Μια συμμαχία απολύτως αναγκαία

 

Η μικροαστική τάξη μπορεί να κινητοποιηθεί ενάντια
στην αντιλαϊκή πολιτική - ακόμα καλύτερα σε  συμμαχία 
με την εργατική τάξη

Το κόμμα που ανέβηκε στην εξουσία το 2019 σηκώνοντας τη σημαία της «μεσαίας τάξης» και διακηρύσσοντας ότι θα την προστατεύσει από «αριστερές» πολιτικές που την πλήττουν είναι το ίδιο αυτό κόμμα που σήμερα καταφέρνει τα πιο αποφασιστικά χτυπήματα στη «μεσαία τάξη». Θα λέγαμε ότι είναι μια τραγική ειρωνεία, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. 

Λίγοι σήμερα θυμούνται το πρόγραμμα που είχε παραγγείλει ο Μητσοτάκης στον –νεοφιλελεύθερο– Κύπριο νομπελίστα οικονομολόγο Πισσαρίδη. Το πρόγραμμα αυτό παρουσίαζε το ιδιαίτερο βάρος των μικρών επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών ως μια διαχρονική «παθογένεια» της χώρας μας και καλούσε σε εξάλειψή της μέσα από συγχωνεύσεις και εξαγορές, μέσα από τη σκόπιμη ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και μέσα από το φορολογικό «στρίμωγμα» της μικρής επιχειρηματικότητας και της μικρής ιδιοκτησίας. Αυτό ακριβώς υλοποιεί τώρα η κυβέρνηση! Μάλιστα, με τη γνωστή θρασύτητά του, ο κεντρικός τραπεζίτης, ο Στουρνάρας, κάλεσε όσους μικρομεσαίους δεν μπορούν να πληρώσουν τους νέους αυξημένους φόρους «να μεταναστεύσουν»!

Η επίθεση στη μικροαστική τάξη παίρνει πολλές μορφές: κάθετη αύξηση φορολόγησης, κόψιμο της χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα ή από ευρωπαϊκά κονδύλια, αύξηση αντί για μείωση των γραφειοκρατικών κανονισμών με πρόσχημα την «ψηφιακή μετάβαση», ενεργειακό κόστος, επιβάρυνση της μικρομεσαίας ακίνητης περιουσίας με νέα χαράτσια κ.λπ. 

Πώς τοποθετείται όμως η εργατική τάξη απέναντι σε αυτά;

Η Ελλάδα ιστορικά είναι μια χώρα της μικροϊδιοκτησίας και της μικρής επιχειρηματικότητας. Όμως ιστορικά υπήρξε επίσης μια χώρα με αυξημένη διεκδικητική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων και έντονη λαϊκή παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα. Υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα σε αυτά τα δύο; Ασφαλώς υπάρχει! Δεν είναι τυχαίο ότι και στο μνημόνιο και τώρα η επίθεση στη μικροαστική τάξη πάει χέρι χέρι με την επίθεση στην εργατική τάξη. Στην Ελλάδα ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί βράζουν στο ίδιο καζάνι, συνυπάρχουν μέσα στις ίδιες οικογένειες και η απόκλισή τους όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο είναι μικρή. Για όλους αυτούς τους λόγους, η σύγκλιση-συμμαχία μεταξύ εργατικής και μικροαστικής τάξης είναι μονόδρομος. Και για να αμυνθούμε στη σημερινή νεοφιλελεύθερη επιδρομή, αλλά και για να πετύχουμε έναν ευνοϊκότερο ταξικό και πολιτικό συσχετισμό.

Αυτή η συμμαχία όμως θέλει μια εργατική τάξη οργανωμένη, μαχητική και με κατάλληλες ηγεσίες. Μόνο έτσι μπορεί και η μικροαστική τάξη να τραβηχτεί σε αποφασιστικούς αγώνες ενάντια στους κοινούς εχθρούς: το μεγάλο κεφάλαιο (τραπεζικό, ενεργειακό, κατασκευαστικό), τους πολιτικούς του υπηρέτες και την επικυριαρχία της δυσώνυμης Ευρωπαϊκής «Ένωσης». 

 

Πάρις Δάγλας