Όπως διαβάσαμε πρόσφατα στον ημερήσιο Τύπο, η γειτονική μας Τουρκία διαθέτει πλέον 20 εργοστάσια κατασκευής οχημάτων. Κάποια από αυτά ανήκουν σε ξένες εταιρείες, όπως Ford, Hyundai, Renault, Toyota, και κάποια σε τουρκικές εταιρείες, οι οποίες κατασκευάζουν είτε ολόκληρα οχήματα είτε τμήματα οχημάτων. Σταδιακά η χώρα αποκτά δική της τεχνογνωσία, ενώ είναι ήδη σημαντικός εξαγωγέας προς την Ευρώπη. Το 2021 οι εξαγωγές της τουρκικής αυτοκινητοβιομηχανίας έφθασαν σε αξία τα 29,3 δις δολάρια.
Στον αντίποδα η Ελλάδα δεν έχει κανένα εργοστάσιο αυτοκινήτων – είναι ουσιαστικά η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν διαθέτει. Η κληρονομιά παλαιότερων προσπαθειών (παραγωγή Nissan στον Βόλο, Pony κ.ά.) πήγε χαμένη.
Δεν κάνουμε τη σύγκριση με την Τουρκία για λόγους… πατριωτισμού, αλλά για να δείξουμε το εξής: Η Ελλάδα έχει εξαιρετικούς μηχανικούς και σαφώς δεν υστερεί της Τουρκίας σε ποιότητα εργατικού δυναμικού. Η διαφορά είναι ότι το τουρκικό κράτος έχει πολιτική υπέρ της ανάπτυξης της παραγωγής, έχει εθνική παρεμβατική βιομηχανική πολιτική· ενώ η σημερινή άρχουσα τάξη της χώρας μας και οι πολιτικοί της υπηρέτες εχθρεύονται την παραγωγή. Γιατί ουσιαστικά εχθρεύονται τον ελληνικό λαό, και αδιαφορούν πλήρως για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της χώρας.
Π.Δ.