Μια ακόμα σημαντική μονάδα της ελληνικής βιομηχανίας, η PITSOS,
έκλεισε οριστικά. Την ίδια στιγμή χαράσσει «σχέδια ανάκαμψης»
που περιλαμβάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από την ενίσχυση της
παραγωγικής βάσης της ώρας.
Η
κυβέρνηση Μητσοτάκη προτάσσει το «Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» για την
οικονομική ανάπτυξη της χώρας, που συνέταξε μια επιτροπή υπό τον καθηγητή Χ. Πισσαρίδη,
παλαιό γνωστό εχθρό της εργατικής τάξης και αρχιτέκτονα της μεταβίβασης
δημόσιου χρήματος στη μεγαλοαστική τάξη.
Οι τέσσερις πυλώνες του σχεδίου είναι: 1) πράσινη μετάβαση, 2) ψηφιακή μετάβαση, 3) απασχόληση-δεξιότητες-κοινωνική συνοχή και 4) ιδιωτικές επενδύσεις.
Διαβάζοντάς
το αναλυτικά, σε 47 σελίδες, η λέξη βιομηχανία αναφέρεται προκλητικά τέσσερις
μόνον φορές, δύο για τη «βιομηχανία» Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και την αποβιομηχάνιση
των λιγνιτικών μονάδων και δύο για τη βιομηχανία επιγραμματικά και αόριστα.
Τα
χρήματα, 57 δις, θα δοθούν σχεδόν σε όλους τους τομείς, από παιδεία, υγεία
πολιτισμό έως μεταφορές και τουρισμό, αλλά όχι για παραγωγικούς σκοπούς παρά
μόνο για την «ψηφιοποίηση» αυτών των τομέων. Το μεγαλύτερο μέρος δίνεται στις ΑΠΕ (το 25%) –δηλαδή σε γερμανικές
εταιρείες που ήδη έχουν αναλάβει την καταστροφή των ελληνικών βουνών με
ανεμογεννήτριες–, καθώς και για την «ψηφιοποίηση» του δημόσιου και ιδιωτικού
τομέα και ως ενίσχυση για αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Μικρότερα
ποσά σε σχέση με τους Γερμανούς θα χαριστούν στην ελληνική μεγαλοαστική τάξη, σε
μεγαλοκατασκευαστές για την
κατασκευή και επισκευή κάποιων εθνικών οδών, τη βελτίωση των διοδίων, τον
προαστιακό σιδηρόδρομο Δυτικής Αττικής, και σε εφοπλιστές για την ανανέωση του ακτοπλοϊκού στόλου στα πλαίσια του «πράσινου
μετασχηματισμού».
Στον
τομέα της υγείας, με κραυγαλέες
ελλείψεις, που φάνηκαν στην υγειονομική κρίση που βιώνουμε, δεν προσλαμβάνουν γιατρούς, αλλά θα
εκπαιδεύσουν το ήδη υπάρχον προσωπικό στα κέντρα υγείας για να δρα «αποτελεσματικά»
στην πρωτοβάθμια φροντίδα. Επίσης, θα δοθούν χρήματα για την προώθηση της
σωματικής άσκησης και της υγιεινής διατροφής (μας ειρωνεύονται).
Οι
επενδύσεις στον αγροτικό τομέα περιορίζονται στην ενίσχυση της «πράσινης γεωργίας», αλλά κυρίως στη δημιουργία πλατφορμών
και την ψηφιοποίηση του τομέα για τη διευκόλυνση των εξαγωγών. Τώρα τι θα
εξάγουμε, όταν δεν παράγουμε, είναι ένα ερώτημα. Και εδώ προωθείται χρήμα σε ημετέρους
για την ψηφιοποίηση.
Χρήματα
θα δοθούν και για τη βελτίωση των περιφερειακών
αεροδρομίων, που τα ξεπούλησαν σε Έλληνες και Γερμανούς μεγαλοκαρχαρίες. Επίσης,
για την ανάπτυξη του 5G, χωρίς φυσικά να
υπάρχουν οι υποδομές για αυτή, όταν
ακόμη στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας η προηγούμενη τεχνολογία (3G, 4G) υπολειτουργεί.
Στα
εργασιακά, θα χαρίσουν χρήματα στον
ιδιωτικό τομέα εφαρμόζοντας παλαιότερες πολιτικές, όπως της επιδοτούμενης εργασίας, όπου οι «ωφελούμενοι»
δεν θα έχουν δικαιώματα αδείας, δώρων, αποζημίωσης κ.λπ. Αν βέβαια βρουν κάποια
εργασία σε μια αποβιομηχανισμένη χώρα. Αν όχι, θα συμμετέχουν στα επιδοτούμενα σεμινάρια κατάρτισης, με ελάχιστη
αποζημίωση, χάνοντας το δικαίωμα του
ταμείου ανεργίας.
Χρήμα
και στα ιδιωτικά σχολεία, όπου
καθηγητές θα απαρτίζουν «ομάδες ερευνητικής αριστείας» (!!!) και θα αναπτύσσουν
ερευνητικά προγράμματα συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας (ποια αγορά;).
Το
σχέδιο περιλαμβάνει ακόμα τον «εκσυγχρονισμό του συλλογικού εργατικού και
συνδικαλιστικού δικαίου» – προσαρμογή στην τηλεργασία, «ψηφιακά έργα για τον
μηχανισμό προσδιορισμού κατώτατου μισθού», κατάργηση του 8ώρου κ.λπ., που
σημαίνει ότι θα προσπαθήσουν να
καταπατήσουν και τα τελευταία εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Θα μειώσουν και την ανεργία κατά 180.000
εργαζόμενους, σε μια χώρα όπου υπολογίζεται πως το φθινόπωρο θα ξεπεράσουμε το 1,5
εκατομμύριο ανέργους.
Ακριβώς αυτό το
μοντέλο «ανάπτυξης», που επικεντρώνεται στον τουρισμό, τις υπηρεσίες και τις
πλούσιες δωρεές προς ιδιώτες τυχοδιώκτες, μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010. Η
υγειονομική κρίση ανάδειξε τη γύμνια αυτής της αστικής διακυβέρνησης των «αρίστων»
και επιτάχυνε και μεγάλωσε την προϋπάρχουσα οικονομική κρίση, διαλύοντας την
οποιαδήποτε οικονομία της χώρας. Δεν θα υπάρξει καμιά ανάπτυξη και, το
χειρότερο, ο λαός θα κληθεί να αποπληρώσει τα 32 από τα 57 δις, γιατί είναι
δάνεια με τόκους.
Ο μόνος τρόπος για
να βγούμε από αυτό το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο είναι οι δημόσιες επενδύσεις
στη βαριά βιομηχανία, στην προηγμένη τεχνολογία και στον πρωτογενή παραγωγικό
τομέα. Αυτά, όμως, μπορεί να τα επιβάλει μόνο ο ελληνικός λαός με την πάλη του.
Χρήστος Χατζής