Περί καταλήψεων και αχρησιμοποίητων κτιρίων

Στην καταστολή των καταλήψεων να απαντήσουμε διεκδικώντας
οργανωμένα το δικαίωμα στον δημόσιο χώρο

Ως γνωστόν, η καταστολή των κάθε είδους καταλήψεων (των φοιτητικών αλλά και των καταλήψεων κτιρίων ή χώρων από συλλογικότητες) βρίσκεται στον πυρήνα της ατζέντας «νόμος και τάξη» που υλοποιεί η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Μητσοτάκη. Αφήνοντας κατά μέρος τις καταλήψεις του φοιτητικού κινήματος, και πηγαίνοντας στις άλλες καταλήψεις, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση κάθε φορά που στριμώχνεται πολιτικά στέλνει τα ΜΑΤ να εκκενώσουν κάποια τέτοια κατάληψη. Τα παραδείγματα πάμπολλα. Στοχοποιώντας, συκοφαντώντας, με ψέματα περί δήθεν «εστιών ανομίας», επιδιώκει να συσπειρώσει τα πιο αντιδραστικά ή φοβισμένα κομμάτια της κοινωνίας. Κυρίως όμως επιδιώκει να περάσει το μήνυμα ότι: όλος ο δημόσιος χώρος θα πρέπει να βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του κράτους, με στόχο να παραδοθεί σε κάποιον «επενδυτή» για να «αξιοποιηθεί», δηλαδή, να παραγάγει κέρδος. 

Ο τέως δήμαρχος Αθηναίων, Κ. Μπακογιάννης, υπήρξε βασικός «ιμάντας» αυτής της πολιτικής. Ο νέος δήμαρχος, Χ. Δούκας, όταν ρωτήθηκε σχετικά, είπε μεν ότι οι καταλήψεις κτιρίων είναι παράνομες, πρόσθεσε όμως ότι υπάρχει έλλειψη χώρων για πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες και ότι τέτοιοι χώροι μπορούν να παραχωρούνται σε συλλόγους ή συλλογικότητες. Στην πραγματικότητα εδώ ανοίγει μια συζήτηση που πρέπει να εκμεταλλευθούμε!

Το καθεστώς θέλει να διώξει τη νεολαία και τον κοινωνικά ευαισθητοποιημένο κόσμο από τον δημόσιο χώρο· μας θέλει όλους μαντρωμένους στα σπίτια μας ή στους διάφορους «ναούς» της κατανάλωσης. Δεν θέλει τίποτα που να μην παραπέμπει σε κέρδος, απεχθάνεται κάθε είδους λαϊκή πρωτοβουλία, κάθε αυτοοργανωμένη δραστηριότητα. Οπότε τι πρέπει να κάνει η νεολαία; Τι πρέπει να κάνουν οι διάφορες συλλογικότητες, κοινωνικές, πολιτιστικές, γειτονιάς ή άλλες; Πρέπει κατ’ αρχάς να διακηρύξουν ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι τσιφλίκι κανενός ιδιώτη και καμιάς κυβέρνησης, αλλά ανήκει στους πολίτες! Η πολιτεία οφείλει να παραχωρεί δωρεάν χώρους για πολιτιστική δημιουργία, για κάθε είδους συζητήσεις και εκδηλώσεις, για δραστηριότητες αλληλεγγύης, για κοινωνικοποίηση της νεολαίας στις γειτονιές. Να πάμε, λοιπόν, στους δημάρχους πρώτ’ απ’ όλα, αλλά και σε άλλους δημόσιους φορείς, και να απαιτήσουμε τέτοιους χώρους! Ειδικά στην Αθήνα υπάρχουν πλήθος αχρησιμοποίητα κτίρια που ανήκουν σε δημόσιους φορείς.

Έχουμε την πεποίθηση ότι πρόκειται για ένα σημαντικό μέτωπο πάλης, που αφορά την καθημερινότητα. Και μπορεί να ανοίξει μια δυνατότητα να αρχίσει πάλι ο κόσμος να συζητά και να οργανώνεται!

 

Πάρις Δάγλας