Οι καπιταλιστές με τον όρο «ανάπτυξη» εννοούν την κερδοφορία των κεφαλαίων τους. Στον αστικό Τύπο δημοσιεύτηκε ο πίνακας των 21 πλέον κερδοφόρων επιχειρήσεων για το 2021. Από τα στοιχεία του προκύπτει και το είδος της «ανάπτυξης» που διαφημίζουν. Αυτή έχει όλα τα χαρακτηριστικά του εγχώριου κεφαλαίου. Τον κρατικοδίαιτο, σαλταδόρικο και παρασιτικό χαρακτήρα του.
Θησαυρίζουν τα -ιδιωτικά πλέον- ΕΛ.ΠΕ., υπό υποδομές
που ανήκαν στο κράτος και από τις απλησίαστες τιμές
των καυσίμων
Από τις 21 επιχειρήσεις, οι πέντε είναι πρώην κρατικές εταιρείες, στηρίζονται δηλαδή στην κρατική υποδομή τους (Ελληνικά Πετρέλαια, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, Αεροπορία Αιγαίου, Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς). Συγκεντρώνουν μόνες τους τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ απ’ τα 3,5 των συνολικών κερδών αυτών των 21 εταιρειών, το 70% δηλαδή. Οι δύο πετρελαϊκές εταιρείες που βρίσκονται στην κορυφή του πίνακα (1η τα Ελληνικά Πετρέλαια και 2η η ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ) καταγράφουν μαζί 2,2 δις ευρώ κέρδη, δηλαδή και πάλι το 70% περίπου αυτού του συνόλου. Η κερδοφορία του κεφαλαίου βασίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στην εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας και την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, στην καθημερινή καταλήστευση του χειμαζόμενου λαού δηλαδή.
Οι βιομηχανικές εταιρείες είναι 7 στις 21 και καλύπτουν το 20% των εν λόγω κερδών. Από αυτές τις βιομηχανικές εταιρείες, τη μερίδα του λέοντος έχει ο όμιλος Μυτιληναίου, ο οποίος όμως συμμετέχει και στη λεηλασία του ηλεκτρικού ρεύματος.
Από αυτά τα στοιχεία φαίνεται ανάγλυφα ο προσανατολισμένος στο εύκολο κέρδος χαρακτήρας του εγχώριου κεφαλαίου. Φαίνεται ακόμα και ο υψηλός βαθμός συγκεντροποίησής του, ένα στοιχείο που επηρεάζει τη γενικότερη κοινωνική και πολιτική κατάσταση. Τα συγκεντροποιημένα κεφάλαια απαιτούν κυβερνήσεις και πολιτικούς απόλυτα υποταγμένους σε αυτά, χωρίς την παραμικρή βούληση μέσα στα αστικά πλαίσια. Το φαινόμενο είναι συχνό στις κυβερνήσεις της τελευταίας 30ετίας.
Ανάπτυξη γενικά μπορεί να υπάρξει και στον σημερινό καπιταλισμό, αλλά φυσικά σύντομη και προετοιμάζοντας την επόμενη κρίση του. Μόνο που η πραγματική ανάπτυξη περιλαμβάνει διάφορες παραμέτρους, όπως την αύξηση της πραγματικής παραγωγής, τη μείωση των ελλειμμάτων στα ισοζύγια πληρωμών, τη μείωση της ανεργίας. Η «ανάπτυξη» της εγχώριας αστικής τάξης, όμως, επικεντρώνεται μόνο στο κέρδος, και μάλιστα το κέρδος των πολύ λίγων άκρως συγκεντροποιημένων και αρπακτικών κεφαλαίων. Έναν τέτοιο αντίπαλο έχει ο εκμεταλλευόμενος ελληνικός λαός απέναντί του στη μάχη για την επιβίωσή του. Και γι’ αυτό αυτή η μάχη θα είναι σκληρή και αδυσώπητη.
Σ. Κρόκος