Η τραγική μητέρα, πρόεδρος του συλλόγου συγγενών θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, έκανε φοβερές αποκαλύψεις στη Βουλή |
Η τραγική μητέρα αποκάλυψε ότι: ο σύλλογος θυμάτων στην προσπάθειά του να διερευνήσει τα αίτια του συμβάντος συναντούσε την τάση όλων των αρμόδιων να αποδοθούν οι ευθύνες όσο γίνεται πιο χαμηλά. Τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο σύλλογος από την ευρωπαϊκή εισαγγελία αποκαλύπτουν τη χρόνια εγκατάλειψη του σιδηρόδρομου: απουσία οποιουδήποτε συστήματος ασφάλειας, αν και είχαν σπαταληθεί εκατομμύρια υποτίθεται για αυτόν τον σκοπό, ακατάλληλα βαγόνια, βλάβες στις ράγες, εγκατάλειψη του δικτύου (ανεξέλεγκτες συμμορίες λαθρεμπόρων μετάλλων ξηλώνανε τις υποδομές για την απόσπαση χαλκού και σιδήρου). Οι εργολάβοι καθυστερούσαν επίτηδες τα έργα που αναλάμβαναν, όπως π.χ. της τηλεδιοίκησης, για να εισπράττουν μπόνους από την καθυστέρηση, ενώ θα έπρεπε να πληρώνουν πρόστιμα. Ο χώρος του συμβάντος μπαζώθηκε άρον άρον από τους τοπικούς παράγοντες, με «άνωθεν» εντολή και κόστος 620 εκατομμύρια ευρώ. Το σημαντικότερο πόρισμα όμως είναι ότι βρέθηκαν εύφλεκτες ύλες που μεταφέρονταν από τον εμπορικό συρμό χωρίς να είναι πουθενά καταγεγραμμένες.
Τα στοιχεία αυτά δένουν με μια άλλη έκθεση ευρωπαϊκής επιτροπής για τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδας (ΟΣΕ). Ο ΟΣΕ έφτασε από 5.150 υπαλλήλους πριν 20 χρόνια στους 730. Προκειμένου να ιδιωτικοποιηθεί λεηλατήθηκε, με την ανοχή ή και τη συνέργεια των κρατικών υπευθύνων. Υπήρχε κύκλωμα κλοπής καυσίμων με συμμετοχή στελεχών του ΟΣΕ, υπήρχαν βαγόνια-«φαντάσματα» με μη καταγεγραμμένα εμπορεύματα, ενώ για 17 χρόνια (2000-2017) δεν υπήρξε κανένα έργο τηλεδιοίκησης, ούτε εγκατάσταση σηματοδότησης.
Ο πραγματικός ένοχος του εγκλήματος είναι η αστική τάξη των εργολάβων, κατασκευαστών, προμηθευτών κ.λπ., που, μέσω του κρατικού μηχανισμού της και των κυβερνήσεών της, επέβαλε τη διάλυση του σιδηρόδρομου υπέρ των διοδίων των εθνικών οδών και υπέρ των αερομεταφορών του τουριστικού μοντέλου. Οι σημερινοί κυβερνώντες είναι στην πρώτη γραμμή των ενόχων, ως οι πλέον γνήσιοι εκπρόσωποι αυτής της πολιτικής. Ξεκινώντας από τη διαδήλωση-απεργία στον έναν χρόνο από το έγκλημα, στις 28 Φεβρουαρίου, πρέπει να γίνει κεντρικό λαϊκό αίτημα η παραδειγματική τιμωρία όλων των υπευθύνων!
Σ. Κρόκος