 |
| Οι πέντε «ισχυρότεροι» Δυτικοί ηγέτες, εδώ χαμογελούν, αλλά σύντομα τους κόπηκαν τα χαμόγελα. Ο πρώτος από αριστερά (Τζόνσον) έχει ήδη παραιτηθεί, ο δεύτερος (Μπάιντεν) μάλλον τα έχει χαμένα, ο τρίτος (Σολτς) οδηγεί τη Γερμανία σε πρωτοφανή κρίση, ο τέταρτος (Μακρόν) δεν μπορεί να περάσει νομοσχέδια από τη Βουλή και ο πέμπτος (Ντράγκι) έχει υποβάλει την παραίτησή του. |
Οι συνεχείς οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, η συγκέντρωση πλούτου σε ακόμη λιγότερα χέρια, οι φαιδροί και ανίκανοι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, σαν συνέπεια της παρακμής της, φέρνουν πολιτικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη – και όχι μόνο.
Η διάσπαση της αστικής τάξης σε δύο στρατόπεδα, τους υποστηρικτές της «παγκοσμιοποίησης» από τη μια και τους οπαδούς του προστατευτισμού από την άλλη έχει εισχωρήσει σχεδόν σε όλα τα αστικά κόμματα, δημιουργώντας μεγάλες αντιφάσεις σε όλη την πολιτική σκηνή.
Στη Γαλλία ο εκλεγμένος πρόεδρος Μακρόν καλείται να κυβερνήσει χωρίς αυτοδυναμία στο κοινοβούλιο, με μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Η προηγούμενη διακυβέρνηση από τον ίδιο χαρακτηρίστηκε από σκληρά χτυπήματα στην εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, που τον θεωρούν πρόεδρο των πλουσίων. Μια πολιτική αστάθεια στην Γαλλία θα σημάνει ενθάρρυνση για κινητοποιήσεις των λαϊκών στρωμάτων, που ήδη ξεκίνησαν σε μια σειρά χώρες.
Στην Ολλανδία, στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης», καλούνται οι κτηνοτρόφοι να μειώσουν την παραγωγή αγελαδινού κρέατος 30%, και έως και 70% μέχρι το 2030. Ξεκίνησαν λοιπόν μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών, καθημερινά, κλείνοντας δρόμους στα σύνορα με τη Γερμανία και το διεθνές αεροδρόμιο του Άμστερνταμ. Οι συγκρούσεις είναι πολύ βίαιες, σώμα με σώμα, με προειδοποιητικά πυρά και δεκάδες τραυματίες. Ταξικά είναι σημαντική η πλήρης, έμπρακτη συμπαράσταση από χιλιάδες ψαράδες, που έκλεισαν τα εμπορικά και επιβατικά λιμάνια, βιομηχανικούς εργάτες, φορτηγατζήδες, καθώς και εργάτες και κτηνοτρόφους από τη Γερμανία.
Στη Μεγάλη Βρετανία η κακή διαχείριση της μετα-Brexit εποχής, η μη στήριξη των φτωχών στρωμάτων, η μη ανάπτυξη της ρημαγμένης από την «παγκοσμιοποίηση» βιομηχανίας, το κύμα ακρίβειας και ο μεγάλος πληθωρισμός (9,1%, το υψηλότερο ποσοστό στην G7) έφεραν απεργίες στα ταχυδρομεία της χώρας, τα αεροδρόμια, τα τρένα, τα τραμ, και αναμένεται ο αριθμός των επαγγελμάτων που θα κινητοποιηθούν να μεγαλώσει. Ο Τζόνσον, με την κυβέρνησή του βουτηγμένη στη διαπλοκή και τα οικονομικά σκάνδαλα, αναγκάζεται να παραιτηθεί, με αφορμή την αποκάλυψη σεξουαλικών και οικονομικών σκανδάλων στελεχών του.
Στη Γερμανία, η αντιφατική διαχείριση από την κυβέρνηση του ζητήματος του πολέμου στην Ουκρανία, μέσα από τις αντιφάσεις της γερμανικής αστικής τάξης, φέρνει τη χώρα αντιμέτωπη ακόμη και με χρεωκοπία, όπως δήλωσαν κυβερνητικά στελέχη, μπροστά στο ενδεχόμενο μείωσης ή ακόμη και τερματισμού του εφοδιασμού σε φυσικό αέριο από τη Ρωσία. Τα συνδικάτα διαμήνυσαν στα μέλη τους να προετοιμάζονται για χειμώνα κινητοποιήσεων. Δεν είναι καθόλου βέβαιο αν θα αντέξει αυτός ο άχρωμος και αδύναμος κυβερνητικός συνασπισμός.
Στην Ιταλία παρατηρείται και εκεί άνοδος των κινητοποιήσεων ενάντια στην ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Η ενεργειακή κρίση έπληξε σημαντικά την ήδη λαβωμένη οικονομία της, καθώς η πετρελαϊκή της εταιρεία ΕΝΙ δεν λαμβάνει μέρος σε καμία εξόρυξη νέων κοιτασμάτων. Η χώρα είναι εξαρτώμενη σε μεγάλο βαθμό από το ρωσικό αέριο, ειδικά μετά το κόψιμο του λιβυκού πετρελαίου λόγω του εμφυλίου. Τώρα βρίσκεται σε βαθιά πολιτική κρίση μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού Ντράγκι και τη μη αποδοχή της από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ματαρέλα. Αφορμή της παραίτησης, η άρση της υποστήριξης από το κόμμα των 5 Αστέρων εξαιτίας της δημιουργίας εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στη Ρώμη, αντί για τη δημιουργία θέσεων εργασίας για τη στήριξη των φτωχών στρωμάτων. Η αιτία, και εδώ, οι διαφωνίες μεταξύ των υποστηρικτών μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της τάσης του εθνικού προστατευτισμού.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των εξελίξεων, αλλά και αυτών που θα ακολουθήσουν, είναι η ανικανότητα διαχείρισης των κρίσεων. Πρώτ’ απ’ όλα, γιατί το σάπιο αυτό σύστημα έχει κορεστεί και παράγει μόνο οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, αλλά και λόγω των διαφορετικών αστικών πολιτικών που εμφανίζονται μέσα στους κόλπους της άρχουσας τάξης. Αστικές πολιτικές που είναι εξίσου αδιέξοδες, γιατί προσκρούουν στις αντιφάσεις αυτού του συστήματος.
Είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι να αδράξουμε την ευκαιρία και να εκμεταλλευτούμε αυτά τα αδιέξοδα του καπιταλισμού για να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας άρπαξαν τα τελευταία χρόνια. Λύση σε αυτά τα αδιέξοδα μπορεί να δώσει μόνο η εργατική τάξη, γκρεμίζοντας αυτό το σάπιο σύστημα.
Χρήστος Χατζής