Τα κυβερνητικά μέτρα για το στεγαστικό

Το κυβερνητικό πρόγραμμα για τη στέγη περισσότερο εξυπηρετεί
το τραπεζικό και το κατασκευαστικό κεφάλαιο παρά όσους
έχουν ανάγκη από ένα σπίτι

Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη για το στεγαστικό ζήτημα στην ουσία είναι μέτρα εξυπηρέτησης του κατασκευαστικού και τραπεζικού κεφαλαίου. Να τα δούμε ένα ένα.

Το πρόγραμμα για παραχώρηση στέγης σε νέα ζευγάρια με δόση δανείου 275 ευρώ το μήνα, που θα αντιστοιχεί σε ενοίκιο, γίνεται για χάρη των τραπεζών. Από τα 500 εκατομμύρια του προγράμματος, τα 375 είναι κρατικά και τα 125 από τις τράπεζες. Οι τράπεζες θα εισπράττουν τόκο για δάνεια που κατά 75% τα έδωσε το κράτος. Οι δικαιούχοι του προγράμματος θα είναι μια ολόκληρη ζωή εξαρτημένοι απ’ τις τράπεζες, εικονικοί στην ουσία ιδιοκτήτες των σπιτιών τους.

Τα μέτρα για το «Εξοικονομώ» (επισκευές σπιτιών) και για το πρόγραμμα ανακαίνισης δεν αφορούν ουσιαστικά την εξεύρεση στέγης, που είναι το μείζον πρόβλημα αυτή τη στιγμή για χιλιάδες –νέους κυρίως– ανθρώπους. Είναι μέτρα εξυπηρέτησης του κατασκευαστικού κεφαλαίου, όπως και η παραχώρηση αδρανών κρατικών ακινήτων σε ιδιώτες για να τα μισθώσουν μακροχρόνια ή να τα εκμεταλλευθούν εμπορικά ή η μίσθωση απ’ το δημόσιο 1.000 ιδιωτικών ακινήτων. Ακόμα και οι νέες φοιτητικές εστίες που ανακοινώθηκαν θα χτιστούν με τη μέθοδο της Σύμπραξης Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα, τις γνωστές ΣΔΙΤ, ιδιωτικά έργα με δημόσιο χρήμα δηλαδή.

Το πλέον προκλητικό είναι η αύξηση του ποσού της Golden Visa για απόδοση ιθαγένειας σε ξένους επενδυτές απ’ τα 250.000 ευρώ στα 500.000 ευρώ. Η υπόθεση από μόνη της αποτελεί διεθνές σκάνδαλο και δεν αφορά φυσικά το ζήτημα της λαϊκής στέγης.

Το γνωστό airbnb, που έχει εκτοξεύσει τα ενοίκια σε πολλές περιοχές, παραμένει εκτός ελέγχου, όπως και το μοντέλο του «υπερ-τουρισμού», που ταλανίζει όσους εργαζόμενους δουλεύουν σε τουριστικά μέρη.

Η αστική τάξη με τη γενικότερη πολιτική της είναι αυτή που έχει δημιουργήσει τη στεγαστική κρίση. Θέλει τον ελληνικό λαό παρία και εξόριστο στην ίδια του τη χώρα. Το στεγαστικό ζήτημα πρέπει να βρεθεί στον αιχμή των εργατικών αιτημάτων. Να απαιτήσουμε με κάθε τρόπο (διαδηλώσεις, καταλήψεις): μαζική επιδότηση ενοικίου και ένα ευρύ πρόγραμμα λαϊκής κατοικίας, με δημόσιο χρήμα από τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, με πολύ χαμηλά ή και μηδενικά επιτόκια – μέσω της Εργατικής Εστίας ή και μιας δημόσιας στεγαστικής τράπεζας που θα μπορούσε να ιδρυθεί για αυτό τον σκοπό. 

 

Σ. Κρόκος