ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ Πρόβες ιδιωτικοποίησης

 

Γνωστή η εμμονή των Μητσοτάκηδων με τα λεωφορεία.
Ο Κουλής ας θυμηθεί τι έπαθε ο πατέρας του από την
ΕΑΣ το 1992...

Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες κατέβηκαν σε 24ωρη απεργία στις 21 Σεπτεμβρίου, ενάντια στον νόμο της κυβέρνησης που εισάγει τις ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης εργαζομένων στον κλάδο τους. Με τον ίδιο νόμο δίνεται περισσότερος «χώρος» στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ στον τομέα των «μπλε» αστικών λεωφορείων, αφού τους παραχωρείται επιπλέον 5% από τα δρομολόγια του Λεκανοπεδίου Αττικής και το ποσοστό τους φτάνει πλέον στο 25%.

Τα ΚΤΕΛ είναι ιδιωτική επιχείρηση, η οποία λειτουργεί όμως επί της ουσίας με κρατική στήριξη. Από το 2001 έχουν πάρει 160 εκατομμύρια ευρώ κρατική επιδότηση για χτίσιμο καινούργιων σταθμών και ανανέωση στόλου. Έχουν φοροαπαλλαγές (απαλλαγή από το τέλος υποδομής δημόσιων δρόμων), ενώ τώρα θα πάρουν άλλα 82 εκατομμύρια ευρώ για τα δρομολόγια των αστικών συγκοινωνιών που θα εκτελέσουν ως το 2023. Η είσοδος των ΚΤΕΛ στις αστικές συγκοινωνίες σημαίνει περαιτέρω υποβάθμιση των τελευταίων, από απόψεως εργασιακής εμπειρίας των οδηγών, αλλά και λόγω απουσίας ηλεκτρονικού εξοπλισμού στα οχήματα (σύστημα τηλεματικής). Είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο γιατί την επιχορήγηση που παίρνουν τη χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, χωρίς σχεδιασμό, και φυσικά όχι υπέρ των κοινωνικών συμφερόντων αλλά προς το συμφέρον των ιδιοκτητών.

Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών θα οδηγήσει σε συρρίκνωση και υποβάθμισή τους προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα κεφάλαια που εμπλέκονται στον χώρο. Η κυβέρνηση αποτελεί πιστό όργανο των ιδιωτικών συμφερόντων εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και η πολιτική της έχει και τον χαρακτήρα της εκδικητικότητας απέναντι σε όποιον έχει αντισταθεί και αντιστέκεται σε αυτήν. 

Η επέκταση των μέσων σταθερής τροχιάς (ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ) αλλάζει τον χάρτη των συγκοινωνιών στο Λεκανοπέδιο και τον ρόλο των «μπλε» λεωφορείων. Η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα πρέπει να γίνει με σχεδιασμό προς όφελος του δημόσιου χαρακτήρα των μέσων μεταφοράς και του κοινωνικού συνόλου, κόντρα δηλαδή στην πολιτική της κυβέρνησης. Οι οδηγοί των «μπλε» λεωφορείων ήταν αυτοί που έδωσαν μια κομβική μάχη ενάντια στην κυβέρνηση του πατέρα Μητσοτάκη (1990-1993). Μπορούν και τώρα να αντισταθούν στην πολιτική που απειλεί τις δημόσιες συγκοινωνίες και τους ίδιους, με τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων. Οι σύγχρονες και αποτελεσματικές δημόσιες αστικές συγκοινωνίες είναι υπόθεση όλου του εργαζόμενου λαού.

 

Σ. Κρόκος