Η ενεργειακή κρίση, η εκτίναξη της ακρίβειας και το επισιτιστικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε εξαιτίας τους ανέδειξαν και το τεράστιο ζήτημα της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας. Παρατηρείται ήδη έλλειψη σε βασικά είδη διατροφής (δημητριακά, ηλιέλαιο, ζάχαρη), ενώ ακόμα και προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα έχουν έλλειψη και σημειώνουν εκρηκτική άνοδο τιμών (φρούτα, λαχανικά). 
Για να ξαναποκτήσει η χώρα επάρκεια σε βασικά τρόφιμα
χρειάζονται ριζικές αλλαγές στην αγροτική παραγωγή
Το πρόβλημα της αγροτικής παραγωγής είναι δομικό. Το δημιούργησε το παρασιτικό μοντέλο οικονομίας της αστικής τάξης. Πολλοί τομείς εξαφανίστηκαν κυριολεκτικά γιατί δεν θεωρήθηκαν κερδοφόροι ή γιατί ήταν συνδεδεμένοι με τμήματα της βιομηχανίας που χτυπήθηκαν από την αποβιομηχάνιση (π.χ. καπνός, σιτάρι, ζάχαρη, ακόμη και το αλάτι, στο οποίο, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, γεμάτη αλυκές, γίνονται εισαγωγές).
Δόθηκε προτεραιότητα σε προϊόντα με αποκλειστικό κριτήριο τις επιδοτήσεις από την ΕΟΚ (π.χ. βαμβάκι). Προωθήθηκε η μονοκαλλιέργεια (π.χ. η ελιά στη Νότια Ελλάδα), με συνέπεια την υπερπαραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος και την εγκατάλειψη άλλων σημαντικών προϊόντων (κρασί, σταφίδα).Η εισαγωγή φτηνής εργασίας από την Ασία και τα Βαλκάνια καθήλωσε την τεχνική ανάπτυξη της παραγωγής, αφού οι αγρότες, βρίσκοντας φτηνά χέρια, δεν ενδιαφέρθηκαν για τον εκσυγχρονισμό των καλλιεργειών. Οι ενισχύσεις (π.χ. προγράμματα για τους νέους αγρότες) δίνονταν δίχως κανέναν έλεγχο κρατικό ότι θα κατευθυνθούν σε παραγωγικούς σκοπούς. Όλα αυτά κάτω από την «μπαγκέτα» της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης), που η αστική τάξη προσάρμοσε στο εγχώριο «μοντέλο» της. Την κατάσταση εντείνει το εγγενές χαρακτηριστικό του μικρού κλήρου και η συνεχιζόμενη εγκατάλειψη εκτάσεων.
Η ανασυγκρότηση της αγροτικής παραγωγής προς όφελος του λαού απαιτεί ριζοσπαστικά μέτρα. Την επανασύσταση βασικών τομέων (π.χ. σιτάρι) και τη δημιουργία εθνικών αποθεμάτων με τη συνεργασία κράτους-αγροτών. Τον αναδασμό των παρατημένων εκτάσεων και την ένταξη των αγροτών ανά περιοχές σε νέου τύπου συνεταιρισμούς. Η τεχνική και επιστημονική στήριξη των αγροτών να γίνεται μέσα από αυτούς τους συνεταιρισμούς. Οι ενισχύσεις-επιδοτήσεις να δίνονται με κρατική εποπτεία προς παραγωγική κατεύθυνση. Να επανασυσταθούν οι αγροτικές βιομηχανίες που έκλεισαν, με γενική στροφή στη σύνδεση αγροτικής παραγωγής-βιομηχανίας.
Τα μέτρα αυτά απαιτούν φυσικά την ανατροπή του κυρίαρχου παρασιτικού μοντέλου της αστικής τάξης μέσα από τον αγώνα του ελληνικού λαού καθώς και πραγματική συμμαχία αγροτών και εργαζόμενων της πόλης.
Χ. Ρ.