 |
| Ο πόλεμος-σφαγείο στην Ουκρανία συνεχίζεται. Ο μόνος σίγουρος δρόμος προς την ειρήνη είναι η μαζική αντιπολεμική των λαών, ιδίως των ευρωπαϊκών. |
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, με μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ, με ακόμη περισσότερα οπλικά συστήματα αλλά –ανεπισήμως– και αξιωματικούς και μισθοφόρους της Δύσης (ΗΠΑ, Γαλλίας, Αγγλίας κ.λπ.). Η μέχρι τώρα βοήθεια προς την Ουκρανία ξεπερνάει επισήμως τα 150 δις ευρώ.
Οι ρωσικές δυνάμεις τελευταία καταγράφουν μόνο νίκες, ενώ στοχεύουν στην κατάληψη και της Οδησσού, ώστε να αποκόψουν την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα και να ενοποιήσουν ταυτόχρονα το ρωσόφωνο κομμάτι με την Υπερδνειστερία. Είναι πολύ πιθανό οι ΗΠΑ για αυτόν τον λόγο να κατασκευάζουν ΝΑΤΟική βάση στην Κωστάντζα, προσβλέποντας στη μελλοντική πρόσβαση του ΝΑΤΟ στην Μαύρη Θάλασσα.
Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν πρότεινε συμμετοχή ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στον πόλεμο, δεν βρίσκει όμως σύμφωνους την πλειοψηφία των Ευρωπαίων, αλλά ούτε και των Αμερικανών, που δεν έπαψαν να τονίζουν ότι δεν θα συμμετέχουν με στρατό στον πόλεμο γιατί αυτό θα σήμαινε παγκόσμια σύρραξη.
Ο φόβος της Ευρώπης όσον αφορά τη συμμετοχή σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι μόνο ο φόβος για τη χρήση πυρηνικών, όπως τακτικά θυμίζει ο Πούτιν. Είναι πολύ περισσότερο ο φόβος ξεσηκωμού των ήδη δυσαρεστημένων Ευρωπαίων, από τις εξοντωτικές οικονομικές πολιτικές των ευρωπαϊκών αρχουσών τάξεων. Ο πόλεμος ήρθε απλώς να ενισχύσει την υπάρχουσα οικονομική κρίση και να φτωχοποιήσει ακόμη περισσότερο τους λαούς.
Εκτός από τη Γαλλία, η οποία έχει κάποιον αξιόμαχο στρατό, αλλά και μια πολεμική βιομηχανία με παραγωγική δραστηριότητα, τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν καμία δυνατότητα συμμετοχής. Αλλά και ο γαλλικός λαός ετοιμάζεται να απαλλαγεί πολιτικά από τον Μακρόν και ανώτατος αξιωματικός του γαλλικού στρατού δήλωσε πως η χώρα δεν θα άντεχε πάνω από δύο μήνες σε έναν τέτοιο πόλεμο.
Η πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια στη Μόσχα, που άφησε περισσότερους από 130 νεκρούς και μεγάλο αριθμό τραυματιών, φαίνεται πως συνδέεται με τη δηλωμένη πρόθεση της Ουκρανίας και των συμμάχων της να μεταφέρουν τον πόλεμο και μέσα στο ρωσικό έδαφος. Αν στόχευε να αποθαρρύνει τον ρωσικό λαό και να δημιουργήσει κάποιο ρήγμα, έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα, συσπειρώνοντας περισσότερους γύρω από τον Πούτιν, τουλάχιστον προσωρινά.
Όλα δείχνουν, τουλάχιστον από δηλώσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων, ότι είναι πολύ πιθανό αυτός ο πόλεμος να σταματήσει με παραχωρήσεις από πλευράς Ουκρανίας. Ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ και κατά πάσα πιθανότητα αυριανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε πως, αν εκλεγεί, θα σταματήσει αυτόν τον πόλεμο αρνούμενος να δώσει οποιαδήποτε βοήθεια στην Ουκρανία.
Τώρα το ερώτημα που μπαίνει είναι πώς θα είναι η Ευρώπη μετά τον πόλεμο. Μια Ευρώπη γονατισμένη οικονομικά, χωρίς πρόσβαση στη φτηνή ενέργεια της Ρωσίας, χωρίς τις εξαγωγές των γεωργικών προϊόντων της, εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, εισάγοντας από αυτές το πανάκριβο σχιστολιθικό πετρέλαιο καθώς και πολλά βιομηχανικά προϊόντα. Μια Ευρώπη εξαναγκασμένη να αφιερώνει μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της στην αμυντική ενίσχυση των ευρωπαϊκών συνόρων, αγοράζοντας αμερικανικά όπλα, και πάντα με τον φόβο μήπως η Ρωσία θελήσει να επεκταθεί προς τη Γεωργία ή τη Μολδαβία.
Αλλά και η περίπτωση αποτυχίας της Ρωσίας προβληματίζει έντονα τη Δύση. Είναι άγνωστο πώς θα μπορούσε να αντιδράσει μια πυρηνική δύναμη ταπεινωμένη. Τότε η μοναδική της προοπτική θα ήταν η στενότερη συνεργασία με την Κίνα, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε την εξάρτησή της από αυτήν. Κάτι που δεν θα ήθελαν οι ΗΠΑ και γενικά η Δύση.
Ένας τερματισμός του πολέμου με ενσωμάτωση των ρωσόφωνων περιοχών στη Ρωσία θα ήταν πάντως μια λύση για την Ουκρανία, καθώς θα απόφευγε να απολέσει ακόμα περισσότερα εδάφη και θα διατηρούσε την προοπτική της ένταξης στην Ε.Ε., ενώ και η Δύση θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια κάποια ουδετερότητα της Ρωσίας στον οικονομικό πόλεμο με την Κίνα, έχοντας εξασθενήσει έναν δυνητικό σύμμαχο της Κίνας.
Επειδή ο κίνδυνος κλιμάκωσης του πολέμου όμως παραμένει, αυτό που είναι περισσότερο αναγκαίο για τους λαούς της Ευρώπης είναι ένα μαζικό αντιπολεμικό κίνημα. Είναι ο μόνος δρόμος για να αποτρέψουμε περαιτέρω εμπλοκή ευρωπαϊκών χωρών στον πόλεμο και να απαιτήσουμε την άμεση παύση του πολέμου.
Χρήστος Χατζής