 |
| Η κυβέρνηση πατάει στα υπαρκτά προβλήματα των νοσοκομείων, για τα οποία η ίδια είναι υπεύθυνη, και προωθεί αδίστακτα την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ |
Μετά την υγειονομική κρίση που έφερε ο κορωνοϊός, τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, την αύξηση των αναγκών για νοσηλεία σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, θα περίμενε κανείς ότι το κράτος θα έπαιρνε το μήνυμα και θα έπεφτε με τα μούτρα στην καλύτερη οργάνωση του ΕΣΥ, για τη μελλοντική αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Το «επιτελικό κράτος» των «αρίστων» και των τεχνοκρατών, κοινώς των πλιατσικολόγων του δημόσιου χρήματος, πήρε το μήνυμα που αντιστοιχεί στη νοημοσύνη τους και το επίπεδο της ηθικής τους. Δηλαδή, διάλυση της δημόσιας υγείας και εκμετάλλευση της αρρώστιας και του πόνου των ανθρώπων μέσω της μετατροπής της υγείας σε ένα ακριβό και δυσπρόσιτο εμπόρευμα. Έτσι θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του νέου νομοσχεδίου για την υγεία, που την ευθύνη του ανέλαβε η υφυπουργός Υγείας κ. Γκάγκα. Να επισημάνουμε εδώ ότι για την κατάρτιση του νομοσχεδίου η εν λόγω κυρία δεν πήρε καθόλου υπόψη της τη γνώμη των άμεσα εμπλεκόμενων, γιατρών, νοσηλευτών κ.λπ. Προφανώς της αρκούσε η γνώμη αυτών που την έχουν τοποθετήσει σε αυτή τη θέση για να προωθήσει τα συμφέροντά τους.
Με λίγα λόγια, το νομοσχέδιο, σε περίπτωση που εφαρμοστεί, βάζει τέλος στο εθνικό σύστημα υγείας όπως το ξέρουμε ως τώρα. Στόχος του είναι να μειώσει (κι άλλο;) το κόστος λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις μειωμένες κρατικές δαπάνες, και ταυτόχρονα να αυξήσει τα έσοδά τους από την πώληση υπηρεσιών υγείας σε ασθενείς-πελάτες, για παράδειγμα μέσω της γενίκευσης των επ’ αμοιβή απογευματινών ιατρείων και χειρουργείων.
Η βασική του ρύθμιση είναι η κατάργηση στην ουσία της μονιμότητας των γιατρών στα νοσοκομεία. Καταργείται η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ, κάτι που σε συνδυασμό με τις άθλιες εργασιακές συνθήκες, την εντατικοποίηση, τους χαμηλούς μισθούς, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε μεγαλύτερη υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων και σε μεγάλο κύμα φυγής των γιατρών στο εξωτερικό ή στον ιδιωτικό τομέα. Και εδώ το νομοσχέδιο δίνει τη μαγική λύση: εφόσον οι γιατροί δεν θα μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους απλήρωτοι, δουλεύοντας συνεχόμενα σε εφημερίες που θυμίζουν πολεμικό σκηνικό, τότε θα έρχονται οι «φιλότιμοι» γιατροί του ιδιωτικού τομέα να εργαστούν στο δημόσιο νοσοκομείο (part time γιατροί!), κάτι που για πρώτη φορά με νόμο επιτρέπεται, μετατρέποντας στην ουσία τα δημόσια νοσοκομεία, τον εξοπλισμό τους, την κτηριακή υποδομή τους κ.λπ. σε ιδιωτικά ιατρεία. Με απλά λόγια, δηλαδή, ο ελληνικός λαός θα πληρώνει για δημόσια υγεία που θα εκμεταλλεύονται οι καπιταλιστές της υγείας που θα τους πληρώνει και πάλι ο ελληνικός λαός για να έχει στοιχειώδη περίθαλψη!
Μέσα σε όλο αυτό το σχέδιο που τα επιτελεία των τεχνοκρατών της κυβέρνησης φαίνεται να έχουν οργανώσει άψογα, υπάρχουν όμως και παράγοντες που δεν έχουν υπολογίσει. Οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι, ήδη έχουν εκφράσει την κάθετη αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο. Εργαζόμενοι που τιμούν το λειτούργημά τους, που μοχθούν καθημερινά στα νοσοκομεία, αντιμετωπίζοντας αντίξοες συνθήκες δουλειάς. Και μην ξεχνάμε φυσικά και τους χιλιάδες υγειονομικούς σε αναστολή, που αντιστέκονται και επιμένουν στο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να αποφασίζει ο ίδιος για το σώμα του και, παράλληλα με τη δική τους επιστροφή στη δουλειά, αγωνίζονται και ενάντια στη διάλυση-ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας.
Όλοι οι υγειονομικοί μαζί, με την υποστήριξη και όλου του εργατικού κινήματος, μπορούν να σαρώσουν τα σχέδια μιας χούφτας ολιγαρχών και των κυβερνητικών υπαλλήλων τους. Απαιτούμε: Ενίσχυση της δημόσιας υγείας, αύξηση των μισθών των εργαζομένων στα νοσοκομεία, ορθολογικό τρόπο λειτουργίας τους. Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας, που αυτόματα σημαίνει καλύτερη λειτουργία και αποσυμφόρηση των νοσοκομείων. Ο προσωπικός γιατρός, που τόσο προβάλλει η κυβέρνηση, είναι άλλη μια τρικλοποδιά στο δημόσιο σύστημα υγείας, αφού θα λειτουργεί κυρίως ως εμπόδιο για περαιτέρω πρόσβαση των ασθενών σε υπηρεσίες υγείας που δικαιούνται.
Η υπεράσπιση της δημόσιας υγείας είναι ζήτημα που ξεπερνά το συγκεκριμένο πλαίσιο, είναι πολιτικό και ταξικό θέμα. Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να υπερασπιστεί έμπρακτα το δημόσιο σύστημα υγείας. Είναι θέμα ζωής και θανάτου για όλους μας!
Μαρία Καράβολα