 |
Ένας σωστά προετοιμασμένος εργατικός αγώνας χρειάζεται: εσωτερική συνοχή, συνεννόηση, συντονισμό, ταχύτητα εκτέλεσης αποφάσεων, και χρονική ακρίβεια. Δηλαδή, μια πειθαρχία που πρέπει οπωσδήποτε να στηρίζεται: Στην αβίαστη εμπιστοσύνη εκτίμηση και σεβασμό των αγωνιζομένων εργατών προς τους ηγέτες τους. Μια αντίληψη υψηλού οργανωτικού και τεχνικού επιπέδου καθώς κα πρωτοτυπίας, ψύχραιμου υπολογισμού και πρόβλεψης, και ιδιαίτερα ακλόνητης πίστης στη νίκη. |
Αυτές οι γραπτές σημειώσεις
είναι από μια διάλεξη του 2ου οργανωτικού σεμιναρίου της οργάνωσής μας,
για τους γενικούς κανόνες μιας πολεμικής μάχης, που έχουν αποδεδειγμένα
αποτελεσματική εφαρμογή σε έναν εργατικό αγώνα και κάθε σύγκρουση κάθε άλλης μορφής.
Εισαγωγή
Οι παρακάτω
αγωνιστικές αντιλήψεις διαμορφώθηκαν ως εξής:
Πρώτον: από
δύο συζητήσεις -περί πολέμου- σε έναν εργατικό σχηματισμό της Κομμουνιστικής-Τροτσκιστικής
επαναστατικής οργάνωσης Κ.Δ.Κ.Ε.
Δεύτερον: από την ανάγνωση και μελέτη της «Γενικής Στρατιωτικής Επιθεώρησης του ΓΕΣ» των ετών 1953-1965.
Και Τρίτον
και κυριότερο: από την μεταφορά αυτών των στρατιωτικών αντιλήψεων και
την πειραματική πρακτική προσαρμογή τους στους αγώνες των εργατών λιθογράφων. Ο
πρακτικός πειραματισμός αυτών των αγωνιστικών αντιλήψεων έγινε πάνω σε 61
απεργίες του εργατικού σωματείου εργατών λιθογράφων από τις οποίες κερδήθηκαν
οι 59. Τις απεργίες αυτές τις διεύθυνε μια ομάδα λιθογράφων αγωνιστών εργατών εξοπλισμένων
με τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες του Λέοντα Τρότσκυ.
(Για την
σύνθεση αυτής της εργατικής ομάδας έχουμε αναφερθεί στη «Σοσιαλιστική Προοπτική»
Νο 148, και στη στήλη «ΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΒΟΛΗ».)
Τα αποτελέσματα
αυτών των απεργιών, από την άποψη των εντελώς νέων πρωτότυπων, πρωτόγνωρων και
ευφυών μεθόδων προετοιμασίας και διεξαγωγής της κάθε απεργίας, αλλά κα από την
άποψη των υψηλότατων ποσοστών των εργατικών κερδών, εντάσσουν αυτές τις απεργίες:
Στις μεγαλύτερες
αγωνιστικές επιτυχίες του ελληνικού εργατικού κινήματος. Παρόλο ότι η
αντίδραση μέσα στα συνδικάτα όπως και ο σταλινισμός, έκαναν το παν για να διαγράψουν
από την ιστορία αυτές τις εργατικές επιτυχίες.
Ακόμα και από τους
καταλόγους των συνολικών απεργιών στο τέλος κάθε έτους, οι απεργίες των εργατών
λιθογράφων ήταν πάντα διαγραμμένες: και από την σταλινική εφημερίδα «ΑΥΓΗ» της «ΕΔΑ»,
του τότε υποκατάστατου του ΚΚΕ.
ΚΑΝΟΝΕΣ
ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗΣ
1.
Ο νόμος της δράσης
Αυτός ισχύει σε
κάθε μάχη, εργατικό αγώνα και γενικά σε κάθε δράση.
Ο Νόμος της δράσης
περιλαμβάνει τρία στάδια. Το πρώτο είναι ο σχεδιασμός της δράσης, το δεύτερο η
εκτέλεση της δράσης και το τρίτο ο απολογισμός της δράσης.
-
Προκειμένου για μια μάχη ή γενικά μια σύγκρουση
κάθε μορφής, το τρίπτυχο των τριών σταδίων της δράσης διαμορφώνεται ως εξής.
Στο Πρώτο
στάδιο: Γίνεται μια αντικειμενική και λεπτομερής ανάλυση και εκτίμηση της κατάστασης,
και βάσει αυτών η σύνταξη του γενικού σχεδίου της μάχης, σύγκρουσης ή δράσης.
Στο Δεύτερο
στάδιο: Γίνεται η διεξαγωγή της μάχης
ή σύγκρουσης με τις τρεις φάσεις της τακτικής που θα αναφέρουμε πιο
κάτω.
Στο Τρίτο στάδιο: Γίνεται η
κριτική της μάχης ή σύγκρουσης, δηλαδή των δικών μας ενεργειών και του
αντιπάλου, η αξιοποίηση ή μη των δικών μας δυνατοτήτων όπως και του αντιπάλου,
η κατάσταση των δικών μας δυνάμεων όπως και του αντιπάλου, και η εξαγωγή
γενικών και ειδικών συμπερασμάτων.
2.
Οι φάσεις της τακτικής
(για μια μάχη, έναν εργατική αγώνα
Ή κάθε άλλη σύγκρουση»
-
Οι βασικές φάσεις είναι τρεις
Η πρώτη φάση: είναι η επαφή με τον
αντίπαλο και η ανάπτυξη της μάχης.
Η δεύτερη φάση: είναι η πλευροκόπηση
του αντιπάλου.
Η Τρίτη φάση: είναι η
εφεδρεία για την αντεπίθεση και υπάρχει επειδή την φάση της πλευροκόπησης θα
την επιχειρήσει και ο αντίπαλος.
Οι φάσεις της τακτικής έχουν τόσο τεράστια
σημασία σε κάθε μάχη ή σύγκρουση, ώστε η οργανωτική διάρθρωση κάθε στρατού
καθορίζεται από τις τρεις φάσεις της τακτικής.
Γι’ αυτό και κάθε μονάδα (εκτός
από τη μονάδα διοικήσεως ή βαρέων όπλων) υποδιαιρείται σε τρεις βασικές φάσεις της
τακτικής.
-
Η λογική τακτική και η τακτική του
σχεδιασμένου παραλογισμού. Αυτή η ειδική τακτική του σχεδιασμένου
παραλογισμού σκοπεύει στην παραπλάνηση και στην εξαπάτηση του αντιπάλου, ώστε
να τον κουράσουμε, να τον απογοητεύσουμε και να τον νικήσουμε, με μικρές
δυνάμεις και λίγο κόπο.
3. Βασικές
αρχές της σύγκρουσης
Μέσα
στις βασικές αρχές κάθε μάχης, εργατικού αγώνα, και κάθε σύγκρουσης είναι: ότι
παρατάσσουμε την ισχυρότερη πλευρά μας στην πιο αδύνατη πλευρά του αντιπάλου. Ότι
δεν συγκρουόμαστε με το σύνολο του αντιπάλου όταν αυτός είναι ισχυρότερος. Ότι
δίνουμε τη μάχη στον τόπο και στο χρόνο που εμείς επιλέγουμε, και χτυπάμε με όλες
μας τις δυνάμεις μόνο ένα μικρό μέρος του αντιπάλου, πάντα πιο αδύνατο από
εμάς. Και συμπληρωματικά φροντίζουμε να υπερέχουμε από τον αντίπαλο σε
ταχύτητα και ακρίβεια εκτέλεσης ελιγμών.
-
Και επίσης απαραίτητα στοιχεία που διαπερνούν
και καθορίζουν την διεξαγωγή της μάχης, του εργατικού αγώνα και κάθε σύγκρουσης
είναι ο αιφνιδιασμό, η παραπλάνηση, η κόπωση και το ψυχολογικό τσάκισμα του
ηθικού του αντιπάλου.
4. Και
πάλι για τις τρεις φάσεις της τακτικής
Οι
τρεις βασικές φάσεις της τακτικής ισχύουν με μικρές προσαρμογές και σε κάθε
άλλη μορφή σύγκρουσης. Παραδείγματος χάριν, στις συγκρούσεις των συνελεύσεων
που γίνονται διά των επιχειρημάτων, οι τρεις φάσεις εκτελούνται ή από τρεις ή
και περισσότερους ομιλητές, ή από δύο ομιλητές έναν για την πρώτη και δεύτερη
φάση και έναν για την Τρίτη, ή από έναν ομιλητή που θα εκτελέσει τις δύο πρώτες
φάσεις στο λόγο του και την Τρίτη φάση στην δευτερολογία του.
5. Η
ακμή της μάχης
(Η
βασική αυτή αρχή ισχύει -εκτός της πολεμικής και στους εργατικούς αγώνες- και
σε κάθε άλλη μορφή σύγκρουσης).
Σε
όλη την διαδικασία μιας σύγκρουσης κάθε μορφής το αποφασιστικό σημείο είναι η
ακμή της μάχης. Είναι το σημείο που η σύγκρουση έχει φθάσει στο υψηλότερο
σημείο της, και μετά την ακμή ακολουθεί η παρακμή της μάχης, που η μάχη θα γείρει
στη μια ή την άλλη πλευρά των αντιμαχόμενων.
Εδώ
έχει τεράστια σημασία η σωστή εκτίμηση της κατάστασης και ο χρονικός
προσδιορισμός της ακμής της μάχης εκεί που πραγματικά βρίσκεται, ώστε να
ριχθούν στην αποφασιστική στιγμή της ακμής της σύγκρουσης όλες οι εφεδρείες στη
μάχη ή στη σύγκρουση.
Μια
μάχη ισόπαλων δυνάμεων, κερδίζεται συνήθως από αυτόν που προέβλεψε σωστά την
ακμή της μάχης και διατήρησε τις εφεδρείες του, και τις έριξε στη μάχη τελευταίος
στην αποφασιστική στιγμή.
Η
διάλεξη αυτή εμπλουτίστηκε με την περιγραφή και επεξήγηση συγκεκριμένων
περιστατικών -από τα στάδια, τις φάσεις της τακτικής, την παραπλάνηση, τον
αιφνιδιασμό, την κόπωση και την ψυχολογική συντριβή του αντιπάλου, καθώς και
από την «ακμή» της μάχης- από πολλούς εργατικούς αγώνες. Δηλαδή, την οργάνωση
των εργατών, την διεξαγωγή των απεργιών και των διαπραγματεύσεων κλπ. Κλπ.