Την προηγούμενη σχολική χρονιά, ο δήμος Ηρακλείου Αττικής αποφάσισε, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, σε συνεργασία με τη διεύθυνση του 2ου Δημοτικού Σχολείου, να χαρίσει τον πιο ζωτικό χώρο του σχολείου, την αίθουσα εκδηλώσεων, σε δημοτικό σύμβουλο της πλειοψηφούσας παράταξης που δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον χώρο του αθλητισμού. Μετά την άμεση και δυναμική αντίδραση των γονέων το σχέδιο ευτυχώς ματαιώθηκε.
Βέβαια, η γενναιοδωρία της δημοτικής αρχής και της διεύθυνσης του σχολείου αφορά μόνο τους επιχειρηματίες της περιοχής, ενώ για τα παιδιά και τις ανάγκες τους δεν υπάρχουν λεφτά. Το βασικό πρόβλημα το σχολείου ήταν η τραγική κατάσταση των τουαλετών (παλιές, πολλές από αυτές κλειδωμένες λόγω ακαταλληλότητας, διαλυμένα είδη υγιεινής, σοβάδες που έπεφταν κ.λπ.). Στην ουσία ήταν εντελώς ακατάλληλες για χρήση από μικρά παιδιά. Πολλά παιδάκια είχαν επιπτώσεις στην υγεία τους και χρειάστηκαν ακόμα και νοσηλεία! Η απάντηση ήταν μία και μοναδική: «Το έργο έχει μεγάλο κόστος που ο δήμος δεν μπορεί να καλύψει».
Η αγανάκτηση των γονέων δεν έμεινε στα λόγια. Στη διάρκεια του καλοκαιριού ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μπήκε στον χώρο, φωτογράφισε και βιντεοσκόπησε την τριτοκοσμική αυτή κατάσταση και δημοσιοποίησε τις εικόνες, ενώ κατέφυγε και στον Συνήγορο του Πολίτη. Αφού λοιπόν το θέμα πήρε αρκετή δημοσιότητα, ως διά μαγείας τα λεφτά βρέθηκαν. Τα παιδιά, επιστρέφοντας τον Σεπτέμβρη στο σχολείο τους, βρήκαν ολοκαίνουργιες, εντελώς ανακαινισμένες τις τουαλέτες.
Ο δήμαρχος, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, κατηγόρησε τα μέλη του συλλόγου γονέων ως πληρωμένους συνδικαλιστές, ενώ η διεύθυνση του σχολείου άλλαξε όλες τις κλειδαριές, αφαιρώντας έτσι από τον σύλλογο το νόμιμο δικαίωμά του να έχει πρόσβαση στο σχολείο. Προφανώς για τις τοπικές αρχές του Νέου Ηρακλείου οι αγώνες των γονέων για το καλό των παιδιών τους θα έπρεπε να ποινικοποιηθούν κιόλας, για να έχουν εντελώς ήσυχο το κεφάλι τους.
Ο Μητσοτάκης και τα επιτελεία του κινούνται στον χώρο της Βουλής και των υπουργείων, στις βίλες τους, σε ακριβά εστιατόρια και ξενοδοχεία, όπου συναντιούνται με τους επιχειρηματίες που τους στηρίζουν. Αυτοί όμως που υλοποιούν τις αποφάσεις αυτών των συναντήσεων ζουν και κινούνται δίπλα μας. Είναι αυτοί που, με μεγάλο θράσος και αλαζονεία, θεωρούν τους εαυτούς τους εκλεκτούς της εξουσίας, ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους προβολή και πώς θα ταΐσουν την όλο και αυξανόμενη ματαιοδοξία τους. Στην προκειμένη περίπτωση, εις βάρος μικρών παιδιών και της υγείας τους. Πρέπει να ξέρουν ένα πράγμα. Ότι όσο αυτοί θα επιτίθενται στα απαράγραπτα δικαιώματά μας (παιδεία, υγεία κ.ά.) πάντα θα βρίσκουν απέναντί τους όλους εμάς που καθημερινά παλεύουμε όχι μόνο για την επιβίωσή μας αλλά και για την αξιοπρέπειά μας – έννοια που τους είναι μάλλον άγνωστη!
Μαρία Καράβολα