφο ότι δήθεν τον πήγε πρώτα από τον Κορυδαλλό. Η κυβερνητική αυθαιρεσία
αποκορυφώθηκε με τη συστηματική άρνηση της επιτροπής αυτής να απαντήσει στα
αιτήματα του Κουφοντίνα για εφαρμογή του νόμου, ο οποίος πλέον αποφάσισε να
χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο της απεργίας πείνας.
Η κυβερνητική αυτή
πρακτική ήταν τόσο κατάφωρα παράνομη ώστε 1.500 δικηγόροι απ’ όλη την Ελλάδα
υπέγραψαν κείμενο καταγγελίας των παραπάνω και ξεκίνησαν έναν αγώνα για την
υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου. Ο αγώνας αυτός δημιούργησε ένα πλατύ κύμα
υποστήριξης και κατέβασε χιλιάδες διαδηλωτές στο δρόμο. Την κυβερνητική
αυθαιρεσία κατήγγειλε μέχρι και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και όλα τα
κόμματα της αντιπολίτευσης, εκτός από την Ελληνική Λύση.
Παρόλα
αυτά, η κυβέρνηση συνέχισε την αδίστακτη, παράνομη και εξοντωτική στάση της,
υποστηρίζοντας διά στόματος πρωθυπουργού ότι όλα έχουν γίνει σύννομα. Μόνο μετά
από 70 μέρες από την υποβολή της αίτησής του και 64 μέρες από την έναρξη της
απεργίας πείνας του, με τον κρατούμενο στα πρόθυρα του θανάτου, και μετά από
πιέσεις του νομικού κόσμου, η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών εδέησε να απαντήσει,
αρνητικά φυσικά, στην αίτησή του έτσι ώστε να μπορεί νόμιμα να προσφύγει στην
«ανεξάρτητη» δικαιοσύνη.
Τη
στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, βρισκόμαστε στην 65η μέρα της απεργίας
πείνας και το μέλλον είναι άδηλο.
Το βέβαιο είναι
ότι έχουμε να κάνουμε με μια αδίστακτη κυβέρνηση, που πρέπει πάση θυσία να
φύγει από την εξουσία. Δεν μιλάμε πια για μια κακή αστική κυβέρνηση. Έχουμε
απέναντί μας μια αδίστακτη συμμορία, που χρησιμοποιεί το κράτος σαν το μακρύ
εγκληματικό της χέρι, πέρα και πάνω από κάθε νόμο και θεμελιώδη αρχή, ακόμα και
αυτής της αστικής νομιμότητας. Είναι ικανοί για όλα και πρέπει να τους
διώξουμε!
13.3.2021
Βασίλης Παπανικολάου