Το παρηκμασμένο και αδίστακτο καπιταλιστικό σύστημα αξιοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία ως όπλο ενάντια στους πολίτες
 |
| Ένας από τους βασικούς κινδύνους που συνεπάγεται το ψηφιακό ευρώ ότι ο έλεγχος του «κατόχου» πάνω σε αυτό θα είναι περιορισμένος· το ψηφιακό «πορτοφόλι» μπλοκάρεται με μια απλή εντολή της αρχής που το διαχειρίζεται. |
Στα τέλη του Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η σύσκεψη των Ευρωπαίων κεντρικών τραπεζιτών, που ως προαναγγελθέν κεντρικό θέμα της είχε το ψηφιακό ευρώ. Τη σύσκεψη αυτή μπορεί εν τέλει να την απασχόλησαν και άλλα θέματα, λόγω του πολέμου στην Παλαιστίνη, και να μην έγιναν επίσημες ανακοινώσεις αναφορικά με το αρχικό θέμα της, η βασική ιδέα όμως έχει ήδη δρομολογηθεί.
Τι θα είναι, με απλά λόγια, το ψηφιακό ευρώ; Θα είναι ένα νόμισμα που θα εκδίδεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε ηλεκτρονική και μόνο μορφή και συνεπώς η ροή και η χρήση του θα ελέγχεται απευθείας από την ίδια. Δεν θα εκδίδεται σε κέρματα και χαρτονομίσματα, άρα ο «κάτοχός» του δεν θα μπορεί να ασκεί πάνω του πλήρη έλεγχο και φυσική εξουσία. Αυτό το αποκλειστικά ψηφιακό χρήμα θα είναι συνεπώς ανά πάσα στιγμή ελεγχόμενο και προγραμματιζόμενο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία, ανάλογα με τις πολιτικές και οικονομικές επιλογές της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, θα μπορεί να καθορίζει τη χρήση του. Για παράδειγμα: επιδόματα που θα επιτρέπεται να ξοδεύονται μόνο για συγκεκριμένα προϊόντα και επιχειρήσεις, χρήματα που θα απαγορεύεται να ενισχύουν απαγορευμένες «αντι-κρατικές», «εξτρεμιστικές» ή «τρομοκρατικές» δραστηριότητες (χαρακτηρισμοί που φυσικά θα προσάπτονται κατά περίπτωση και κατά το δοκούν), χρήματα που θα μπλοκάρονται για ασήμαντο λόγο και αφορμή (ακόμη και «τυχαία») όταν ο πολίτης δεν είναι απολύτως «εν τάξει» κ.ο.κ. Ουσιαστικά, το ψηφιακό αυτό νόμισμα θα είναι ένα περίτεχνο –έως και εξατομικευμένο– μέσο πειθάρχησης, ελέγχου, εκβιασμού, εξαναγκασμού, ακόμη και οικονομικού στραγγαλισμού της κοινωνίας ή του –για οποιονδήποτε λόγο– στοχοποιημένου πολίτη.
Όμως το πρόβλημα δεν εξαντλείται στο ψηφιακό ευρώ. Μέσα στον Σεπτέμβρη άρχισε η έκδοση των νέου τύπου αστυνομικών ταυτοτήτων, μιας ακόμη κερκόπορτας για την επίσημη θέσπιση του ψηφιακού ελέγχου. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος, με μπόλικες δόσεις επαρχιώτικης «εκσυγχρονιστικής» εμμονής, συνεχίζει τον βίαιο «ψηφιακό μετασχηματισμό» σε όλα τα επίπεδα, απαγορεύοντας τη φυσική πρόσβαση του πολίτη στις υπηρεσίες και επιβάλλοντας την πρωτοφανή τυραννία των ψυχρών, άτεγκτων και αμείλικτων ηλεκτρονικών πλατφορμών, μέσω των οποίων η κρατική διοίκηση γίνεται τελείως απρόσωπη και εν τέλει άδικη και ανελαστική. Σε ειδικότερους τομείς, όπως η παιδεία και η υγεία, η ψηφιακή τεχνολογία γίνεται το μέσο για τον ασφυκτικό έλεγχο του εκπαιδευτικού και ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, έτσι ώστε, με βάση προδιαγεγραμμένα «πρωτόκολλα», «νόρμες» κ.λπ., να επιβάλλεται η κεντρική πολιτική των μειωμένων κοινωνικών δαπανών, των ιδιωτικοποιήσεων, της υιοθέτησης των επίσημων αφηγημάτων και της υποταγής των πάντων.
Και φυσικά, ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα είναι οι καταστροφικές συνέπειες αυτών καθαυτών των ψηφιακών μέσων (ανεξαρτήτως του τρόπου χρήσης τους) σε διαδικασίες όπως η εκπαιδευτική, που πλέον οδηγούν χώρες όπως η Σουηδία να ανακρούουν πρύμνα και να επιστρέφουν στο χαρτί και το μολύβι.
Το όλο ζήτημα είναι τεράστιο και θα μας απασχολήσει αναγκαστικά πολύ σοβαρά στο μέλλον, μιας και μπαίνουν ερωτήματα όχι μόνο διαχείρισης αλλά και θεμελιακής σύγκρουσης μεταξύ των τεχνολογικών αυτών μέσων και της φύσης του ανθρώπου.
Αυτό που θα πρέπει να κρατήσουμε αυτή τη στιγμή είναι κυρίως ένα: ότι απέναντί μας έχουμε έναν σάπιο, παρηκμασμένο και αδίστακτο καπιταλισμό, που, για να επιβιώσει, χτίζει καθημερινά γύρω μας τις νέου τύπου φυλακές. Τις ψηφιακές φυλακές. Σ’ αυτές πρέπει να αντισταθούμε, αυτές πρέπει να πολεμήσουμε.
Βασίλης Παπανικολάου