Μια άλλη άποψη για την επιδημία και τη δημόσια υγεία

 

Η αντιμετώπιση της επιδημίας με... την ασυνομία και 
τα τυφλά λοκντάουν έχει χρεοκοπήσει. Υπάρχουν και άλλες
φωνές για το τι έπρεπε να γίνει με την επιδημία, όμως
δεν συνέφερε την κυβέρνηση να ακουστούν.

Γύρω από την αντιμετώπιση της επιδημίας προβάλλονται κυρίως εκείνες οι «επιστημονικές» απόψεις που ευνοούν την αυταρχική διαχείριση της επιδημίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ενώ αποσιωπούνται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ όσες δεν τη συμφέρουν. Στη δεύτερη αυτή κατηγορία ανήκουν και οι απόψεις που εξέφρασε ο καθηγητής αιματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Γρηγόρης Γεροτζιάφας.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του υποστήριξε πως το γεγονός ότι εφαρμόζονται πολιτικές λοκντάουν έναν χρόνο μετά την έναρξη της επιδημίας είναι απόδειξη της πολιτικής αποτυχίας στη διαχείριση της κρίσης. Η κυβέρνηση εδώ και 9 μήνες δεν έχει εκπονήσει ένα εναλλακτικό σχέδιο προστασίας της δημόσιας υγείας, με ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας, σωστή ιχνηλάτηση, στοχευμένη επιδημιολογική επιτήρηση. Αντιθέτως, έκανε μια μονοδιάστατη πολιτική επιλογή, ποντάροντας μόνο στο εμβόλιο. H στρατηγική του «ακορντεόν» και η προσμονή ότι με τα λοκντάουν, τον εμβολιασμό και τον «καλό καιρό» θα κοπάσει η επιδημία (με στόχο να ανοίξει ο τουρισμός το καλοκαίρι) είναι η εφαρμογή του «βλέποντας και κάνοντας», που έχει ήδη τεράστιο κόστος σε όλα τα επίπεδα.

Για την υγεία ο καθηγητής υποστηρίζει ότι είναι δημόσιο αγαθό το οποίο πρέπει να προσφέρεται δωρεάν σε όλους τους πολίτες. Το γενικό επίπεδο υγείας του πληθυσμού στη χώρα, μετά τη 10ετή εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, έχει υποβαθμιστεί σημαντικά. Το δημόσιο σύστημα υγείας είναι η αιχμή του δόρατος για την προστασία της υγείας του λαού. Και αν και υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο, μπορεί να παράγει νέα γνώση και να ασκεί διαρκώς εξελισσόμενη ιατρική υψηλού επιπέδου.

Επιπλέον, επισημαίνει ότι αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη το κεντρικό σχέδιο για τη δημόσια υγεία είναι η συρρίκνωσή της, ενώ στις υποτελείς τάξεις εφαρμόζεται η καταστολή και η ενοχοποίηση μέσω της λεγόμενης ατομικής ευθύνης, με τις κυβερνήσεις να προωθούν μέτρα άρσης συνταγματικών δικαιωμάτων και ξηλώματος των εργασιακών σχέσεων. Τέλος, θεωρεί ότι δεν είναι δυνατόν η δημόσια υγεία να εξαρτάται από 10 φαρμακευτικές εταιρείες και πρέπει να γίνει άρση της πατέντας για όλα τα προϊόντα (διαγνωστικά τεστ, φάρμακα και εμβόλια) που σχετίζονται με τον ιό. Ομολογουμένως, είναι μια καθαρή επιστημονική δημόσια τοποθέτηση, μέσα στον βούρκο της παραπληροφόρησης και της τρομολαγνείας.

 

Γιάννης Τριανταφύλλου