Παγκοσμίως, αλλά και στην Ελλάδα, η γη περνάει σε όλο και λιγότερα χέρια
 |
| Τα μονοπώλια της ενέργειας, της τροφής, της κτηματαγοράς, του τουρισμού αρπάζουν τεράστιες εκτάσεις ανά τον κόσμο, εκτοπίζοντας τον πληθυσμό τους, καταστρέφοντας παραδοσιακές οικονομικές δραστηριότητες, αποκλείοντας τους ανθρώπους από την πρόσβαση στη φύση |
Ένα μεγάλο ζήτημα έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια, με διαφορετικά προσχήματα κάθε φορά αλλά με τον ίδιο στόχο: τη βίαιη υφαρπαγή της γης. Ένα ζήτημα που απασχολεί σχεδόν όλο τον πληθυσμό της Γης.
Μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, οι αστικές τάξεις του κόσμου αποφάσισαν να επιστρέψουν σε μια παλιά μέθοδο συσσώρευσης πλούτου, την απόκτηση γης, δεδομένου ότι η γη είναι πραγματικός πλούτος και όχι κάποια χαρτιά σε κάποιο χρηματιστήριο. Αυτή η υφαρπαγή της γης (με την αυταπάτη του ξεπεράσματος της κρίσης) δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τον εκτοπισμό των τοπικών πληθυσμών, την καταστροφή των εθίμων και της κουλτούρας τους, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού και τελικά τον έλεγχο ολόκληρου του πληθυσμού μιας χώρας.
Με πρόσχημα την «κλιματική κρίση», άρα και με το πρόσημο του επείγοντος, καταπατώνται βουνά για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών και απαξιώνονται οικονομικά οι κλασικές καλλιέργειες για να τοποθετηθούν φωτοβολταϊκά, με μη αναστρέψιμες, καταστροφικές συνέπειες στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον, ενώ παράλληλα συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε τα ορυκτά καύσιμα, γιατί οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά, όπως είναι φυσικό, δεν λειτουργούν αποδοτικά.
Για την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων (μπαταριών), στο πλαίσιο της «μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα», καταπατώνται τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις (Αφρική) για την εξόρυξη σπάνιων ορυκτών. Καταργούνται κλασικές καλλιέργειες και αντικαθίστανται από φυτά για βιοκαύσιμα, από μεγάλες εταιρείες, σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Αφρική και τελευταία και στην Ασία (Κίνα). Είναι η λεγόμενη «πράσινη υφαρπαγή», που εκτοπίζει και συρρικνώνει τους αγροτικούς πληθυσμούς.
Στην Ελλάδα εκφράζεται με την ιδιωτικοποίηση της κρατικής γης, την αποκρατικοποίηση των κρατικών και δημοτικών επιχειρήσεων, την άγρια φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, τις εξώσεις, τις κατασχέσεις, τη συγκεντροποίηση της αγροτικής γης, φυσικά όλα με ταξικό πρόσημο.
Υφαρπαγή της γης γίνεται και για την ανάπτυξη μεγάλων τουριστικών σχεδίων. Όπως στην περίπτωση της Ίου, όπου σχεδόν το μισό νησί ανήκει στον Ελληνοαμερικανό Άγγελο Μιχαλόπουλο, και στην περίπτωση του Ελληνικού, που παραχωρήθηκε σχεδόν δωρεάν στην οικογένεια Λάτση (75 ευρώ/τετ. μέτρο αντί 1.100 ευρώ/τετ. μέτρο που κοστολογούνται τα όμορα οικόπεδα). Ή με τις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις», όπου οι άδειες δίνονται απευθείας από το υπουργείο, χωρίς κανέναν έλεγχο.
Τεράστιες εκτάσεις συγκεντρώνουν και μεγαλοκαπιταλιστές όπως ο Μπιλ Γκέιτς, για την εκτιμώμενη διατροφική ανασφάλεια, και η εταιρεία Monsanto, που ελέγχει ήδη τους σπόρους και το μεγαλύτερο κομμάτι της τροφής παγκοσμίως, ευελπιστώντας να αποκτήσει και το μονοπώλιο αυτής.
Η επέκταση της υφαρπαγής αυτής σε ολόκληρο τον πλανήτη, Λατινική Αμερική, Νότια Ασία, Αφρική και πρώην Ανατολική Ευρώπη, ονομάστηκε πλανητική-παγκόσμια υφαρπαγή της γης.
Για όλα αυτά οι κυβερνήσεις φτιάχνουν και το ανάλογο νομοθετικό πλαίσιο. Για παράδειγμα στην Ελλάδα, έχουμε το μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο, αλλά και την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε., που συνέβαλε στη μείωση του αγροτικού πληθυσμού.
Το αποτέλεσμα είναι ο βίαιος αποκλεισμός των πολλών από την πρόσβαση σε δημόσια γη (βουνά, δάση, λίμνες) με πρόσχημα είτε την ασφάλεια των ανεμογεννητριών είτε τη δήθεν προστασία των πολιτών από φυσικά φαινόμενα. Τελευταία τέθηκε και ζήτημα περίφραξης των δασικών εκτάσεων, για τον κίνδυνο πυρκαγιάς. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και ο έλεγχος των υδάτων και η αντικατάσταση της φυσικής τροφής με βιομηχανικά υποκατάστατα, ή έντομα.
Επίσης οι πόλεμοι που ήδη διεξάγονται στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη, στην Αφρική (Μάλι, Σουδάν, Νίγηρας) και στην Ασία (Συρία, Μιανμάρ, Αζερμπαϊτζάν με Αρμενία) εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο.
Είναι πολύ σημαντικό για τους λαούς όλου του κόσμου να αντισταθούν με ό,τι μέσο διαθέτουν ώστε να ανακοπεί αυτή η καταστροφική πορεία, που μέχρι τώρα έχει αυξήσει τη φτώχεια σε όλο τον κόσμο, έχει εκτοπίσει από τον τόπο τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους και φυσικά έχει πολλαπλασιάσει τα κέρδη των καπιταλιστών.
Χρήστος Χατζής