Οι πολιτικές του παρασιτισμού οδήγησαν στην απόλυτη εξάρτηση της χώρας μας από τις εισαγωγές στο κρέας, όπως και σε πολλά άλλα τρόφιμα |
Το 2022 όμως η αξία των εισαγωγών κρέατος πραγματοποίησε ένα άλμα 31% σε σχέση με το 2021, ξεπερνώντας το 1,5 δισ. Κι επειδή οι διάφοροι κυβερνητικοί αρέσκονται στη δημιουργική στατιστική και προβάλλουν το εμπορικό ισοζύγιο ως δείκτη… ευμάρειας, θα το γράψουμε και στη γλώσσα τους.
Το 2022 είχαμε εμπορικό έλλειμμα στο κρέας που άγγιξε το 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ! Έλλειμμα το οποίο επιδεινώθηκε σφόδρα, αφού αυξήθηκε κατά 31,5% σε σύγκριση με το αντίστοιχο έλλειμμα του 2021.Με λίγα λόγια, δεν ήταν μόνο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που αποδεκάτισαν τα εισοδήματα των Ελλήνων και απορρόφησαν ένα τεράστιο ποσοστό του ΑΕΠ, οδηγώντας το σε εισαγωγές, αλλά και το κρέας (όπως και πολλά ακόμη τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης). Η χώρα μας γίνεται όλο και πιο φτωχή και εξαρτώμενη σε βασικά αγαθά και δυστυχώς αυτή η πραγματικότητα ουδόλως απασχολεί την προεκλογική ατζέντα των κομμάτων.
Αυτή η αλματώδης αύξηση της αξίας των εισαγωγών κρέατος έχει πολλές πλευρές. Αφ’ ενός ήταν μια αναμενόμενη αύξηση λόγω των αυξήσεων που καταγράφονται στις τιμές διεθνώς και οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση του παραγωγικού κόστους. Αφ’ ετέρου όμως είναι απότοκη της μειούμενης ελληνικής παραγωγής κρέατος. Με εξαίρεση το κοτόπουλο –όπου η ελληνική παραγωγή παρουσιάζει αυτάρκεια άνω του 80%– και το αιγοπρόβειο κρέας, που όμως πλέον έχει εξοβελισθεί από το τραπέζι στα αστικά κέντρα και έχει καταστεί εποχικό είδος, τα ποσοστά επάρκειας θυμίζουν μέρες… Κατοχής.
Σειρά παραγόντων ωθεί συνεχώς μεγάλο μέρος παραγωγών να εγκαταλείπουν ή να συρρικνώνουν την παραγωγή τους. Παθογένειες χρόνων έγιναν βρόγχος και οδήγησαν, ειδικά μέσα στην περίοδο της πανδημίας και αμέσως μετά, σε απόλυτη μείωση κάθε πρωτογενούς παραγωγής. Ήδη υπάρχουν καταγγελίες για αθρόες «ελληνοποιήσεις» γάλακτος, ενώ φέτος το Πάσχα ένα από τα ευρήματα των ελέγχων ήταν τεράστιες ποσότητες εισαγόμενων αυγών από τη Βουλγαρία. Η διατροφική μας εξάρτηση οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις, κάτι που δυστυχώς έχει καθυστερήσει να το αντιληφθεί το λαϊκό κίνημα και η αριστερά.
Γιώργος Καστρίτης